-και δικαίως- τον τίτλο του μεγαλύτερου σκανδάλου της Μεταπολίτευσης.
Πρωταγωνιστές σε αυτό είναι οι μίζες και τα λευκά κολάρα, οι άριστοι και αξιοσέβαστοι επιχειρηματίες, το «καλό» πρόσωπο της κοινωνίας, που βρήκαν τα πρόθυμα πολιτικά κανάλια, τα οποία φαίνεται πως γέμισαν με άφθονο «μαύρο» χρήμα προκειμένου να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης σε μια περίοδο που η εκσυγχρονιστική ανάπτυξη ήταν το βασικό αφήγημα της χώρας.
Το σκάνδαλο βρίσκεται στην επικαιρότητα εδώ και 12 χρόνια. Το 2006 οι γερμανικές αρχές κάνουν έλεγχο στα κεντρικά γραφεία της Siemens και αποκαλύπτεται ένα τεράστιο σκάνδαλο που αφορά ένα δίκτυο παράνομων χρηματοδοτήσεων της εταιρείας προς τρίτες χώρες προκειμένου να πάρει έργα.
Το κόστος των χρηματοδοτήσεων, σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, ξεπερνά το 1,5 δισ. ευρώ μέσα σε μία δεκαετία. Ανάμεσα στις χώρες στις οποίες δραστηριοποιήθηκε με αθέμιτα μέσα η εταιρεία είναι και η Ελλάδα. Το σκάνδαλο αρχικά εντοπίζεται στους εξής τομείς:
1 Στα ηλεκτρονικά συστήματα των πυραύλων Patriot που απέκτησε η χώρα μας από τις ΗΠΑ, τα οποία ανέλαβε η Siemens
2 Στη σύμβαση 8002 μεταξύ Siemens και ΟΤΕ για την προμήθεια ψηφιακών παροχών και
3 Στο σύστημα ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων C4I που ανατέθηκε στην αμερικανική εταιρεία SAIC με υπεργολάβο τη γερμανική εταιρεία.
Ωστόσο, στην πορεία αποκαλύφθηκε πως η Siemens χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα μέσα είχε εμπλακεί και σε σειρά άλλων έργων και προμηθειών του ελληνικού Δημοσίου. Ετσι, η έρευνα από τις αρχές επεκτάθηκε και σε άλλα οπλικά συστήματα, σε προϊόντα ιατρικής τεχνολογίας με τα οποία η εταιρεία είχε προμηθεύσει ελληνικά νοσοκομεία, αλλά και στις τρεις συμβάσεις με τον ΟΣΕ για την κατασκευή και παράδοση τροχαίου υλικού.
Η ανακίνηση από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. του θέματος του C4I με αιχμές προς συγκεκριμένα κέντρα της Δικαιοσύνης και η πρόσφατη απόδραση του Ζαν-Κλοντ Οσβαλντ, βασικού κατηγορούμενου του σκανδάλου, ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα τα πρόσωπα αυτής της υπόθεσης που πρόλαβαν να... φύγουν πριν δώσουν εξηγήσεις. Τέσσερα στελέχη της Siemens Hellas κι ένα που έμεινε πίσω. Ας τα θυμηθούμε ξανά.
ΦΟΛΚΕΡ ΓΙΟΥΝΓΚ
Ο πρώην πρόεδρος της Siemens Hellas παραβίασε τον όρο απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα που του είχε επιβληθεί το 2009, μετά την κατάθεσή του στον ανακριτή και βρέθηκε στη Γερμανία. «Ποτέ δεν σκέφτηκα να μην έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη και στην Ελλάδα. Μίλησα για τα πραγματικά περιστατικά και για όλα όσα ερωτήθηκα. Μου επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι, παρ’ ότι ήρθα δύο φορές για να παρουσιαστώ στη Δικαιοσύνη εθελοντικά. Οι όροι που μου επιβλήθηκαν, 17 μήνες σκληρού χειμώνα στην Πάρο, ήταν επιβαρυντικοί για την ήδη κλονισμένη υγεία μου.
Και όλο αυτόν τον καιρό ζήτησα πολλές φορές να ακουστώ και να πάρω θέση. Βρισκόμουνα χωρίς λόγο μακριά από την πατρίδα μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου», δήλωσε σε συνέντευξή του στο «Βήμα» στις 18 Σεπτεμβρίου 2011, ευρισκόμενος πλέον στο Μόναχο. Πάντως, η Ν.Δ. δεν είχε χάσει την ευκαιρία τότε να επιρρίψει ευθύνες στην κυβέρνηση Παπανδρέου για τη φυγή Γιουνγκ. Ζητούσε μάλιστα εξηγήσεις γιατί η κυβέρνηση δεν φρόντισε να εκδοθεί εναντίον του πανευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης.
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ στιν efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου