Μέσα στην απόλυτη σιωπή διεξάγεται στη Λαμία η δίκη σε δεύτερο βαθμό των ειδικών φρουρών Κορκονέα και Σαραλιώτη. Των ειδικών φρουρών που αποφάσισαν να ξεμπερδεύουν με μια ευθεία βολή στην...
καρδιά του Αλέξη Γρηγορόπουλου με την παρέα των ενοχλητικών δεκαπεντάχρονων που είχαν το θράσος να διασκεδάζουν ανήμερα του Αγ. Νικολάου σε κάποιο εξαρχιώτικο στέκι.
Εκείνο το βράδυ ο Αλέξης έπεφτε νεκρός, ενώ οι φίλοι που βρέθηκαν δίπλα του και βίωσαν την πιο άγρια μορφή κρατικής βίας σημαδεύτηκαν για πάντα.
Εκείνο το βράδυ ξεκινούσε ο άγριος Δεκέμβρης μιας νεολαίας που με τους δικούς της κώδικες έβαλε στην άκρη τις διαφορές, τις ανισότητες και όλα όσα τη χώριζαν και κατέβηκε σύσσωμη στους δρόμους με οργή και πάθος, χαράζοντας ολόκληρη την κοινωνία με το καυτό εκείνο σίδερο που σφραγίζει ο κτηνοτρόφος τα ζώα του. Μόνο που τα σημάδια αυτά, αντίθετα με τα ανεξίτηλα των ζώων, χάνονται στον χρόνο.
Ισως για τον λόγο αυτό σε μια άδεια και -σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες- απίστευτα βρόμικη αίθουσα των δικαστηρίων της Λαμίας διεξάγεται ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων η δίκη σε δεύτερο βαθμό.
Με βασική γραμμή της υπεράσπισης να μετατραπεί το δεκαπεντάχρονο θύμα σε εν δυνάμει τρομοκράτη, «μολοτοφάκια» και επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη αντιεξουσιαστή και χωρίς την παραμικρή έκφραση μεταμέλειας από τους αδίστακτους ένστολους δολοφόνους και ειδικά από τον Κορκονέα, οι συνήγοροι ζητούν μια ευνοϊκότερη δικαστική απόφαση.
Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει καθένας για τον τρόπο που κάθε χρόνο τιμάται η μνήμη του Αλέξη -χωρίς να διαφέρει σε τίποτα από ανάλογες επετείους μνήμης δολοφονιών εφήβων από ένστολους στις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες-, το να μετατρέπεται μέσα στο δικαστήριο μια εν ψυχρώ δολοφονία σε «νόμιμη άμυνα» είναι μη αποδεκτό.
Μιλήσαμε με έναν από τους βασικούς μάρτυρες, καθηγητή φιλόλογο στο «Μωραΐτη» όπου και φοιτούσε η συγκεκριμένη παρέα των παιδιών. Αναλυτικά η μαρτυρία του Γιώργου Θαλάσση στο αφιέρωμα της «Εφ.Συν.» το Σάββατο για τον «Αγριο Δεκέμβρη της νεολαίας το 2008».
• Σας κάνει εντύπωση πως αυτή η δίκη σε δεύτερο βαθμό διεξάγεται μέσα σε τόσο μεγάλη σιωπή;
Πολύ μεγάλη, ειδικά αν συγκρίνει κανείς με το τι συνέβαινε στην προηγούμενη δίκη. Τότε όχι μόνο υπήρχαν αντιδράσεις απ’ έξω, αλλά κάθε μέρα υπήρχε και κάλυψη από τις εφημερίδες, ενώ αυτή τη φορά υπάρχει απόλυτη σιωπή και απουσία από όλες τις πλευρές.
Την ημέρα που κατέθεσα στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, παρόντες ήταν τρεις δικηγόροι υπεράσπισης, ένας από την πλευρά της πολιτικής αγωγής, τρεις μάρτυρες που ήμασταν εκεί, καμιά δεκαριά αστυνομικοί και ο Κορκονέας. Και η αίθουσα άδεια. Δεν υπάρχει κανείς. Η μητέρα του Αλέξη είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και δεν μπορεί να παρευρεθεί.
• Ισχύει ότι επιχειρείται να παρουσιαστεί ο Κορκονέας ως θύμα και ο Γρηγορόπουλος ως «μπαχαλάκιας»;
Ας ξεκινήσουμε από τη δήλωση που έκανε ο Κορκονέας και έκανε μέχρι και τον Α. Κούγια να παραιτηθεί. Τον ρώτησε η πρόεδρος πώς αισθάνεστε και εκείνος είπε ότι δεν πρόκειται να ζητήσει συγγνώμη από τον δεκαπεντάχρονο Γρηγορόπουλο. Αυτό εξόργισε τον Α. Κούγια, του μίλησε ιδιαιτέρως και ο Κορκονέας τού απάντησε ότι «δεν πρόκειται να ζητήσω συγγνώμη, ήταν αντιεξουσιαστής».
• Είπε δηλαδή περίπου ότι επειδή ο Αλέξης ήταν αντιεξουσιαστής έπρεπε να πεθάνει;
Οχι, δεν το είπε περίπου, το είπε ακριβώς. Δεν υπάρχει καμία μεταμέλεια. Απολύτως επιμένουν στην αρχική τους θέση ότι ήταν σε άμυνα. Ακόμα και τώρα οι δικηγόροι υπεράσπισης επαναλαμβάνουν και τα περί εποστρακισμού της σφαίρας. Αυτά τα είπανε και σε μένα στο δικαστήριο.
Μάλιστα ένας δικηγόρος υπεράσπισης επικαλέστηκε τον ανθρωπισμό μου και μου είπε «πώς γίνεται να μη συναισθάνεσθε το κρίμα ένας άνθρωπος δέκα χρόνια να παραμένει στη φυλακή, θύμα μιας κακής δικαστικής απόφασης και λόγω εποστρακισμού της σφαίρας;».
• Τι του απαντήσατε;
Οτι φυσικά δεν είναι θύμα ο Κορκονέας, αλλά ο Γρηγορόπουλος. Οχι μόνο τη μέρα του θανάτου του, αλλά μέχρι σήμερα συνεχίζει να είναι ακόμα θύμα, επειδή λέγονται τόσα πολλά εις βάρος του. Εφερα ως παράδειγμα αυτό που είχε πει ο Κασιμάτης της «Καθημερινής», ένα-δύο χρόνια μετά την απόφαση, στις 5 Δεκεμβρίου: «Αύριο είναι του Αγίου Γρηγορόπουλου του μολοτοφόρου». Ενώ ουδέποτε ούτε καν η υπεράσπιση δεν ισχυρίστηκε ότι ο Γρηγορόπουλος είχε οποιαδήποτε σχέση ή πέταξε μολότοφ. Πολύ φοβάμαι ότι όλη αυτή η σιωπή, στην οποία διεξάγεται η δίκη, μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της ποινής από τα ισόβια στα 15 χρόνια και αν γίνει αυτό ο Κορκονέας θα βγει από τη φυλακή.
Η άποψή μου είναι πως κάποιος που έχει μια μεγάλη καταδίκη μπορεί σε κάποια φάση της ζωής του να βγει από τη φυλακή. Ομως αυτή η άκαμπτη στάση του ότι είχε απόλυτο δίκιο είναι ανατριχιαστική. Αν έλεγε «δεν φταίω στον βαθμό που λέτε ότι μου αναλογεί, διότι εγώ δεν είχα την εκπαίδευση που έπρεπε να έχω -ξέρετε, πάνε μόνο δύο μήνες σχολή οι ειδικοί φρουροί- αυτό ήξερα να κάνω, αυτό έκανα», ίσως τότε να μπορούσαμε να δείξουμε κάποια κατανόηση. Δεν λέει καν ότι «λυπάμαι πάρα πολύ, έχασα την ψυχραιμία μου και λυπάμαι για αυτό που προκάλεσα». Ακόμα επιμένει ότι καλώς τον σκότωσε.
Στο σημείο αυτό ο συνομιλητής μας, εμφανώς συγκινημένος, μια και ο ίδιος γνώριζε καλά όλη την παρέα των χαρισματικών κατά την άποψή του παιδιών, προχώρησε στο παρακάτω σχόλιο:
«Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έχει γίνει πλέον ένα σύμβολο της νεολαίας για όλα αυτά τα δεινά που υφίσταται τα τελευταία δέκα χρόνια. Εκείνη την εποχή, ένα από τα συνθήματα ήταν “στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες”. Το 2008 ακόμα δεν είχαν δοθεί τα λεφτά στις τράπεζες.
Οι σφαίρες στη νεολαία έχουν και μια μεταφορική ερμηνεία για την ανεργία, τη μετανάστευση, για τις ελλείψεις στην εκπαίδευση. Ξέρετε, πλέον σε σχολεία όπως στο “Μωραΐτη”, όπου πήγαινε ο Αλέξανδρος, δεν επιτρέπονται ούτε καν οι ομιλίες για το θέμα.
Οταν μιλούσα εγώ, υπήρχαν αντιδράσεις γιατί φοβόντουσαν ότι τα παιδιά θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην Αστυνομία»...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου