κοσμοεικόνα τους [στο μυαλουδάκι τους] για την Ελλάδα, αυτό και θα εκφράσουν με την πρώτη ευκαιρία, είτε Ιρλανδοί είναι [ακούς εκεί οι Ιρλανδοί, τους είχαμε και σε εκτίμηση, να δηλώνουν ότι «Δεν είμαστε Ελληνες»] είτε Ιταλοί [τι ήταν αυτό πάλι; «Εμείς δεν είμαστε Ελλάδα, ούτε θα μας κάνετε Ελλάδα»] είτε Γερμανοί [Ζεεχόφερ: «Θα ήταν καλύτερα μάλλον η βαυαρική διακυβέρνηση να συνεχιζόταν και σήμερα»].
Μας έχουν δηλαδή -και δεν είναι μεμονωμένες δηλώσεις, αλλά εκφράζουν ευρείες αντιλήψεις-, τι λέγαμε; Οτι μας έχουν του κλότσου και του μπάτσου οι κύριοι αυτοί. Κι εμείς που περιμέναμε τα εύσημα για την τιτάνια και αιματηρή [όχι για όλους] προσπάθεια να βγούμε από τα μνημόνια... Αλλά αυτά δίδονται απλόχερα κάθε φορά που υπογράφουμε τις βουλές τους -δεν έχουν να χάσουν και τίποτα, άσε που μπορεί και να καλαμπουρίζουν με τους Ελληνες πολιτικούς, θωρώντας τους να λένε «ναι» σε όλα. Και αριστεροί δε! Αυτό πού το πάμε [εμείς οι ιθαγενείς];
Σημασία έχει πως όταν μιλάνε σοβαρά με το πραγματικό τους Είναι [και όχι αυτό που πλασάρουν στην ευρωπαϊκή σκηνή] λένε πώς πραγματικά βλέπουν τη χώρα, όχι μόνο σήμερα αλλά όπως μας έβλεπαν πάντα: ένα μικρό, μίζερο, καχεκτικό, απολίτιστο, εξαρτημένο προτεκτοράτο που το διαχειρίζονται σύμφωνα με τις διαθέσεις τους [και το απομυζούν ασύστολα, χωρίς ενδοιασμούς και υποχωρήσεις -στεγνά!].
Το ξέρουν αυτό καλά οι πολιτικοί μας και πολύ καλά μάλιστα· πολλοί έχουν και τραυματικές εμπειρίες, αποκτώντας αυτήν την επώδυνη γνώση. Αυτά, που μεγαλόστομα λένε για εθνική κυριαρχία, ανεξαρτησία και ισοτιμία, είναι για τις προεκλογικές τους οιονεί χυδαίες ανάγκες μόνο, δεν έχουν σχέση με την ωμή και άκρως ενοχλητική αλήθεια, τη γενική δηλαδή απαξία των δυτικών προς τη χώρα μας [προς αυτό που είναι η χώρα όχι προς το είναι της ιστορικής χώρας, γιατί εκεί θα τα βρουν μπαστούνια εάν επιμείνουν -τους το έχουν μεταφέρει οι πνευματικοί τους άνθρωποι, αυτοί που όντως ξέρουν τι σημαίνει ελληνικός τρόπος και εάν ακόμη υφίσταται αυτός ο τρόπος· δεν υφίσταται, οπότε μπορούν να εκστομίζουν οτιδήποτε για τη σύγχρονη Ελλάδα και να την απαξιούν]. Μεγάλη [επιμήκης] πρόταση, αλλά απαραίτητη ενίοτε.
Είναι λοιπόν παράδειγμα προς αποφυγή η χώρα και όχι πρότυπο αριστερής διακυβέρνησης, όπως ξεδιάντροπα εξακολουθούν να κοκορεύονται οι περισσότεροι από την κυβέρνηση [διότι είναι και μερικοί που έχουν επίγνωση της δραματικής κατάστασης, ελάχιστοι]. Στις ιδιωτικές τους συνάξεις γελάνε, είναι βέβαιο, οι Δυτικοευρωπαίοι, αυτοί που κάνουν παρέα μόνο με Ελληνες ευρωπαϊστές.
Τι λένε οι λαοί οι ευρωπαϊκοί; Μακριά από την ελληνική κατάσταση, τουλάχιστον να μη γίνουμε ρεζίλι, όπως έγιναν οι Ελληνες. Κατά τα άλλα, εάν κάποιος νομίζει ότι γίνεται κάποια σοβαρή δουλειά στη χώρα δικαίωμά του· τέλος τέλος, γούστο του και καπέλο του, ρε αδερφέ. Αλλος σκέφτεται έτσι και άλλος γιουβέτσι, δεν μπορούμε να βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι -αλλά ότι όλοι βράζουμε είναι γεγονός [και στο ζουμί μας ακόμη]...
Γιώργος Σταματόπουλος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου