Για να συνεννοηθούμε δεν χρειάζεται να συμφωνούμε. Χρειάζεται έλλογη διαδικασία με επιχειρήματα και σεβασμό στην απλή λογική. Χθες το πρωί, παρά λίγο να συνεννοηθούμε, όταν άγνωστοι τοποθέτησαν βόμβα στα γραφεία του ΣΚΑΙ και της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Σημειώστε αυτό το «και της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» γιατί έχει τη σημασία του, μια και ο...
Γιάννης Αλαφούζος αυτοαναγορεύθηκε σε μοναδικό θύμα της βομβιστικής επίθεσης.
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος και αναμφίβολα οι άνθρωποι του Τύπου συμφώνησαν πως η επίθεση δεν χτυπάει κανένα ΣΚΑΙ με τον οποίο μπορεί να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε αλλά δικαιώματα. Ο ιδιοκτήτης του ΣΚΑΙ, εκφράζοντας το γνήσιο Πορτοσαλτισμό μου, φρόντισε να μας πληροφορήσει πως ηθικός αυτουργός στην επίθεση είναι η κυβέρνηση. Στην ανακοίνωσή του ο τηλεοπτικός σταθμός γράφει: “Κυβερνητικά στελέχη και προπαγανδιστικοί μηχανισμοί κατέστησαν τον σταθμό μας στόχο. Μετά την σημερινή δραματική εξέλιξη οφείλουν να αντιληφθούν τη βαρύτητα και την πλήρη διάσταση των εμπρηστικών δηλώσεων τους”.
Θεωρητικά τουλάχιστον, για να μιλήσεις για τον ηθικό αυτουργό μιας επίθεσης, πρέπει να ξέρεις τον φυσικό και τους λόγους που κινήθηκε όπως κινήθηκε. Αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς το θέμα. Ο Γιάννης Αλαφούζος κάνει αυτό που έκαναν οι βομβιστές, ανεξάρτητα ποιοι ήταν και ποιόν εξυπηρετούσαν. Ενοχοποιεί την κριτική και την άποψη (φυσικά αυτή που γίνεται εδώ και χρόνια στο σταθμό του όχι αυτή που ασκεί ο ίδιος), χρησιμοποιεί πολιτικάντικα την άθλια επίθεση, διχάζει ακόμη και εκεί όπου υπάρχει πλήρης συναίνεση και προσπαθεί όλα αυτά να τα επιβάλει με την ισχύ της συχνότητάς του ως εκρηκτικός τοξικός μηχανισμός της δημόσιας ζωής.
Ο Γιάννης Αλαφούζος ανεβάζει από το σπασμένο παράθυρο της λογικής την περσόνα του Άδωνη Γεωργιάδη για να φωτογραφηθούν γελώντας και να δηλώσουν (ναι πληθυντικός αριθμός) πως δεν τρομοκρατούνται. Ο Αλαφούζος με τον Άδωνη αγκαλιά, από κοινού και ανεξαιρέτως. Από εκεί και πέρα όλα ήταν θέμα χρόνου για το πώς θα εξελιχθούν, για το πότε δηλαδή, πάνω στα σπασμένα τζάμια θα στηθεί προπαγανδιστικό πανηγύρι αντί να επικρατήσει η σιωπή και η σκέψη.
Πάμε όμως στην λεπτομέρεια που λέγαμε στην αρχή. Δεν χτυπήθηκε το κτήριο του ΣΚΑΙ αλλά και της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, η οποία ανήκει στον αδελφό του Γιάννη Αλαφούζου, Θέμη Αλαφούζο. Ο Γιάννης Αλαφούζος, επέλεξε να παίξει το ρόλο του μοναδικού ηρωικού θύματος και να αποσιωπήσει πως σε αυτή την άνανδρη επίθεση υπήρχαν και άλλοι στόχοι ή ίσως άλλοι, αφού δεν ξέρουμε ακόμη ποιός και γιατί το έκανε. Σήμερα, στο πρωτοσέλιδό της η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με νηφαλιότητα και ψυχραιμία απαντά στην επίθεση, όπως πρέπει να κάνουν οι δημοσιογράφοι. Με μια πρωτοσέλιδη φωτογραφία του προσωπικού της και τον τίτλο "Στη βία απαντάμε με τη δουλειά μας", δείχνει πως οι επιθέσεις με βόμβες δεν είναι σε παράθυρα αλλά σε ανθρώπους.
Η εφημερίδα δεν απέδωσε την ευθύνη της ηθικής αυτουργίας σε καμία κυβέρνηση ή κριτική, αλλά καλύπτει τα γεγονότα με πληροφορίες και απόψεις των συντακτών της. Ψύχραιμα και υποδειγματικά. Καμιά σχέση με τον τραγέλαφο που εξελίσσεται στο αδελφό συγκρότημα. Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για διαφορά ήθους και μόνο ή και για το συμπέρασμα, πως γνωρίζει καλύτερα ο καθένας τον άλλο εκεί μέσα απ ό,τι εμείς.
Ο Γιάννης Αλαφούζος ίσως θεωρεί πως η επίθεση του δίνει τη χρυσή ευκαιρία να καταστήσει στα μάτια του κόσμου το ΣΚΑΙ, ως το προπύργιο της δημοκρατικής ενημέρωσης και εξ αυτού να ανακάμψει από τα πολύ χαμηλά ποσοστά του. Το μοναδικό που πετυχαίνει είναι να δώσει τη δυνατότητα στον Μητσοτάκη να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την επίθεση μέσα από τη δημιουργία ενός γενικότερου κλίματος ανησυχίας. Γιατί τίποτα περισσότερο δεν μπορεί να κάνει. Δεν μπορεί να αντιστρέψει την κακή πραγματικότητα για τον ΣΚΑΙ η οποία οφείλεται στον ίδιο τον Γιάννη Αλαφούζο, τις επιλογές του στη δημοσιογραφία και τον τρόπο που πορεύεται.
Αν δεν υπήρχε το MEGA ως ισχυρό πρότυπο αθλιότητας να συγκεντρώνει την οργή του κόσμου, ο ΣΚΑΙ σήμερα θα είχε πληρώσει ακόμη πιο σκληρά τις επιλογές του. Δεν μιλάμε για επιλογές πολιτικής προτίμησης. Ένα ΜΜΕ δεν πρέπει να κρίνεται απ αυτές, αλλά για την ταύτιση με τα fake news και την παραπληροφόρηση. Τις ίδιες πολιτικές επιλογές κάνει και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αλλά κανένας δεν την κατηγόρησε για αυτό. Ο ΣΚΑΙ αποκλείστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ όχι για να στοχοποιηθεί από τρομοκράτες αλλά γιατί έφτασε σε επίπεδα αθλιότητας στην ενημέρωση, στοχοποιώντας κάθε μέρα μέλη της κυβέρνησης με ψεύτικες ειδήσεις. Αλήθεια, για να επιστρέψω τη λογική Αλαφούζου, μήπως οι βόμβες που μπαίνουν κατά καιρούς στον Αλέκο Φλαμπουράρη προέρχονται από τη στοχοποίηση που του έκανε το κανάλι εμφανίζοντάς τον ψευδώς να σχετίζεται με το δυστύχημα της Αίγινας;
Ο ΣΚΑΙ στοχοποίησε την ίδια την κοινωνία, τρώγοντας το παντεσπάνι του τον καιρό της κρίσης αλλά αρνούμενος σε όποιον πεινούσε να ζητήσει ευθύνες για πολιτικές και μνημόνια. Στις φωτιές στο Μάτι, όπως και σε άλλα τραγικά συμβάντα, δεν αναζητούσε ούτε την είδηση ούτε τις ευθύνες, αλλά την πτώση της κυβέρνησης. Μέχρι και τα σχεδιαγράμματα της πορείας της Οικονομίας παρουσίασε ανάποδα για να αντιστρέψει την εικόνα της. Η καθημερινή του ειδησεογραφία είναι ένας βρωμερός εναγκαλισμός με ακροδεξιούς τύπους με τους οποίους από κοινού αναπαράγουν ρατσιστικές απόψεις και στερεοτυπίες απέναντι σε μετανάστες, φτωχούς, ομοφυλόφιλους και κοινωνικές ομάδες. Η κάλυψη της δολοφονίας του Ζακ είναι ένα παράδειγμα που όλοι θυμούνται. Στη συχνότητα του άλλοτε κραταιού ΣΚΑΙ, έχουν κάνει ρεσάλτα οι Πορτοσάλτες και οι Μπάμπηδες.
Όπως είναι φυσικό, ο ΣΚΑΙ κρίνεται από αυτές τις επιλογές και την εμμονή του να χειραγωγήσει τους πολίτες τους οποίους αντιλαμβάνεται ως θεατές-ψηφοφόρους. Η κριτική αυτή που του γίνεται δεν είναι στοχοποίηση αλλά ουσία της Δημοκρατίας. Ας αφήσει λοιπόν ο Γιάννης Αλαφούζος την υποκρισία και ας δει τον καθρέφτη μήπως διαπιστώσει πόσο μοιάζει στον Άδωνη.
Αν πραγματικά θέλει να μιλήσουμε για στοχοποίηση, να θυμηθούμε για τις μέρες εκείνες που έδινε τη συχνότητα του σταθμού του στον Αντρέα Βγενόπουλο για να με αποκαλέσει εκβιαστή και συκοφάντη, σε απευθείας σύνδεση. Ο Βγενόπουλος πριν πεθάνει είχε συγκεντρώσει πάνω τους τις πιο βαριές κατηγορίες αλλά ο Αλαφούζος δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη. Αντιθέτως από τις δύο συχνότητές του, ραδιοφωνική και τηλεοπτική, οι άνθρωποί του με βρίζουν και απαξιώνουν εμένα και 100 εργαζόμενους στο Documento. Αλήθεια δεν πλήττεται έτσι η ελευθεροτυπία και η Δημοκρατία; Δεν είναι αυτή η λογική ενός τρομοκράτη που χρησιμοποιεί αντί για εκρηκτική ισχύ, την ισχύ των χρημάτων και των σταθμών του για να κάνει ζημιά σε ανθρώπους και Μέσα;
Ο Γιάννης Αλαφούζος, κατάφερε ακόμη και την ημέρα που τα μάτια στράφηκαν με συμπάθεια πάνω του, να δημιουργήσει μίσος, να κάνει τους ανθρώπους να ξεχάσουν τι έπαθε και να θυμηθούν τι έχει κάνει. Προχωρά και πέρα από την αυτοαναίρεση στην σχιζοφρένεια. Καλεί αυτούς που θεωρεί ηθικούς αυτουργούς, την κυβέρνηση δηλαδή, να σπάσει το εμπάργκο για να κάτσει στο σκαμνί του δικού του τηλεοπτικού δικαστηρίου.
Η επίθεση στο ΣΚΑΙ δεν πρόκειται να ισχυροποιήσει το κανάλι γιατί με τις επιλογές του έχει απομακρυνθεί από την δημοσιογραφία προσχωρώντας στην προπαγάνδα. Προπαγάνδα δεν είναι η πολιτική προτίμηση αλλά η διαστρέβλωση ακόμη και των ειδήσεων για να χωράνε στον μικρό εγκέφαλο του Άρη ή του Μπάμπη και στην πολιτική της ακροδεξιάς.
Στους τρομοκράτες, δηλαδή τους κουμπουροφόρους σε καιρό ειρήνης και Δημοκρατίας, η ιστορία επιφυλάσσει την βαριά ήττα, είτε το κίνητρο είναι ιδεολογικό, είτε η προβοκάτσια. Η τρομοκρατία δεν μπορεί να νικήσει κανέναν Αλαφούζο. Νικιέται μόνο από την έκθεσή του στην πλήρη Δημοκρατία όταν επιμένεις να απαντάει στους κανόνες της. Μέχρι τώρα έχει αποδείξει πως μπορεί να χάνει και μόνος του. Μετέτρεψε μια συχνότητα που υπήρξε σύστημα αναφοράς στην Ενημέρωσης, σε μουσείο μίσους και αποστροφής.
Οι αντιδραστικές αντιλήψεις από την άλλη μεριά, κερδίζουν έδαφος. Το κοινό φοβάται και συντηρητικοποιείται, η αποκρουστική δεξιά γίνεται θύμα και όσοι την υποστηρίζουν αποκτούν άλλοθι. Δείχνουν τα σπασμένα τζάμια στις φωτογραφίες και καμώνονται πως είναι οι ίδιοι. Με αυτή την έννοια ο Αλαφούζος μπορεί να χάνει, αλλά ο Μητσοτάκης πρέπει να στείλει λουλούδια στους βομβιστές του ΣΚΑΙ...
Το Κουτί Της Πανδώρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου