κόμματα και οι πολιτικοί αισθάνονται συχνά από πρώτο χέρι τι σημαίνει να τα βάλεις με την Εκκλησία, όχι μόνο με την Ιερά Σύνοδο και τον αρχιεπίσκοπο, αλλά ακόμα και με τον τοπικό μητροπολίτη.
Αυτή τη φορά, εκείνος που αισθάνθηκε πρώτος άβολα ήταν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η αρχική θετική ανταπόκριση στη συμφωνία συνοδεύτηκε από τον αμήχανο ισχυρισμό ότι με δικό της νόμο είχε προετοιμάσει την προσέγγιση. Και την ίδια ώρα, επιφανή στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπευσαν να καταγγείλουν τη συμφωνία ως λεόντεια σε βάρος της Εκκλησίας.
Αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, η συμφωνία έγινε δεκτή με ανάμικτα συναισθήματα. Γιατί μπορεί το πλαίσιο που ανακοινώθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα και τον κ. Ιερώνυμο να προετοιμάζει μια πραγματικά νέα σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας, με διακριτούς ρόλους, σύμφωνα με τις αξίες του Διαφωτισμού και της Αριστεράς, αλλά ο αναγκαίος συμβιβασμός συνοδεύεται από ορισμένα αρνητικά στοιχεία, με σημαντικότερο την αναγνώριση από την Πολιτεία τής μέχρι σήμερα αμφισβητούμενης εκκλησιαστικής περιουσίας.
Ξαναζούμε κατά κάποιον τρόπο την πολιτική αντιπαράθεση που πυροδότησε πριν από δέκα χρόνια η αποκάλυψη της υπόθεσης του Βατοπεδίου. Ηταν και πάλι τότε οι νεοδημοκράτες εκείνοι που όχι μόνο αναγνώρισαν αμέσως τις εκτάσεις που διεκδικούσε η Εκκλησία (με τα περίφημα «χρυσόβουλα»), αλλά φρόντισαν να τη διευκολύνουν και για την «αξιοποίησή» τους. Τώρα βλέπουν ότι είχαν άδικο.
Στον αντίποδα βρίσκονταν πολιτικοί της Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι αμφισβητούσαν την κυριότητα της Εκκλησίας στις συγκεκριμένες εκτάσεις και μιλούσαν για σκάνδαλο. Τώρα και αυτοί πρέπει να δεχτούν ότι είχαν «μισό» δίκιο.
Η σολομώντεια λύση της συγκυριότητας και της από κοινού αξιοποίησης των αμφισβητούμενων εκτάσεων μπορεί να αποφέρει κέρδη και στους δύο εταίρους της ιστορικής συμφωνίας. Ομως αν δεν γίνει το επόμενο βήμα, κινδυνεύουμε να παλινδρομήσουμε στις μέρες του Βατοπεδίου.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου