Ταυτόχρονα εξαγγέλθηκε διμέτωπος αγώνας εναντίον...
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια παλιννόστησης στα ιδεολογικά πάτρια, αλλά και αποφυγής χαμηλής επίδοσης στις εκλογές. Δύσκολη, όμως, η κατάσταση. Τα περί νέου ’89 είναι επιεικώς αστεία. Ενώ στο μείζον θέμα μελλοντικών συμμαχιών επισημαίνεται σύγχυση. Κάποιοι καλοβλέπουν τη συνεργασία με τη ΝΔ ενώ άλλοι τη θεωρούν καταστροφική, όπως ο παραλήπτης της σημερινής επιστολής Σταμάτης Μαλέλης, επικεφαλής του τομέα επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ.
Αγαπητέ Σταμάτη,
Σε άκουγα προχθές να μιλάς στο ραδιόφωνο του Σκάι για το ΚΙΝΑΛ, με αφορμή τον έναν χρόνο από τη συγκρότησή του, και συγκράτησα δύο σημεία από τις απαντήσεις σου. «Δεν θα επιτρέψουμε να υπάρξει νέο 1989» και «θα ήταν καταστροφικό να συνεργαστούμε με τη ΝΔ». Συμπύκνωσες, δε, τις δύο αυτές θέσεις σε μία: διμέτωπος αγώνας. Εναντίον ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δηλαδή.
Καθώς σε άκουγα, είπα μέσα μου: «Τον ρώτησες τον Βενιζέλο και τον Λοβέρδο για τη ΝΔ, ρε Σταμάτη;». Το ίδιο βράδυ είδα τον Βενιζέλο να λέει στη Στάη (Open) ότι δεν αποκλείεται μετεκλογική συνεργασία με τη ΝΔ. Αργότερα «ήρθε» η δυσαρέσκεια του Γιώργου Παπανδρέου (δεν αναφέρθηκε στο έργο του η κ. Γεννηματά μιλώντας στο Σπόρτιγκ) και κατόπιν η υπόθεση Σημίτη, ενώ δεν λέει να σβήσει ο απόηχος από τη σύγκρουση με το SPD.
Θα συμφωνήσεις φαντάζομαι ότι η συγκυρία είναι δύσκολη για το ΚΙΝΑΛ, παρότι βρίσκεται συνεχώς στο προσκήνιο. Αφενός γιατί δεν λέει να ανακάμψει –αψευδής μάρτυς οι δημοσκοπήσεις– και αφετέρου διότι η κατάσταση στο εσωτερικό του θυμίζει δύσκολο συμπεθεριό σε ηλεκτρισμένη σαββατιάτικη σύναξη. Πάμε, όμως, σ’ αυτά που είπες.
Πρώτα πρώτα, πού το θυμήθηκες το 1989, αγαπητέ μου; Και τι σχέση έχει η όντως φρικώδης εκείνη εποχή με τη σημερινή; Τότε ένα υπαρκτό σκάνδαλο τεντώθηκε σαν λάστιχο και έφτασε σε άκρα ωμού κυνισμού και απίστευτης γελοιότητος με στόχο τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πρωταγωνιστής ο Μητσοτάκης και αρωγός η Αριστερά, που (νόμισε ότι) βρήκε την ευκαιρία να εξουθενώσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και να αποφύγει τη σεισμική ακολουθία από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Αλλά για πες μου. Πού βρίσκεις αναλογίες με τα σημερινά; Τότε επιστρατεύτηκαν πάμπερς και ψευδομάρτυρες. Σήμερα υπάρχουν καταδικασμένοι πασόκοι, προφυλακισμένοι και υπό έρευνα. Τότε υπήρξε αγαστή συνεργασία Δεξιάς – Αριστεράς. Σήμερα ουδείς εγκαλεί τη Φώφη Γεννηματά και ουδεμία ανοιχτή ή συνωμοτική συνεργασία κομμάτων εναντίον του ΚΙΝΑΛ εντοπίζεται.
Οσο για τον ξεχασμένο Σημίτη, μοιραία έφτασαν οι έρευνες και σ’ αυτόν από τη στιγμή που υπάρχει συγκεκριμένη καταγγελία. Ατεκμηρίωτη και γελοία κατά τη γνώμη μου, αλλά δεν ήταν δυνατόν να αγνοηθεί… Κάτι παρεμπίπτον εδώ: μήπως θυμάσαι να είχε υπερασπιστεί ποτέ τον Ανδρέα ο Σημίτης την περίοδο του ’89; Ποτέ! Το ίδιο και αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως και χορεία «πράσινων» δημοσιογράφων που άλλαξαν χρώμα εν μία νυκτί…
Πάμε στα υπόλοιπα, μιας κι αυτά τα χλωμά περί νέου ’89 μου φαίνονται αστεία. Η κήρυξη του διμέτωπου επιχειρεί να συγκρατήσει την τάση κορυφαίων στελεχών για συνεργασία με τη ΝΔ. Προσωρινά, μπορεί. Αλλά μετεκλογικά τους βλέπω ορισμένους να αρμενίζουν στα πέλαγα του Μητσοτάκη, αν το απαιτήσει η περίσταση. Αλλωστε δεν το κρύβουν οι άνθρωποι. Αυτό σημαίνει ρήξη και απόσχιση. Ετσι δεν είναι;
Εσωτερικά η εικόνα στο ΚΙΝΑΛ επιβαρύνεται με άλλου τύπου έριδες και διαμάχες (Βενιζέλος – Παπανδρέου κ.ά.), αλλά μήπως είναι καλύτερη «στα εξωτερικά»; Οχι μόνο αρνηθήκατε την πρόσκληση του SPD (επειδή προσκλήθηκε ο Τσίπρας, προφανώς), αλλά ξιφουλκείτε εναντίον των Γερμανών φουρκισμένοι και αμήχανοι. Πάλι καλά που δεν χρεώσατε στο SPD τη δολοφονία της Λούξεμπουργκ, όπως έκανε ο Κουτσούμπας.
Καταλαβαίνω την άσκηση αυστηρής κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προς τι οι κρημνιστικές ακρότητες; Και τι νάζια είναι αυτά επειδή φλερτάρουν τον Τσίπρα οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες; Θυμίζουν θυμωμένο παιδί επειδή «δεν το παίζουν» τα υπόλοιπα της γειτονιάς. Ξέρω. Ο διμέτωπος είναι μια λύση. Μια σχεδία για να περάσετε χωρίς μεγάλες απώλειες τον κάβο των εκλογών.
Αλλά η μοίρα σας είναι εκεί. Σε μια ευρεία κεντροαριστερά ριζοσπαστικού τύπου (όσο γίνεται). Ε, το στοίχημα είναι αν θα σας καταπιεί ο Τσίπρας και θα ηγεμονεύσει ή θα συνεργαστείτε μαζί του ως υπολογίσιμη και αξιόμαχη δύναμη. Δεν παίρνω όρκο, αλλά δεν βλέπω εφικτή τη δεύτερη εκδοχή…
Μήπως θυμάσαι να είχε υπερασπιστεί ποτέ τον Ανδρέα ο Σημίτης την δυσώνυμη περίοδο του ’89, με τα πάμπερς και τους ψευδομάρτυρες; Ποτέ!
Γιάννης Τριάντης
documentonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου