Σύμφωνα με δηλώσεις του το πρώτο που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν γύρισε από το Ελσίνκι ήταν να δει τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον Σρόιτερ. Και...
αισθάνθηκε «οργή και αγανάκτηση».
Δικαίως. Μετά από τρία χρόνια φαντασίωσης με την πρωθυπουργία ο Πρωθυπουργός ξεδιπλώνει την πολιτική του και τον φέρνει σε δύσκολη θέση.
Έτσι ενώ ο Τσίπρας απλώς παρουσιάζει το αποτέλεσμα της πολιτικής του, ο πρόεδρος της ΝΔ επιχειρεί συσκότιση λέγοντας ότι για να κάνει προσλήψεις «βάζει φόρους και αυξάνει εισφορές».
Είναι έτσι; Καθόλου. Για να ακριβολογούμε ο Τσίπρας το αντίθετο άρχισε να κάνει. Αυτό εκνευρίζει τον Μητσοτάκη που έχει αναγγείλει παροχές για το… δεύτερο μισό της επομένης τετραετίας, αν γίνει Πρωθυπουργός. Στο πρώτο θα… «αγοράζει αξιοπιστία», όπως έχει πει. Με άλλα λόγια ο Τσίπρας του παίρνει τη μπουκιά από το στόμα: δίνει αυτά που ο ίδιος θα έταζε.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπαθεί να συντηρήσει την προπαγάνδα, που όντως επηρεάζει ένα μέρος της κοινής γνώμης: ότι αν ο πολίτης πληρώνει περισσότερους φόρους και παίρνει μικρότερη σύνταξη ή μικρότερο μισθό, αυτό είναι έργο… Τσίπρα.
Δεν λέει την αλήθεια. Ο Τσίπρας δεν φέρει την ευθύνη γιατί κόπηκαν συντάξεις και μισθοί και μπήκαν υψηλοί φόροι αυτά τα χρόνια. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν ευθύνεται ούτε ο… Σαμαράς. Τα πράγματα είναι απλά για όποιον θέλει να τα δει στην πραγματική τους εξέλιξη.
Οι διαδοχικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ μετά το 1980 σε δυο δραστηριότητες συναγωνίζονταν η μια την άλλη: επισώρευαν χρέος και μοίραζαν συντάξεις -ενώ ταυτόχρονα κάλπαζε η κατάχρηση του δημοσίου χρήματος από τα πρόσωπα και τους μηχανισμούς που στήριξαν αυτές τις κυβερνήσεις.
Παρότι η κλοπή του δημοσίου χρήματος στερούσε πόρους από τη κοινωνία, απονέμονταν συντάξεις με… νόμους και αυξάνονταν με υπουργικές αποφάσεις. Ο αριθμός των συνταξιούχων μεγάλωνε και η ηλικία συνταξιοδότησης χαμήλωνε, χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι τα ασφαλιστικά ταμεία δεν μπορούσαν να πληρώσουν και δεν θα έκαναν ποτέ τέτοιες παροχές.
Για τους ψηφοθήρες που κυβερνούσαν αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Για να πληρώνουν τα ταμεία τις συντάξεις, που αποφάσιζαν οι κυβερνήσεις, προσέφευγαν σε δανεισμό με την εγγύηση του κράτους. Όταν δεν έφταναν τα λεφτά έδιναν επιχορηγήσεις από τον προϋπολογισμό. Και οδηγούσαν το ασφαλιστικό σύστημα σε φαύλο κύκλο και κατάρρευση.
Ωστόσο οι Έλληνες νόμιζαν ότι «θεμελιώνουν» δικαίωμα για όλο και μεγαλύτερη σύνταξη σε όλο και μικρότερη ηλικία. Πίστευαν ότι το… δικαιούνται. Ειδικά μετά το 2005 -όπως παρατηρεί ο Γερούν Ντάισελμπλουμ στο πρόσφατο βιβλίο του -άρχισαν να βγαίνουν στη σύνταξη φουρνιές που είχαν προικίσει τον εαυτό τους με ιλιγγιώδεις συνταξιοδοτικές παροχές.
Όπως ήταν φυσικό το πρόβλημα αναδείχθηκε όταν το κράτος χρεοκόπησε και δεν μπορούσε ούτε να δανειστεί, ούτε να εγγυηθεί δάνεια. Για να μην επισημοποιηθεί η χρεοκοπία και επακολουθήσει κόλαση, η κυβέρνηση Παπανδρέου υπέγραψε στα τυφλά το Μνημόνιο και η χώρα ανέλαβε σειρά υποχρεώσεων για μεταρρυθμίσεις και δημοσιονομική προσαρμογή- υπό την άμεση εποπτεία των δανειστών.
Όμως προσαρμογή χωρίς περικοπές δαπανών και αύξηση εξόδων δεν γίνεται. Δηλαδή χωρίς να κοπούν μισθοί και συντάξεις και να αυξηθεί η φορολογία. Κουκιά μετρημένα.
Ξέρει κανείς άλλον τρόπο για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και προκύψουν πλεονάσματα για να πληρωθούν τα δανεικά, μέχρι να παραχθούν ανάπτυξη και έσοδα;
Οι συντάξεις συρρικνώθηκαν γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα ταμεία. Οι φόροι εκτοξεύθηκαν γιατί έπρεπε το κράτος να βρει άμεσα λεφτά για να μην καταρρεύσει. Για αυτά είχε δεσμευθεί έναντι των δανεισμών, ώστε να το διασώσουν.
Αυτό μόνο στον Τσίπρα δεν οφείλεται. Παρέλαβε τη χώρα χρεοκοπημένη. Έβαλε τις λιγότερες υπογραφές σε περικοπές και φορολογίες και, παρά τα αρχικά λάθη του, την πάει προς την ανάκαμψη μετά τη έξοδο από το Μνημόνιο -όπως αναγνωρίζουν όλοι.
Μπορεί να πει κανείς ότι την ίδια κατάσταση παρέλαβε και ο Σαμαράς- άσχετα αν ένα από τα δυο κόμματα που οδήγησαν στη χρεοκοπία ήταν το δικό του και του συγκυβερνήτη του Ευ. Βενιζέλου.
Οι πραγματικοί αυτουργοί για τις περικοπές και την υπερφορολόγηση είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που σπατάλησαν τον δημόσιο πλούτο και μοίραζαν ακάλυπτες επιταγές. Ως τη στιγμή που δεν μπορούσαν να συνεχίσει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος και από σφοδροί αντίπαλοι συνεργάσθηκαν για να αποφύγουν τις ευθύνες τους.
Αν υποθέσουμε ότι δεν κέρδιζε τις εκλογές το 2015 ο Τσίπρας οι συντάξεις θα συνέχιζαν να περικοπτόταν και η φορολογία να αυξάνεται. Με μεγαλύτερη ένταση, γιατί και τα δυο κόμματα ακόμη και στην καταστροφή που προκάλεσαν επέμεναν να ευνοούν τους έχοντες και κατέχοντες και να επιβαρύνουν δυσανάλογα τα μεσαία και χαμηλά στρώματα.
Όποιος λέει ότι δεν τα ξέρει αυτά κοροϊδεύει τον κόσμο. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα ξέρει καλά. Αλλά τον βολεύει να τα ρίχνει στον Τσίπρα, επειδή οι πολίτες στρέφονται στην εκάστοτε εν ενεργεία κυβέρνηση. Έτσι όμως ο πρόεδρος της ΝΔ δίνει συγχωροχάρτι στους πραγματικούς υπευθύνους.
Αυτό είναι η επιτομή του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας. Καλλιεργεί την εντύπωση ότι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Και ότι είναι έργο της κυβέρνηση Τσίπρα η κρίση και η χρεοκοπία που οδήγησε στις περικοπές και τους φόρους. Όχι και πολύ έντιμο απέναντι στους πολίτες.
Παρά είναι χονδροειδές να φορτώνει τη χρεοκοπία και τις συνέπειές της στη σημερινή κυβέρνηση, ενώ όλοι οι άλλοι της πιστώνουν ότι επί των ημερών της άρχισε η αντίστροφη μέτρηση, όχι μόνο για την έξοδο από την κρίση και τα αποτελέσματά της...
Γ. Λακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου