Tο δίλημμα για την κυβέρνηση έχει κωδικό «151» και είναι απολύτως καθαρό: Εάν δεν υπάρξει η απόλυτη πλειοψηφία των «προθύμων» για την συμφωνία των Πρεσπών, προχωρά στην κύρωσή της με σχετική πλειοψηφία ή διαλύει την Βουλή και προκηρύσσει εκλογές τον Μάρτιο;
Είναι ένα δίλημμα που...
επισήμως δεν τίθεται και απαντάται δια της… παράκαμψης – με την πάγια διαβεβαίωση κυβερνητικών στελεχών ότι «υπάρχει» ή «θα υπάρξει η πλειοψηφία των 151 για τις Πρέσπες». Καθαρή και αποκρυσταλλωμένη απάντηση και απόφαση όμως δεν υπάρχει ούτε ανεπισήμως. Κι εδώ είναι ενδεικτική η χθεσινή διάψευση από το Μαξίμου πληροφοριών που έφεραν τον πρωθυπουργό να έχει αποφασίσει να πάει σε εκλογές τον Μάρτιο εάν δεν βρεθούν οι 151 ψήφοι για τις Πρέσπες. «Δημοσιεύματα που φέρουν τον Πρωθυπουργό να συνομιλεί με συνεργάτες του και να είναι έτοιμος για εκλογές το Μάρτη, ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα».
Η σύγκρουση δύο εισηγήσεων
Στην πραγματικότητα, πίσω από αυτό το ανοιχτό δίλημμα συγκρούονται δύο διαφορετικές σχολές σκέψης και δύο διαφορετικές εισηγήσεις πολιτικής τακτικής.
Η πρώτη λέει πως εάν η συμφωνία των Πρεσπών περάσει με λιγότερες από 151 ψήφους, δηλαδή με σχετική πλειοψηφία επί των παρόντων, η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί πολιτικά. Η συμφωνία αφορά μείζον εθνικό θέμα, έχει γίνει «σημαία» αντίστασης από την αντιπολίτευση και, με δεδομένη την αρνητική στάση μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος, χρειάζεται τουλάχιστον την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να έχει πολιτική νομιμοποίηση.
Επιπροσθέτως, οι υπέρμαχοι της συγκεκριμένης άποψης εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου έχουν και το τακτικό επιχείρημα του εγκλωβισμού του αντιπάλου. Κοινώς, λένε ότι εάν πάμε με ανοιχτή την συμφωνία σε εκλογές, η μπάλα περνά στο γήπεδο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές, η ΝΔ θα έχει ηττηθεί κατά κράτος στο προνομιακό της πεδίο – εκείνο του «πατριωτικού ανένδοτου». Εάν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κληθεί είτε να κυρώσει εκείνος, είτε να τινάξει στον αέρα την συμφωνία. Και στις δύο περιπτώσεις, δε, δεν είναι λίγοι εκείνοι που προβλέπουν ακόμη και διάσπαση της ΝΔ, με δεδομένη και την ασφυκτική πίεση του διεθνούς παράγοντα.
Στον αντίποδα, όσοι προκρίνουν την κύρωση της συμφωνίας έστω και με σχετική πλειοψηφία, έχουν ένα κεντρικό επιχείρημα: Ότι το να πάει η κυβέρνηση στις κάλπες αποδεχόμενη ότι έπεσε από το Μακεδονικό, αποτελεί εκ προοιμίου ομολογία ήττας. Και ότι, επίσης, θα έχει αυτο-ακυρώσει και διαγράψει όλη της την επένδυση στην μεταμνημονιακή αναδιανομή – ήτοι, το «σκληρό» χαρτί της οικονομίας στο οποίο θεωρεί πως θα κριθούν και οι εκλογές.
Ο Καμμένος συγκυβερνά, ο Σταύρος ρυθμίζει
Και στις δύο αναγνώσεις υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα και εξίσου ισχυρά ρίσκα και αδυναμίες. Και όλα ζυγίζονται στο θολό τοπίο που έχει διαμορφωθεί επί των κοινοβουλευτικών συσχετισμών – ένα τοπίο, το οποίο ντε φάκτο πλέον έχει ως ρυθμιστή τον Σταύρο Θεοδωράκη. «Ο Καμμένος τύποις συγκυβερνά, ο Θεοδωράκης επί της ουσίας ρυθμίζει», ήταν το χαρακτηριστικό σχόλιο κυβερνητικού στελέχους χθες το βράδυ, την ώρα της συζήτησης του προϋπολογισμού στην Βουλή – μιας συζήτησης που έγινε με το βλέμμα στραμμένο στις Πρέσπες.
Σε ό,τι αφορά το «τύποις» ως προς την συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, δεν ήταν λίγοι οι κυβερνητικοί βουλευτές που, παρά τους ασυνήθιστα χαμηλούς τόνους του υπουργού Αμυνας ως προς το μακεδονικό, διέκριναν στην ομιλία του «προαναγγελία τέλους». Όπως επεσήμαναν, ο Πάνος Καμμένος αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της τοποθέτησής του σε έναν άτυπο απολογισμό τόσο του δικού του έργου, όσο και των άλλων υπουργών των ΑΝΕΛ, ενώ δεν διέφυγε της προσοχής και η φράση του ότι ο στόχος αυτής της συγκυβέρνησης «εν μέρει ολοκληρώθηκε».
Από την πλευρά του, ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είπε τίποτα στην δική του ομιλία για τις Πρέσπες. Όμως, όλη η πολιτική πίεση του επόμενου διμήνου θα πέσει πάνω του, καθώς η δική του ψήφος μαζί με εκείνες του Γιώργου Μαυρωτά και του Σπύρου Λυκούδη θα καθορίσει την έκταση της πλειοψηφίας για την κύρωση της συμφωνίας.
Κι όπως έλεγε έμπειρο κυβερνητικός παράγοντας, δεν είναι μόνον η αριθμητική που κάνει κρίσιμες αυτές τις τρεις ψήφους, αλλά και η πολιτική τους υπόσταση. «Διότι είναι άλλο», όπως σημείωνε, «να γράφεις 151 με ψήφους σκόρπιων και δυσαρεστημένων βουλευτών, κι άλλο με την προγραμματική επιλογή και στήριξη ενός, έστω αποδεκατισμένου, κόμματος»…
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου