Πρόσφατη φωτογραφία Κυριάκου Μητσοτάκη με φόντο το γεφύρι της Άρτας. Προφανώς δεν πήγε το μυαλό των επικοινωνιολόγων του στο συνειρμό με το...
γνωστό τραγούδι: «Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν». Και το χρησμό: «Αν δεν στοιχειώσετε άνθρωπο, γεφύρι δεν στεριώνει».
Στην περίπτωση της θρυλικής γέφυρας, την πλήρωσε η γυναίκα του πρωτομάστορα -που δεν δίστασε προκειμένου να κάνει τη δουλειά του… Στην περίπτωση του Μητσοτάκη, προς Θεού, μην πάει το μυαλό κανενός σε πραγματική ανθρωποθυσία και μάλιστα στη… Μαρέβα. Αλλά κάποιον πρέπει να στοιχειώσει και τον ξέρουν όλοι: είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Οίκοθεν νοείται ότι έτσι θα ξεμπλέξει και με τα σαμαρόπουλα -και είναι πολλά.
Ο πρώην πρωθυπουργός παλιότερα κατέστρεψε τον πάτερα Μητσοτάκη και τώρα στοιχειώνει τον γιο του. Ο Κυριάκος για χάρη του πίκρανε τον πατέρα του, που είδε το παιδί του υπουργό του ανθρώπου που τον ανέτρεψε από την πρωθυπουργία και τον τέλειωσε από την πολιτική. Πλήττοντας και την χώρα για χάρη της διαπλοκής- πράγματα για τα οποία μίλησε ο ίδιος κατ’ επανάληψη αρνούμενος να δώσει συγχωροχάρτι.
Ο γιος όμως έδωσε και μαζί μαχαίρωσε πισώπλατα και την αδελφή του. Δεν την ακολούθησε, όταν την διέγραψε ο Σαμαράς και πήγε να στήσει το κόμμα της. Της πήρε τη θέση στην κυβέρνηση, όταν δικαιώθηκε η Ντόρα, της στέρησε το δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία και την πετάει στο περιθώριο της πολιτικής ως αρχηγός της. Με την ίδια απονιά που πέταξε τον πατέρα Μητσοτάκη ο Σαμαράς, ως προστατευόμενός του. Για ένα υπουργείο στην αρχή και για μια υποψηφιότητα για την ηγεσία στη συνέχεια.
Ωστόσο όλα εδώ πληρώνονται. Ο Σαμαράς δεν ανέδειξε τον νεαρό Μητσοτάκη από καλοσύνη, ούτε γιατί εκτίμησε τα προσόντα του. Είχε το σχέδιό του. Πρώτα τον χρησιμοποίησε για να αποτελειώσει τον γερο-Μητσοτάκη, μετά για να απομονώσει τη Ντόρα και στο τέλος για να τον κάνει γέφυρα προ την επιστροφή του, που ονειρεύεται. Η εμμονή στις «παρενθέσεις» δεν αφορούσε μόνο τον Τσίπρα. Και μπορεί το 2015 να την πάτησε, αλλά στη συνέχεια έδειξε αποφασισμένος να πετύχει με τον Κυριάκο.
Από την πρώτη στιγμή έπιασε τον διάδοχο του από τον σβέρκο. Προωθούσε παντού τη θεωρία ότι «ο Κυριάκος τον δικαιώνει» -δίκην αποστολής -και τον αντιμετώπιζε πατερναλιστικά σε κάθε ευκαιρία. Για να τα συμβολίσει αυτά του φόρεσε καπέλο τον Γεωργιάδη, που δεν παύει να τον υμνολογεί- μαζί με τον Βαγγέλη Βενιζέλο που το κάνει και για τους δυο.
Ο Κυριάκος είναι μυστήριος τύπος και προσπάθησε να ξεφύγει από τη μέγγενη Σαμαρά, καταστρώνοντας το δικό του σχέδιο. Αλλά ήλθαν δυο θέματα και του τράβηξαν το χαλί:
Πρώτα το σκάνδαλο Novartis που συμπεριέλαβε τον πρώην πρωθυπουργό στους αναφερόμενους από μάρτυρες ως δωροδοκηθέντες και τον έχει σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι να αποφανθεί η Δικαιοσύνη. Με αδίστακτο τρόπο όμως υποχρέωσε τον Μητσοτάκη, που στην αρχή προσπάθησε να μείνει έξω από την υπόθεση, να μετατρέψει τη ΝΔ σε μηχανισμό υποστήριξής του. Σε ένα θέμα που είναι απολύτως προσωπικό, ως θέμα ηθικής τάξης και δεν επιδέχεται συλλογική απάντηση. Ο καθένας υποχρεούται να υπερασπιστεί τον εαυτό του μόνος. Το κόμμα- λημέρι τέλειωσε.
Μετά ήλθε το Σκοπιανό, η λύση στο οποίο θα σημάνει απόλυτη καταδίκη του Σαμαρά και το τέλος του στην πολιτική. Πρώτα οι δικοί του εκβίαζαν τον Κυριάκο διαδίδοντας ότι αν δεχθεί τη λύση -που ήταν και δική του θέση- θα στήσει δικό του κόμμα και αντίο πρωθυπουργία. Μετά με τη θεωρία ότι αν δεχθεί τη λύση θα αιμορραγήσει στη Βόρεια Ελλαδα.
Ως άπειρος Μητσοτάκης την πάτησε και συγκατένευσε στα συλλαλητήρια των εθνικιστών και των ακραίων. Και μετά ο Σαμαράς πήρε το πάνω χέρι προβάλλοντας ότι «έχει την εντολή των συλλαλητηρίων». Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν ο Γεωργιάδης με τον Βορίδη. Και σύντομα από πολιτικός με διάθεση για εμπροσθοβαρή πολιτική, έγινε Κυριάκος Σαμαράς του Αδώνιδος.
Παρόλα αυτά -αν όχι εξ αιτίας αυτών- καθώς το τελευταία διαστήματος ο πρώην πρωθυπουργός δείχνει πεσμένος, ο Μητσοτάκης έδειχνε διάθεση να τον παρακάμψει. Μπούχτισε να τον καπελώνει και να το δέχεται επειδή η σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα έχει τη σφραγίδα του Σαματά- αυτός την παρέλαβε.
Αλλά ο Μεσσήνιος πολιτικός δεν δείχνει διατεθειμένος να του επιτρέψει να τον αποδυναμώσει στην επόμενη Βουλή. Χρειάζεται υποστήριξη και για το σκάνδαλο και για το Μακεδονικό. Και την διεκδικεί με τσαμπουκά. Είναι της «ανδρικής σχολής» άλλωστε.
Πήγε σε μια περιφερειακή εκδήλωση και επέβαλε δημοσίως τους όρους του στον Μητσοτάκη. Όχι μόνο τον κατέστησε υπεύθυνο για πλήρη άρνηση και για πάντα της συμφωνίας- αχ και να ζούσε ο πατέρας Μητσοτάκης, αλλά και για το σύνολο της ατζέντας που πλασάρει στο μεταναστευτικό, το πολιτικό σύστημα και την ιδεολογική ταυτότητα τη ΝΔ.
Με τη δική του ορολογία, από την οπτική του γωνία, μίλησε στο εσωτερικό της ΝΔ, υποδηλώνοντας ότι το κόμμα έχει πρόεδρο, αλλά αυτός βγάζει τη γραμμή. Ο Κυριάκος δεν μπορεί να μην κατάλαβε ότι δεν ψιχαλίζει. Αλλά δεν αντέδρασε. Ο συσχετισμός στην ΚΟ είναι σε βάρος του.
Οι σκληροί πυρήνες του κόμματος πίνουν νερό στο όνομα του Σαμαρά. Και οι διαδικτυακοί φίλοι άρχισαν πάλι τα χτυπήματα. Ο αντιπρόεδρος του και ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος είναι εξαπτέρυγα του Σαμαρά -και το DΝΑ καραμανλικό.
Την ίδια στιγμή είναι προφανές ότι μια διαφοροποίηση του Μητσοτάκη τον Σαμαρά δεν θα προκαλούσε απλώς εσωστρέφεια, αλλά θα τον εμπόδιζε να εφαρμόσει ο σχέδιο απομόνωσης των σαμαρικών δια του «Μητρώου Στελεχών» και των ψηφοδελτίων.Αλλά στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Αν ο Μητσοτάκης θέλει να προχωρήσει -και επιπλέον να μην ζήσει ποτέ αυτά που του ετοιμάζει μετεκλογικά Σαμαράς όταν θα αξιώσει να πάρει αυτός την πρωθυπουργία με τη ΝΔ πρώτο κόμμα χωρίς αυτοδυναμία- δεν έχει άλλο δρόμο από την απευθείας αναμέτρηση. Από τον εξοβελισμό του πρώην Πρωθυπουργού και τον ενταφιασμό του σαμαρισμού στα θεμέλια του κομματικού οικοδομήματος -σαν τη γυναίκα του πρωτομάστορα.
Τηρουμένων των αναλογιών ο Μητσοτάκης βρίσκεται στη κατάσταση που βρισκόταν το 2008 ο Γ. Παπανδρέου με τον Κ. Σημίτη να του κάνει τον μέντορα και τον καθοδηγητή. Αλλά τόλμησε. Με μια ασήμαντη αφορμή τον πέταξε ταπεινωτικά έξω από την Κ.Ο. και όταν ήλθε η ώρα για ψηφοδέλτια τον έκοψε και τον άφησε εκτός πολιτικής. Και τα σκυλιά δεμένα.
Έχει τα κότσια ο Μητσοτάκης να κάνει το ίδιο με τον Σαμαρά που ξεκίνησε από προστάτης και σπόνσορας και εξελίσσεται σε επόπτη και εφιάλτη του; Δύσκολο. Εκτός αν κάποιος του διαβάσει ολόκληρο το ποίημα με το γεφύρι της Άρτας και μετά να του εξηγήσει γιατί, ενώ είναι πρόεδρος, δεν είναι και ηγέτης. Και πώς μπορεί να γίνει…
Γ. Λακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου