Ποιος θα σου δώσει σημασία αν δεν έχεις εχθρούς;...
ακούει με ευλαβική προσοχή, πλανάται. Μαγειρεύει, τρώει, τσακώνεται με τα παιδιά του, τηλεφωνεί, ξυρίζεται, σφουγγαρίζει, δουλεύει στον υπολογιστή του, διαβάζει, διηγείται τη μέρα του, ότι τέλος πάντων κάνουμε όλοι μας στα σπίτια μας.
Ποια είναι η εικόνα που μένει; Το «γυαλί».
Αυτό το γυάλινο τείχος που χωρίζει, που διακρίνει το αναξιόπιστο της τηλεοπτικής ενημέρωσης από την πραγματική ζωή του κάθε πολίτη. Το μήνυμα του πολιτικού έχει ήδη πάρει το «χαρακτήρα» του μέσου. Το όποιο μήνυμα έχει αποδυναμωθεί από το μέσο.
Και ενώ έχουν αλλάξει τα πάντα στην κοινωνία και στην ΕΠΙ-κοινωνία, αν κάτι παραμένει σταθερό είναι το concept της πολιτικής ενημέρωσης και του πολιτικού διαλόγου. Ξύλινες συζητήσεις, αφόρητα κλισέ, σχολιασμοί και διάλογοι που παραπέμπουν σε βαρετές σχολικές παραστάσεις, λογύδρια που τα έχεις ήδη ακούσει, διαβάσει, δει, δεκάδες φορές.
Τα συστημικά ΜΜΕ κα τα social media λατρεύουν να μισούνται. Στην πράξη τα μεν τροφοδοτούν τα δε και αντίστροφα.
Ανταγωνίζονται τα social media τα ΜΜΕ;
Αντίθετα, ζουν, αλληλοταΐζονται, αλληλοτρεφονται και αναπαράγονται μεταξύ τους. Ιδιαίτερα το twitter τρέφεται από την είδηση, την επικαιρότητα αλλά και την άποψη του δημοσιογράφου. Θα την αποθεώσει ή θα την κανιβαλίσει. Θα τη χειροκροτήσει ή θα τη φτύσει. Αλλά θα τη διαβάσει. Η «εφημερίδα» δεν είναι η «καθημερινή προσευχή του σύγχρονου ανθρώπου» αλλά είναι η προϋπόθεση της ευημερίας των social media.
Η αξιοπιστία των social media;
Όσο αξιόπιστη είναι η πλατεία ενός χωριού. Όσο αξιόπιστη είναι η αλήθεια του καθενός. Όχι η πραγματικότητα, η… αλήθεια. Η πραγματικότητα εν πολλοίς τεστάρεται ακριβώς λόγω του πλήθους. Το #FakeNews δεν θα κάνει μεγάλη καριέρα στα social media γιατί θα αποδομηθει από την ακρίβεια του γεγονότος που θα καταθέσουν οι πολλοί. Μπορείς να περάσεις την «αλήθεια» των Αρειανών στην Ομόνοια μέσα απο πλήθη μουγκών, αλλά κανείς δεν μπορεί να την περάσει μέσα από τις φωνές που θα την διυλίσουν και θα την αντικρούσουν.
Η πρωτοπόρα Αμερική διέγνωσε νωρίς και τη δυναμική των κοινοτήτων που κτίζονται στα social media αλλά και την κοινωνική ριζοσπαστικοποίηση απέναντι στα καθεστώτα των συστημικών media.
Αν για τους «πολιτικούς αναλυτές» η εκλογή Τραμπ ήταν "αναπάντεχη", αυτό συνέβη γιατί αρνούνταν να κατανοήσουν πόσο φθαρμένο προϊόν, δεδομένων των κοινωνικών αλλαγών που συντελούνται, ήταν η Χιλαρυ Κλιντον.
Προφανώς στον Τραμπ συστήθηκε να παραμερίσει τον διαμεσολαβητικό ρόλο των δημοσιογράφων μεταξύ του πολιτικού και του κοινού, και να μιλήσει απευθείας. Έφτασε μέχρι το απίθανο. Να προαναγγέλλει στρατιωτική επίθεση από το twitter. Και όπως όλα τα σοβαρά καταλήγουν σε κλαυσίγελο, από το twitter μάθαμε ακόμα και τα μυστικά της ανατομίας του Πλανητάρχη. Γελάσαμε. Αλλά ας σκεφτούμε πόσο μπορεί να ταυτιστεί με τον Τραμπ ο μέσος μεσήλικας Αμερικανός όταν μια τέως γκόμενα του, τον κατηγορεί ως... “tiny”.
Η προσωπική μου γνώμη είναι, ότι πίσω από την… αυθόρμητη γραφή του Πλανητάρχη στο twitter βρίσκονται στρατιές επικοινωνιολόγων που του έχουν προτείνει ακόμη και το ορθογραφικο-συντακτικό λάθος, ακόμη και το dsl#gl6f&d* ή όπως αλλιώς το πόσταρε. «Σας μιλάω», «σας ενημερώνω», «σας ακούω», «είμαι αυθεντικός», «είμαι σαν και εσάς», αυτό περιγράφει ο Τραμπ.
Το μεγαλύτερο λάθος στην πολιτική είναι να πιστέψεις ότι μπορείς να απευθυνθείς σε όλους. Είναι αντίστοιχο του να επιχειρείς να πουλήσεις κοκορέτσι στου vegan και σερβιέτες στους άντρες.
Το ευφυέστερο στη πολιτική είναι να γνωρίζεις ποιο είναι το κοινό σου και να μιλάς σε αυτό. Και να του μιλάς τόσο, όσο. Να του επιτρέπεις να σε γνωρίσει και να τον κάνεις να πιστέψει ότι τον ακούς. Να του αφήσεις τη χαραμάδα ότι μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σου, να του επιτρέψεις να σε χαιρετίσει, να διαφωνήσει, ακόμη και να σε βρίσει. Ιδιαίτερα να σε βρίσει.
Γιατί στη πράξη αυτή είναι η χρησιμότητα των social media για ένα πολιτικό. Όχι το να ενημερώσεις το κοινό σου για την θέση, την άποψη, τα έργα και τις ημέρες σου. Αλλά για να του δώσεις τη ψευδαίσθηση ότι είμαι εδώ, σε ακούω, σου μιλάω, μίλα μου.
Κοινώς, δίνω μια γροθιά στο γυάλινο τείχος που μας χωρίζει και μπορείς να μου κάνεις μια χειραψία. Μπορεί βέβαια η χειραψία να γίνει και φτύσιμο. Αν είσαι ευφυής και ανθεκτικός πολιτικά, ακόμη καλύτερα.
Άλλωστε ποιος θα σου δώσει τη παραμικρή σημασία αν δεν έχεις εχθρούς…
koutipandoras.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου