Δέκα χρόνια από το κραχ του 2008 το πλουσιότερο 1% της ανθρωπότητας συνεχίζει να μεγεθύνει το μερίδιό του στον...
πλούτο που παράγεται στον πλανήτη, αφήνοντας διαρκώς όλο και λιγότερα για την εργατική τάξη.
Η τελευταία έκθεση Global Wage Report της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) -που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα- διαπιστώνει ότι παρά την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και τη διαρκή μείωση της ανεργίας στον αναπτυσσόμενο κόσμο, οι μισθοί αποσπούν όλο και λιγότερο μερίδιο από το συνολικό προϊόν που παράγεται.
Η έκθεση που βασίζεται σε ανάλυση στοιχείων από 136 χώρες του κόσμου αποκαλύπτει ότι η αύξηση που κατέγραψαν οι πραγματικοί μισθοί παγκοσμίως πέρυσι δεν ήταν μόνο μικρότερη σε σχέση με το 2016 αλλά και η χαμηλότερη από το 2008, παραμένοντας μακριά από τα επίπεδα των αυξήσεων που είχαν επιτευχθεί πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η αύξηση των πραγματικών μισθών παγκοσμίως συρρικνώθηκε συγκεκριμένα από 2,4% το 2016 σε μόλις 1,8% το 2017.
Εξαιρουμένης μάλιστα της Κίνας (της οποία ο τεράστιος πληθυσμός και η ραγδαία αύξηση των μισθών επηρεάζουν σημαντικά τον παγκόσμιο μέσο όρο), η αύξηση των πραγματικών μισθών παγκοσμίως ήταν ακόμη μικρότερη - από 1,8% το 2016 σε 1,1% το 2017.
Η έκθεση της ILO διαπιστώνει ακόμη ότι στις αναπτυγμένες χώρες του G20, η αύξηση των πραγματικών μισθών συρρικνώθηκε από 1,7% το 2015 σε 0,9% το 2016 και 0,4% το 2017.
Στη Δυτική Ευρώπη, η αύξηση των πραγματικών μισθών μειώθηκε από 1,6% το 2015 σε 1,3% το 2016 και 0% το 2017, ενώ στις ΗΠΑ από 2,2% το 2015 σε 0,7%, τόσο το 2016 όσο και το 2017.
Αυτή η αργή ή και μηδενική ακόμη άνοδος των μισθών αποτελεί, σύμφωνα με την ILO, εμπόδιο για την επίτευξη μιας βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης στον πλανήτη. Σε συνδυασμό με τη διόγκωση των εισοδηματικών ανισοτήτων και τη συρρίκνωση των ευκαιριών αξιοπρεπούς εργασίας ναρκοθετεί την επίτευξη της ατζέντας του ΟΗΕ για τη μείωση της φτώχειας ώς το 2030.
Η ILO διαπιστώνει ακόμη ότι στις υψηλού εισοδήματος χώρες η αύξηση που κατέγραψαν οι μισθοί ήταν πολύ μικρότερη από την αύξηση της παραγωγικότητας.
Συγκεκριμένα σε 52 χώρες υψηλού εισοδήματος, η παραγωγικότητα της εργασίας μεταξύ 1999 και 2017 αυξήθηκε κατά 17% ενώ οι πραγματικοί μισθοί κατά 13%.
Αυτή η αποσύνδεση μισθών και παραγωγικότητας εξηγεί, σύμφωνα με την ILO, γιατί το μερίδιο του εισοδήματος που καρπώνεται η εργασία σε αρκετές χώρες παραμένει σήμερα χαμηλότερο του αντίστοιχου που απολάμβανε στις αρχές της δεκαετίας του '90.
Η έκθεση, τέλος, αφιερώνει ειδικό κεφάλαιο στο μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, διαπιστώνοντας ότι οι δεύτερες κερδίζουν κατά μέσο όρο 20% λιγότερα.
Το χάσμα αυτό αντιπροσωπεύει, σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή της ILO Guy Ryder, «μία από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις κοινωνικής αδικίας σήμερα»...
πλούτο που παράγεται στον πλανήτη, αφήνοντας διαρκώς όλο και λιγότερα για την εργατική τάξη.
Η τελευταία έκθεση Global Wage Report της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) -που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα- διαπιστώνει ότι παρά την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και τη διαρκή μείωση της ανεργίας στον αναπτυσσόμενο κόσμο, οι μισθοί αποσπούν όλο και λιγότερο μερίδιο από το συνολικό προϊόν που παράγεται.
Η έκθεση που βασίζεται σε ανάλυση στοιχείων από 136 χώρες του κόσμου αποκαλύπτει ότι η αύξηση που κατέγραψαν οι πραγματικοί μισθοί παγκοσμίως πέρυσι δεν ήταν μόνο μικρότερη σε σχέση με το 2016 αλλά και η χαμηλότερη από το 2008, παραμένοντας μακριά από τα επίπεδα των αυξήσεων που είχαν επιτευχθεί πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η αύξηση των πραγματικών μισθών παγκοσμίως συρρικνώθηκε συγκεκριμένα από 2,4% το 2016 σε μόλις 1,8% το 2017.
Εξαιρουμένης μάλιστα της Κίνας (της οποία ο τεράστιος πληθυσμός και η ραγδαία αύξηση των μισθών επηρεάζουν σημαντικά τον παγκόσμιο μέσο όρο), η αύξηση των πραγματικών μισθών παγκοσμίως ήταν ακόμη μικρότερη - από 1,8% το 2016 σε 1,1% το 2017.
Η έκθεση της ILO διαπιστώνει ακόμη ότι στις αναπτυγμένες χώρες του G20, η αύξηση των πραγματικών μισθών συρρικνώθηκε από 1,7% το 2015 σε 0,9% το 2016 και 0,4% το 2017.
Στη Δυτική Ευρώπη, η αύξηση των πραγματικών μισθών μειώθηκε από 1,6% το 2015 σε 1,3% το 2016 και 0% το 2017, ενώ στις ΗΠΑ από 2,2% το 2015 σε 0,7%, τόσο το 2016 όσο και το 2017.
Αυτή η αργή ή και μηδενική ακόμη άνοδος των μισθών αποτελεί, σύμφωνα με την ILO, εμπόδιο για την επίτευξη μιας βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης στον πλανήτη. Σε συνδυασμό με τη διόγκωση των εισοδηματικών ανισοτήτων και τη συρρίκνωση των ευκαιριών αξιοπρεπούς εργασίας ναρκοθετεί την επίτευξη της ατζέντας του ΟΗΕ για τη μείωση της φτώχειας ώς το 2030.
Η ILO διαπιστώνει ακόμη ότι στις υψηλού εισοδήματος χώρες η αύξηση που κατέγραψαν οι μισθοί ήταν πολύ μικρότερη από την αύξηση της παραγωγικότητας.
Συγκεκριμένα σε 52 χώρες υψηλού εισοδήματος, η παραγωγικότητα της εργασίας μεταξύ 1999 και 2017 αυξήθηκε κατά 17% ενώ οι πραγματικοί μισθοί κατά 13%.
Αυτή η αποσύνδεση μισθών και παραγωγικότητας εξηγεί, σύμφωνα με την ILO, γιατί το μερίδιο του εισοδήματος που καρπώνεται η εργασία σε αρκετές χώρες παραμένει σήμερα χαμηλότερο του αντίστοιχου που απολάμβανε στις αρχές της δεκαετίας του '90.
Η έκθεση, τέλος, αφιερώνει ειδικό κεφάλαιο στο μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, διαπιστώνοντας ότι οι δεύτερες κερδίζουν κατά μέσο όρο 20% λιγότερα.
Το χάσμα αυτό αντιπροσωπεύει, σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή της ILO Guy Ryder, «μία από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις κοινωνικής αδικίας σήμερα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου