Ο Χριστός δεν ήταν ούτε πρόσφυγας ούτε κομμουνιστής όπως τον θέλει η αριστερή προπαγάνδα. Ο Χριστός γεννήθηκε σε μια...
οικογένεια της μεσαίας τάξης από μητέρα νοικοκυρά και πατέρα ξυλουργό. Έναν μικροεπιχειρηματία δηλαδή σαν και αυτούς που οι σημερινοί αριστεροί αποκαλούν υβριστικά «νοικοκυραίους» φασίστες. Στη Βηθλεέμ βρέθηκε από τύχη, όχι ως πρόσφυγας. Ο Ιωσήφ επέμενε να γεννήσει η Μαρία στα Ιεροσόλυμα που είχαν καλά ιδιωτικά μαιευτήρια αλλά έσπασαν τα νερά λίγο πριν φτάσουν και αναγκαστικά γέννησε σε μία φάτνη στη Βηθλεέμ. Για δημόσιο μαιευτήριο στη Ναζαρέτ ούτε λόγος, τα είχαν διαλύσει όλα οι Πολάκηδες και οι κηφήνες συνδικαλιστές της εποχής.
Ο Ιησούς μεγάλωσε δουλεύοντας στο ξυλουργείο του πατέρα του. Επειδή όμως ήταν πολύ έξυπνο και χαρισματικό παιδί - ένας άριστος της αρχαιότητας - οι γονείς του αποφάσισαν να τον στείλουν στο εξωτερικό (στην Αίγυπτο) για να σπουδάσει σε ιδιωτικό (φυσικά!) πανεπιστήμιο. Στην Ιουδαία βλέπετε δεν υπήρχαν ιδιωτικά πανεπιστήμια, δεν το επέτρεπε η ιδεολογική ηγεμονία της τότε Αριστεράς που εχθρευόταν κάθε τι το ιδιωτικό. Γι αυτόν τον λόγο άλλωστε η Ιουδαία ήταν κακόφημη σε όλον τον αρχαίο κόσμο ως η τελευταία σοβιετική επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η Ιουδαία επίσης μαστιζόταν από βία και ανομία. Ολόκληρες περιοχές της Ιερουσαλήμ είχαν μετατραπεί σε άβατο (όπως περίπου τα Εξάρχεια σήμερα) και ελέγχονταν από αντιεξουσιαστές αναρχομπάχαλους που τότε ήταν γνωστοί με το όνομα «Ζηλωτές». Αυτοί ήταν κάτι σαν τον σημερινό Ρουβίκωνα, έσπαγαν και κατέστρεφαν ό,τι και όποτε ήθελαν αλλά οι αρχές τους κοίταζαν με σταυρωμένα χέρια.
Τέλος πάντων, ο Ιησούς δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του στη Αίγυπτο, είχε πιο προχωρημένες ανησυχίες. Γύρισε πίσω στη Ναζαρέτ και άρχισε να δουλεύει μανιωδώς στο γκαράζ του πατέρα του (τότε το έλεγαν στάβλο), μια καινοτόμα ιδέα που σκέφτηκε για σταρτάπ. Όπως περίπου ο Μπιλ Γκέιτς δύο χιλιάδες χρόνια μετά. Αυτή η σταρτάπ αργότερα ονομάστηκε «χριστιανισμός» και γνώρισε τρελή επιτυχία, φτάνοντας να κατακτήσει τον μισό κόσμο. Σαν την Microsoft δηλαδή.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Δημήτρη Τσίρκα, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου