Για την επιστροφή της χώρας στο επίκεντρο του διεθνούς αθλητικού γίγνεσθαι...

Διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό πως υπάρχει έντονη η επιθυμία η Ελλάδα να επιστρέψει -κυρίως μαζί με άλλες χώρες- στη διεκδίκηση μεγάλων διοργανώσεων σε διάφορα δημοφιλή αθλήματα. Είτε αυτές αφορούν σε εθνικές ομάδες (όπως το ποδοσφαιρικό Euro του 2028 και το...
αντίστοιχο Μουντιάλ του 2030, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Βόλλεϋ Γυναικών του 2021, ένας όμιλος του Ευρωμπάσκετ του ίδιου έτους), είτε στον ευρωπαϊκό διασυλλογικό ανταγωνισμό (το final four της Ευρωλίγκας για το 2020).

Ένας πραγματικός «οργασμός», που ήρθε ξαφνικά στο προσκήνιο και αιφνιδίασε -είναι η αλήθεια- τους περισσότερους. Ανάμεσά τους και τη Lady Hope. 

Είχαμε συνηθίσει αλλιώς για πολλά χρόνια και μάλιστα δεν τολμάγαμε καν να σκεφτούμε κάτι διαφορετικό...Τι είναι, όμως, όλα αυτά; Αληθινή ανάγκη βασισμένη σε πραγματικές συνθήκες ή αλαζονική επίδειξη αγνόησης των δυσκολιών και των ουσιαστικών παραμέτρων; Είναι μία δικαιολογημένη εσώτερη ανάγκη για ένα είδος διακριτής επαναφοράς ή ένας επιπόλαιος και λανθασμένος προ-υπολογισμός που θα αποφέρει αρνητικές συνέπειες; 

Με το πού εκφράστηκαν από επίσημα χείλη οι συγκεκριμένες προθέσεις άρχισαν αμέσως οι συζητήσεις για το κατά πόσο θα κάνει καλό μία τέτοια (πολλαπλή κιόλας) εμπλοκή. Δεν είναι τυχαίο πως άνθρωποι που κυριαρχούνται από αντιπολιτευτική προδιάθεση (έως και «ελεγχόμενη» μανία...) εναντιώθηκαν χρησιμοποιώντας ακόμα και την ειρωνεία. Επειδή «έχει ήδη καεί η γούνα μας» από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αξίζει -και πρέπει- σε κάθε ανάλογη περίσταση να διερευνούμε πολύ σοβαρά και σε βάθος τις αιτιάσεις όσων αντιδρούν. Αρκεί να στηρίζονται σε ολοκληρωμένες επιχειρηματολογίες και να μη λειτουργούν εκπορευόμενοι από την τακτική της «απαξίωσης για την απαξίωση» ή απλά συνθηματολογώντας...

Εδώ τίθεται, λοιπόν, το μεγάλο ζητούμενο: προτιμάνε κάποιοι την Ελλάδα της εξωστρέφειας ή την Ελλάδα της εσωστρέφειας; Σε θεωρητικό επίπεδο θα συμφωνήσουν όλοι πως θέλουν αναφανδόν το πρώτο. Αρκεί, όμως, το βήμα προς τα εκεί να το κάνουν οι δικοί τους. Αν, δηλαδή, είναι κάποιος -για παράδειγμα- με τη ΝΔ, και επί ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζεται να διεκδικηθούν όλες αυτές οι διοργανώσεις, θα γίνει απόπειρα να πληγούν οι προθέσεις. Όταν τεθεί αυτό ως σκοπός, τα μέσα και η επιχειρηματολογία έρχονται δεύτερα σε προτεραιότητα.

Η δυνατότητα να διοργανώνει η χώρα μεγάλα αθλητικά events είναι απόδειξη πως μπορεί να το κάνει... Και αν σκεφτούμε τι προηγήθηκε στον ελλαδικό χώρο τα προηγούμενα εννιά χρόνια, αποτελεί και ένα σημάδι πως κάτι αλλάζει. Όμως, πρέπει αυτές οι φιλοδοξίες να πατάνε πάνω στο ασφαλές έδαφος της μετριοπαθούς και ορθολογιστικής αντιμετώπισης όλων των παραμέτρων. Να μην είναι στη λογική του «διοργανώνουμε παράτες για να μοιράσουμε άρτο και θέαμα» και να «πάρουμε μετάλλιο στις εντυπώσεις». Στο προκείμενο, αυτό που προέχει είναι να σταθμίσουν όλοι οι αρμόδιοι τα δεδομένα με παρρησία και διάθεση για σκληρή δουλειά. Να προσπαθήσουν να υπολογίσουν το πώς θα βγει κερδισμένο το κάθε αντίστοιχο εγχείρημα σε μάκρος χρόνου. Για το πώς θα καθοριστεί το ύψος των εξόδων σε λογικά πλαίσια, έτσι ώστε να αποφευχθούν ποσά που θα βάλουν σε κίνδυνο μεταγενέστερες ισορροπίες. Για το πώς θα απομακρυνθούμε από λογικές ανατιμήσεων προς όφελος επιτήδειων. Για το πώς θα έρθουν χρήματα με άμεση ή έμμεση κοινωνική ωφέλεια.

Εμπειρία από το παρελθόν υπάρχει. Και μεγάλη μάλιστα. Για το πώς έγινε αντιληπτός ο αθλητισμός στις προηγούμενες δεκαετίες από τις κυβερνήσεις που ασκούσαν το σχετικό έλεγχο. Για το πώς διαχειρίστηκαν διάφοροι τα σχετικά κονδύλια. Για το πώς (μετ)εξελίχθηκαν διάφορα έργα κατά τη διάρκεια της κατασκευής τους. Για το πώς κατάντησαν αθλητικές εγκαταστάσεις, όταν πλέον «έσβησαν τα φώτα» και άρχισαν παράλληλα οι ευρύτερες παρενέργειες μίας γενικευμένης κρίσης που σάρωσε τον ελλαδικό χώρο. 

Το όραμα για μία καλύτερη καθημερινότητα κανένας δεν μπορεί να το στερήσει. Πολλοί θα αντιτάξουν ευλόγως πως υπάρχουν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, τα οποία παραμένουν εδώ και δυσχεραίνουν τη διαβίωση της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Προφανώς και ισχύει αυτό. Εδώ μιλάμε, πάντως, για κάτι συγκεκριμένο. Για την επιστροφή της χώρας στο επίκεντρο του διεθνούς αθλητικού γίγνεσθαι. Όλα θα εξαρτηθούν για το πώς γίνεται αντιληπτή από τους κρατούντες μία τέτοια συγκυρία-ευκαιρία. Θα γίνει αφορμή για βελτίωση νοοτροπιών, υλικών συνθηκών, ψυχοπνευματικών διεργασιών, σμίλευσης δημιουργικών αντιλήψεων και πραγμάτωσης αθλητικών επιτυχιών ή θα στρωθεί το κατάλληλο χαλί για εξυπηρετήσεις επιτήδειων, για εύκολες αρπαχτές, για αποπροσανατολιστικές επιδείξεις; Οι προθέσεις και οι πράξεις θα ορίσουν το πρόσημο σε real time.

Η Lady Hope κρίνει πως αν ο πολύς κόσμος διαπιστώσει το πρώτο θα στηρίξει γιατί έχει ανάγκη και από τέτοιες διαδικασίες. Αν όχι, απλά θα επεκτείνει τη συσσώρευση απογοήτευσης και υπόκρυφης οργής και για τα υπόλοιπα κακώς κείμενα... Υπάρχουν καλές προθέσεις και θετικές πράξεις; Θα υπάρξει και ανταπόκριση. Δεν θα υπάρξουν καλές προθέσεις και σωστές λειτουργίες; Θα λάβει χώρα μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση σε ένα ευρύ πλέγμα ατομικών και συλλογικών συνειδητοτήτων και επομένως θα καταγραφεί άλλο ένα βαρύ πλήγμα στην έννοια της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής υπερηφάνειας...


Κώστας Μαρούντας

efsyn.gr