Φωτήλας...

Στην πολιτική αντιπαράθεση, πάντα και παντού, υπάρχουν "άτυχες" στιγμές. Στιγμές που μπορεί να εκτεθείς, να παραφερθείς, να μην τηρήσεις κάποιους κανόνες ευπρέπειας. Στην...
τηλεόραση ακόμα χειρότερα. Είναι και η φύση του μέσου, μπορεί να εκτεθείς ανεπανόρθωτα.

Αυτό ως γενική αρχή, για να έχουμε ένα σημείο εκκίνησης.

Τα τελευταία χρόνια, ειδικότερα με την έναρξη της κρίσης, η όξυνση στον πολιτικό λόγο απέκτησε μόνιμα χαρακτηριστικά. Ωστόσο η επιχείρηση απαξίωσης του πολιτικού αντιπάλου που διαπιστώνεται την τελευταία τριετία, μέσω ύβρεων, απειλών, αγοραίων χαρακτηρισμών, προσλαμβάνει πλέον μόνιμο χαρακτήρα.

Και αναφέρομαι στο χθεσινό επεισόδιο στη διάρκεια της πρωινής εκπομπής του ΣΚΑΪ. Τα γεγονότα είναι λίγο - πολύ γνωστά.

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας (προερχόμενος από το Ποτάμι) Ιάσονας Φωτήλας, αντί πολιτικών επιχειρημάτων, επιτέθηκε με ειρωνικό ύφος κατά της υπουργού Εργασίας Έφης Αχτσιόγλου, η οποία «από το αμπέχονο και τις υψωμένες γροθιές πέρασε στο ψηλοτάκουνο και τα ταγιέρ».

Ο ίδιος λίγα λεπτά μετά, αντιλαμβανόμενος τι είπε, επιχείρησε ατυχώς να "διασκεδάσει" τις εντυπώσεις χαρακτηρίζοντας «σημειολογική» την αναφορά του... Λες και ήξερε την Έφη Αχτσιόγλου πριν γίνει υπουργός και έκανε παρατήρηση ενδυματολογικού περιεχομένου.

Μόνο που ο απροκάλυπτα χυδαίος λόγος του Φωτήλα απλώς επαληθεύτηκε και χθες. Είχε προηγηθεί η μισαλλόδοξη και αντιμεταναστευτική ρητορεία του για "λαθρομετανάστες", ενώ είχε επίσης προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις με ρατσιστικές δηλώσεις (στον ΣΚΑΪ) που αφορούσαν τα άτομα με αναπηρία.

Ο λόγος του Φωτήλα ήταν πάντα αυτός, όταν π.χ. ήταν και στο Ποτάμι, ή βρέθηκε σε ένα περιβάλλον με κουλτούρα άκρατου ανταγωνισμού και "έπιασε" το νήμα; Δηλαδή σε έναν χώρο με ακραία νεοφιλελεύθερα, αντικοινωνικά κηρύγματα, με ακροδεξιές - ρατσιστικές εκφορές, που περιφρονούν, ευτελίζουν και διώκουν όσους δεν συμφωνούν με τις δικές τους αρχές.

Νομίζω ότι συμβαίνει αυτό, χωρίς να γνωρίζω τον κ. Φωτήλα. Και αυτό καθώς ο χυδαίος και ευτελής «πολιτικός» λόγος δεν αποτελεί μια επικοινωνιακή, συγκυριακή επιλογή της σημερινής Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον του στενού ηγετικού της πυρήνα.

Αυτός ο πολιτικός λόγος δεν έχει άλλο τρόπο έκφρασης, παρά μέσω ύβρεων, κραυγών και ενίοτε απειλών. Με άλλα λόγια, οι χυδαίες και αντιανθρωπιστικές πολιτικές παράγουν τον αντίστοιχο «πολιτικό» λόγο και εκφράζονται αυθεντικά από αυτόν. Κάπως έτσι ο Φωτήλας από το Ποτάμι γίνεται... επίθετο με την ίδια κατάληξη...

Aνδρέας Πετρόπουλος
ΑΥΓΗ