“Τα παιδιά θα είναι πάντα παιδιά, όπως προφανώς και οι περισσότεροι μεσήλικες”.
Στα τέλη των ’80s – αρχές των ’90s, ένα κλαμπάκι με το ευφάνταστο όνομα «Αεροδρόμιο» είχε γίνει σημείο συνάντησης των...
«εναλλακτικών» πιτσιρικάδων της εποχής. Ακριβώς πάνω από τους διαδρόμους τους ..
Ανατολικού Αερολιμένα, με θέα τα φωτάκια και τα αεροπλάνα, μουσική «προχώ», ανάλαφρη ατμόσφαιρα και γελαστές μπαργούμεν, δεν άργησε να γίνει ένα από τα hot-spots της τότε νεολαίας (και νυν μεσηλικογραϊδίων, σαν την αφεντομουτσουνάρα μου), που όλο τον χειμώνα την βγάζανε στα καταγώγια της οδού Ορμηνίου (λέγε με No Name) και που διψάγανε για καλοκαιρινό αεράκι, ψευδαίσθηση ταξιδιού, παγωμένες τεκίλες και ντεκολτέ αφαλού.
Όλα πηγαίνανε μια χαρά, μέχρι που κάποιο καλοκαίρι (νάτανε το ’93, νάτανε το ’94, νάτανε το Αλτσχάιμερ, θα σας γελάσω), συνέβη το μοιραίο. Ανακαλύφθηκε – και καταλήφθηκε – από τους μεσήλικες της εποχής. Πενηντάρηδες με πουκάμισο μάο σταυρωτό, μασχαλοπαντέλονο και σταν σμιθ, καβαλώντας κάτι θηρία Kawasaki 600 που τα οδηγούσαν σαν τρίκυκλο ποδήλατο, σκάγανε μύτη στο μαγαζί αγκαζέ με την περ(ι)ποιημένη αγνώστου ταυτότητος και ηλικίας κιουρία με την τακούνα, την καούκα και την βάτα. Σαν να έβλεπες τον Σταμάτη Γαρδέλη και την Σοφία Αλιμπέρτη σε edition Γέροι του Μάπετ Σόου. Τα επακόλουθα αναμενόμενα: Η μουσική πλάστιγγα άρχισε να γέρνει από τους Joy Division προς τον Αντύπα, πελάτες παραπονιόντουσαν τον ντι-τζέι «Χαμηλώστε το, νεαρέ, δεν είμαστε κουφοί», ηλικιωμένες παρενοχλούσαν τους σερβιτόρους, οι συζητήσεις παρέπαιαν μεταξύ συνταγών για κέκ, πρόωρης συνταξιοδότησης και νομοσχεδίου Πεπονή, μη σας τα πολυλογώ, μέσα σε έναν Ιούλιο το «Αεροδρόμιο» απογειώθηκε από νεανικό κλαμπ σε κάτι μεταξύ Συλλόγου Κυριών Συνταξιούχων Τραπέζης Ελλάδος και ΚΑΠΗ Ηλιουπόλεως.
«Και τι μας νοιάζει εμάς ρε κωλόγερε?», θα με ρωτήσετε καλόγνωμα.
Τα κοινωνικά δίκτυα, όπως καλή ώρα το facebook (ή φεισμπούκ, όπως λέμε γιουρομπάνκ εμείς οι αρχαιότεροι), δημιουργήθηκαν από πιτσιρικάδες για πιτσιρικάδες. Για να βάζουν τις μουσικούλες τους, να γελάνε, να αλληλοπειράζονται, να επικοινωνούν, «να κάνουν το κομμάτι τους» (όπως θάλεγε κι η μάνα μου). Όσοι από εμάς όμως έχουμε παιδιά και ειδικά στις ηλικίες 15-25, θα παρατηρήσουμε το εξής ενδιαφέρον: Όλα τους έχουν προφίλ στο FB, αλλά ποστάρουν ελάχιστα. Αν τους στείλεις μήνυμα στο inbox, πιθανότατα θα σου απαντήσουν 3 χρόνια και 5 κυβερνήσεις αργότερα. Τι έγινε, ρε παιδιά?
Πού πήγανε οι πιτσιρικάδες, μαλάκα μου?
Γιατί την κοπανήσατε, ρε παιδιά? Πολύ απλό. Γιατί ήρθαμε εμείς και κάναμε κατάληψη. Και τους γαμήσαμε όλη την πλάκα. Και μετατρέψαμε ένα φρέσκο και δροσερό διαδραστικό μέσο σε έναν βαρύ, γκρινιάρικο και κακομούτρουλο καφενέ γερόντων.
Από νεανικό φόρουμ διασκέδασης, το φουβού μοιάζει πλέον περισσότερο με πούλμαν του Βρακάς Τουρς, που παίρνει τα γεροντάκια για μονοήμερη στις Λιβανάτες, με στάση στου Λεβέντη για φραπέ και κατούρημα. Κάθε γερόντι στο πούλμαν με την ατζέντα του. Άλλο έχει έρθει να προσκυνήσει στη Μονή Σχιστού, άλλο θέλει να κάνει κομματική κατήχηση, άλλο να βρει γκόμενα, άλλο να αναπτύξει τη θεωρία συνωμοσίας του, άλλο απλά θέλει παρέα γιατί είναι μόνο του, άλλο πάει γιατί είναι κι οι φίλοι του εκεί, άλλο για να παρακολουθήσει την κόρη του που έμαθε ότι θα πάει για μπάνιο στον Ωρωπό με τον χάμστερ (χίπστερ) και πάει λέγοντας.
Και κάπου εκεί, αρχίζει το τζέρτζελο:
«Το Μαράκι τρώει και σπάει πιάτα στο Sea Satin με τρεις άλλους». Αν αθροίσεις το Μαράκι με τους άλλους τρεις, παίζει να είναι όλοι μαζί 260 ετών και βάρους μισού τόνου.
«Βάλτο στον τοίχο σου αν συμφωνείς να απαγορευτεί ο μπιντές». Το έβαλα, αλλά δε βλέπω σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες.
«Γάβροι κότες θα σας πηδήξουμε την Κυριακή». Κι όλοι ξέρουμε πόσο δυνατοί είμαστε εμείς οι μεσήλικες στο σεξ, ε παιδιά?
«Κατάρα, ψόφος, ψόφος + ο πολιτικός της δυσαρεσκείας μας». Γιατί? Γιατί είμαστε δημοκράτες ρε μαλάκα, τι γιατί?
«Είναι Παρασκευή!!!». Ώπα, ρε καζαμία! Το ξέρουμε, μωρή ηλίθια, νομίζεις ότι ξεμωραθήκαμε?
«Συνταγή για σωλομό στον ατμό με σπαράγγια και σως ταρτάρ». Μετάφραση: Ο άντρας της είναι στο Αγία Όλγα με σκορβούτο, από υπερκατανάλωση τόουστ.
«Ο Γιωργάκης με τον ξαδερφάκο του το Σάββα παίζουν texas holdem». Μπράβο παιδιά, στα αρχίδια μας, με το καλό και κολιτσίνα.
«Αχ καλέ τί όμορφο, κουκλάκι ζωγραφιστό». Κοιτάς τη φωτό και το κοριτσάκι είναι ένα υβρίδιο μεταξύ του παιδιού στον Εξορκιστή και του Πετσάλνικου.
«ΕΓΩ ΠΑΝΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΟ ΟΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΥΛΙΙΝΓΚ ΕΦΘΗΝΟΝΤΕ ΟΙ ΔΑΣΚΆΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΠΡΟΣΑΙΧΟΥΝ ΤΑ ΠΕΔΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΜΑΘΕΝΟΥΝ ΓΡΑΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ, ΟΙ ΠΑΛΙΗ ΚΕ ΑΥΤΟ ΤΑ ΟΔΗΓΗ ΣΤΗ ΒΗΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝΕ ΓΚΡΙΖΛΙΣ» Ως έχει.
Ευτυχώς, οι πιτσιρικάδες έφυγαν νωρίς. Ο χώρος είναι ακατάλληλος για παιδιά. Επικίνδυνα ακατάλληλος. Και οι πιτισιρικάδες, πιο έξυπνοι και ώριμοι από μας, μας μυρίστηκαν και την κοπάνησαν για άλλα δίκτυα.
Την κοπάνησαν και άφησαν μόνο ένα προφίλ ανοιχτό, όπως αφήνω εγώ τη νύχτα ένα φωτάκι στο χωλ, για να μην κουτρουβαλιαστώ στα σκοτάδια όταν σηκωθώ για κατούρημα.
Καλό ταξίδι, παιδιά.
Καλό ταξίδι, κι όπου κι αν είστε, απλά φροντίστε να μην σας βρούμε.
- από το mesilyx.com
zoornalistas.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου