Το χειρότερο ξεκίνημα...

Με τον χειρότερο δυνατό τρόπο ξεκίνησε την προεκλογική του καμπάνια ο εκ Καρπενησίου ορμώμενος υποψήφιος δήμαρχος της πρωτεύουσας, καθώς με το...
μήνυμα που επέλεξαν οι επικοινωνιολόγοι του να ρίξουν προχθές στο Διαδίκτυο κατάφεραν να συγκεντρώσουν ένα πλήθος αρνητικών σχολίων που ουδόλως θα πρέπει να ικανοποίησαν τον Κωστή Μπακογιάννη.

Και ενώ ο νεαρός πολιτικός είχε τον τελευταίο χρόνο φροντίσει να καλλιεργήσει ένα μοντέρνο, συναινετικό, φιλελεύθερο και, όσο η πολιτική του παράδοση επιτρέπει, προοδευτικό προφίλ, ήρθε τη Δευτέρα εκείνο το “Η Αθήνα μας ανήκει” και μας υπενθύμισε ότι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, το αίμα τελικά... νερό δεν γίνεται.

Με ένα σύνθημα βαθιά ποτισμένο με την πατροπαράδοτη αντίληψη της οικογένειας Μητσοτάκη πως όχι μόνο η Αθήνα, αλλά και ολόκληρη η χώρα της ανήκει, ο εγγονός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, γιος της Ντόρας Μπακογιάννη και ανιψιός του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι αυτός τελικά που θα σπάσει την παράδοση. Ανοίγοντας ατύπως την προεκλογική του εκστρατεία με ένα μήνυμα που αποπνέει μια ιδιοκτησιακή αντίληψη για την πρωτεύουσα, θαρρείς και η Αθήνα είναι γονική παροχή από την εποχή που η μητέρα του θήτευσε στο νεοκλασικό της πλατείας Κοτζιά, ο Κωστής Μπακογιάννης έδειξε ότι δεν πρόκειται να ξεστρατίσει ούτε χιλιοστό από την αλαζονική γραμμή της οικογενειοκρατίας που θεωρεί πως όλοι εμείς χρωστάμε ο καθείς το μερτικό του σε αυτή τη φαμίλια για τη χάρη που μας κάνει να μας κυβερνά.

Αυτή, η ιδιοκτησιακή, ήταν μία εκ των “αποχρώσεων” του μηνύματος Μπακογιάννη για το σε ποιον ανήκει η πρωτεύουσα, γιατί, όπως και να το κάνεις, στο “Η Αθήνα μας ανήκει” είναι εμφανής και μια δεύτερη απόχρωση. Πιο σκούρα και πιο αποκρουστική, καθώς μια δήλωση όπως αυτή του προεκλογικού μηνύματος υποδηλώνει ότι η ιδιοκτησία της πόλης από “κάποιους” πέραν των νόμιμων κατοίκων της αμφισβητείται. Μια απόχρωση με επικίνδυνες πολιτικές προεκτάσεις, καθώς ανοίγει μια συζήτηση περί το ποιοι δικαιούνται και ποιοι όχι να βρίσκονται εντός των τειχών της πρωτεύουσας.

Μια απόχρωση που καλό θα ήταν να αποφεύγεται από όσους επιθυμούν να κατατάσσουν εαυτούς σε έναν κόσμο χωρίς διαχωρισμούς, διακρίσεις και συνειρμούς περί μιας Αθήνας που θα ανήκει στους Αθηναίους, εξοστρακίζοντας ό,τι περισσεύει, ό,τι ενοχλεί, ό,τι δεν συνάδει και ό,τι δεν φέρει την ταυτότητα του νόμιμου κάτοικου...

Πέτρος Κατσάκος
ΑΥΓΗ