Θεωρητικά, τον ιδεολογικό, πολιτικό και γλωσσικό πρωτογονισμό, τον χοντροκομμένο μανιχαϊσμό που μειώνει τον λόγο σε άναρθρα φρασίδια και σε...
θλιβερά αστόχαστα συνθήματα, τον συναντάμε σε καθεστώτα θεοκρατικά και απολυταρχικά. Σε καθεστώτα δηλαδή που, όπως πιστεύουμε, υπάρχουν αποκλειστικά στις «μη πεφωτισμένες» περιοχές του πλανήτη, τις τριτοκοσμικές, σύμφωνα με τον συνήθη υποτιμητικό όρο. Ο δικός μας κόσμος, ο πρώτος και καλύτερος, ο ευρωπαϊκός και ο βορειοαμερικανικός, υποτίθεται πως έχει αφήσει οριστικά πίσω του αυτή τη φάση της ιστορίας του.
Οπότε; Σε ποια ήπειρο ανήκουν οι αστέρες του άξεστου, βάναυσου και αλαζονικού δημόσιου «λόγου», όπως ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ματέο Σαλβίνι; Βορειοαμερικανός ο πρόεδρος, Ιταλός ο υπουργός Εσωτερικών, απαντούν αποκλειστικά με λοιδορίες και απειλές σε όσους τους κρίνουν, ζουν δε την εξουσία τους σαν ευκαιρία να εκδηλώσουν ατιμωρητί όλη τους την επιθετικότητα. Σαν Μπολσονάρο με ολίγον λούστρο.
Επικρίθηκε λοιπόν ο Σαλβίνι για την ελαφρότητά του, που τον σκηνοθέτησε χαμογελαστό σε αυτάρεσκη σέλφι, ενώ ξεκινούσε για να επιθεωρήσει τα πλημμυροπαθή χωριά της βόρειας Ιταλίας. Τι απάντησε; «Δεν δίνω δεκάρα». Συν κάτι ειρωνικά για τους διανοούμενους, που και στο δικό του μυαλό είναι λαπάδες, τι άλλο, ακριβώς όπως στο μυαλό των εν Ελλάδι ομοϊδεατών ή πιστών του. Για τον Τραμπ είναι λαπάδες όσοι δεν λατρεύουν τα κουμπούρια. Οσοι δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ύπουλοι Δημοκρατικοί, με το πρόγραμμά τους για τη μετανάστευση θέλουν να εισαγάγουν στις Ηνωμένες Πολιτείες ναρκωτικά, εγκληματίες και τον σοσιαλισμό – με το τελευταίο «κακό» να προορίζεται κατ’ αρχάς για την άτυχη Φλόριντα. Και βέβαια κατάπτυστοι κουλτουριάρηδες, και αντιαμερικανοί, είναι και όσοι δεν συμφωνούν ότι «τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα μπορεί να είναι ένα πολύ όμορφο θέαμα».
Τέτοια σοφά πράγματα δεν θα τα έλεγαν ούτε οι μικροκτηματίες, στο τεύχος «Σύρματα στα λιβάδια» του Λούκυ Λουκ. Αυτοί είχαν τον φόβο των γελαδοκοπαδιών. Με τα πρωτόγονα κριτήριά του ο Ντόναλντ Τραμπ υπολογίζει τους μετανάστες της Κεντρικής Αμερικής και τα καραβάνια τους σαν πιο ανάξιους και από τετράποδα. Πέντε χιλιάδες αυτοί; Τριπλάσιοι οι στρατιώτες που θα τους αναχαιτίσουν. Ενα «πολύ όμορφο θέαμα» θα ’ναι κι αυτό.
Με τέτοιας ευτέλειας προεκλογικό υλικό, ο Τραμπ κατάφερε να χάσει μόνο τη Βουλή. «Τεράστια επιτυχία» απεφάνθη σεμνά. Αν σου αξίζει η συντριβή, η ισοπαλία είναι όντως θρίαμβος.
Παντελής Μπουκάλας
Καθημερινή
θλιβερά αστόχαστα συνθήματα, τον συναντάμε σε καθεστώτα θεοκρατικά και απολυταρχικά. Σε καθεστώτα δηλαδή που, όπως πιστεύουμε, υπάρχουν αποκλειστικά στις «μη πεφωτισμένες» περιοχές του πλανήτη, τις τριτοκοσμικές, σύμφωνα με τον συνήθη υποτιμητικό όρο. Ο δικός μας κόσμος, ο πρώτος και καλύτερος, ο ευρωπαϊκός και ο βορειοαμερικανικός, υποτίθεται πως έχει αφήσει οριστικά πίσω του αυτή τη φάση της ιστορίας του.
Οπότε; Σε ποια ήπειρο ανήκουν οι αστέρες του άξεστου, βάναυσου και αλαζονικού δημόσιου «λόγου», όπως ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ματέο Σαλβίνι; Βορειοαμερικανός ο πρόεδρος, Ιταλός ο υπουργός Εσωτερικών, απαντούν αποκλειστικά με λοιδορίες και απειλές σε όσους τους κρίνουν, ζουν δε την εξουσία τους σαν ευκαιρία να εκδηλώσουν ατιμωρητί όλη τους την επιθετικότητα. Σαν Μπολσονάρο με ολίγον λούστρο.
Επικρίθηκε λοιπόν ο Σαλβίνι για την ελαφρότητά του, που τον σκηνοθέτησε χαμογελαστό σε αυτάρεσκη σέλφι, ενώ ξεκινούσε για να επιθεωρήσει τα πλημμυροπαθή χωριά της βόρειας Ιταλίας. Τι απάντησε; «Δεν δίνω δεκάρα». Συν κάτι ειρωνικά για τους διανοούμενους, που και στο δικό του μυαλό είναι λαπάδες, τι άλλο, ακριβώς όπως στο μυαλό των εν Ελλάδι ομοϊδεατών ή πιστών του. Για τον Τραμπ είναι λαπάδες όσοι δεν λατρεύουν τα κουμπούρια. Οσοι δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ύπουλοι Δημοκρατικοί, με το πρόγραμμά τους για τη μετανάστευση θέλουν να εισαγάγουν στις Ηνωμένες Πολιτείες ναρκωτικά, εγκληματίες και τον σοσιαλισμό – με το τελευταίο «κακό» να προορίζεται κατ’ αρχάς για την άτυχη Φλόριντα. Και βέβαια κατάπτυστοι κουλτουριάρηδες, και αντιαμερικανοί, είναι και όσοι δεν συμφωνούν ότι «τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα μπορεί να είναι ένα πολύ όμορφο θέαμα».
Τέτοια σοφά πράγματα δεν θα τα έλεγαν ούτε οι μικροκτηματίες, στο τεύχος «Σύρματα στα λιβάδια» του Λούκυ Λουκ. Αυτοί είχαν τον φόβο των γελαδοκοπαδιών. Με τα πρωτόγονα κριτήριά του ο Ντόναλντ Τραμπ υπολογίζει τους μετανάστες της Κεντρικής Αμερικής και τα καραβάνια τους σαν πιο ανάξιους και από τετράποδα. Πέντε χιλιάδες αυτοί; Τριπλάσιοι οι στρατιώτες που θα τους αναχαιτίσουν. Ενα «πολύ όμορφο θέαμα» θα ’ναι κι αυτό.
Με τέτοιας ευτέλειας προεκλογικό υλικό, ο Τραμπ κατάφερε να χάσει μόνο τη Βουλή. «Τεράστια επιτυχία» απεφάνθη σεμνά. Αν σου αξίζει η συντριβή, η ισοπαλία είναι όντως θρίαμβος.
Παντελής Μπουκάλας
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου