όλες οι εναλλακτικές επιλογές έχουν υψηλότατο, απαγορευτικό κόστος.
Μια συνολική αναδίπλωση και προσαρµογή του προϋπολογισµού του 2019 στις απαιτήσεις της Κοµισιόν θα έθετε σε αµφισβήτηση τη σταθεροποίηση της Λέγκας και του Κινήµατος των Πέντε Αστεριών ως του νέου δικοµµατισµού-διπολισµού της χώρας.
Το ίδιο ισχύει και για τα σενάρια αναζήτησης εναλλακτικών κυβερνητικών συµµαχιών από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, της Λέγκας προς τη µεριά της Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι και των Ιταλών Αδελφών, και του Κινήµατος των Πέντε Αστέρων προς το ∆ηµοκρατικό Κόµµα του Ρέντσι. Οποιος χρεωθεί τη διάσπαση της κυβέρνησης Κόντε θα πριµοδοτήσει δηµοσκοπικά και εκλογικά τον άλλον.
Ενα είναι βέβαιο: στον ορίζοντα των επόµενων µηνών είναι αναπόφευκτη µια νέα προσφυγή στις κάλπες, είτε στην κορύφωση της αντιπαράθεσης Ρώµης - Βρυξελλών, είτε ύστερα από ανατροπές συµµαχιών και συµπλεύσεων στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Μια δεύτερη βεβαιότητα είναι ότι σε όποια χρονική στιγµή και αν γίνουν οι εκλογές, δεν υπάρχει περίπτωση να πλειοψηφήσουν πολιτικές δυνάµεις που θα εγγυώνται επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα.
Εξάλλου, ο Μπερλουσκόνι έχει µεταµορφωθεί σε Ευρωπαίο µόλις πριν από έναν χρόνο, ενώ το ∆ηµοκρατικό Κόµµα, που αγωνίζεται να αποφύγει περαιτέρω φθορά, θέλει µε κάθε δυνατό τρόπο να µην ταυτιστεί µε τις θέσεις της Κοµισιόν.
Ακόµη και στην περίπτωση που η κυβέρνηση Κόντε βρει µια συµβιβαστική φόρµουλα µε τις Βρυξέλλες που να περισώζει τα προσχήµατα και για τις δύο πλευρές, η ιταλική κρίση θα απέχει µακράν από το να έχει επιλυθεί και απλώς θα έχει εισέλθει σε µια περίοδο ολιγόµηνης ανακωχής µέχρι τις ευρωεκλογές.
Αυτός είναι ο πραγµατικός ορίζοντας, ότι δηλαδή δεν θα υπάρξει µε επίκεντρο τη Ρώµη ντόµινο αποσταθεροποίησης στην Ευρωζώνη και πως ταυτόχρονα Λέγκα και Κίνηµα των Πέντε Αστέρων θα κρατήσουν ζωντανή τη ρητορική της ανταρσίας, περιµένοντας καλύτερους συσχετισµούς µετά τις ευρωεκλογές.
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου