δεν θα γίνουν μεγάλες αλλαγές στον κρατικό προϋπολογισμό του 2019, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση των αγορών.
Προς το παρόν, το σπρεντ έχει μείνει λίγο πάνω από τις τριακόσιες μονάδες βάσης, με καθημερινές αυξομειώσεις.
Αν όμως υπερβεί το όριο των τετρακοσίων μονάδων, πολλοί πιστεύουν (αρχίζοντας από τον υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Πάολο Σαβόνα) ότι ένα μέρος των κοινωνικών μέτρων της κυβέρνησης Κόντε θα πρέπει να αλλάξει.
Είναι ήδη σαφές ότι η εφαρμογή του «εισοδήματος του πολίτη» για άνεργους και συνταξιούχους και η μείωση της συντάξιμης ηλικίας θα μπορέσουν να εφαρμοστούν τον επόμενο Απρίλιο και όχι από τον Ιανουάριο.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο μέτρο, επίσης, δεν αποκλείεται να αποφασιστεί και νέα αναβολή, από τη στιγμή που πρώτα θα πρέπει να ολοκληρωθεί η αναδιοργάνωση του ιταλικού ΟΑΕΔ.
Το στοίχημα των στόχων
Υπάρχουν και κάποια άλλα σενάρια αναφορικά με τη δυνατότητα επαναπροσέγγισης της Ρώμης με τις Βρυξέλλες. Θα μπορούσε να αποφασιστεί μια σταδιακή εφαρμογή των μέτρων (μέχρι και το 2020) ή να πραγματοποιούνται τριμηνιαίες «εξακριβώσεις των στόχων», σε ό,τι αφορά την οικονομική ανάπτυξη. Αν η κυβέρνηση δεν πιάσει τους στόχους της, τότε είναι πιθανό, στην πορεία, να αρχίσουν να περικόπτονται κάποια από τα κοινωνικά μέτρα.
Το ενδεχόμενο αυτό, όπως διαρρέει, συζητήθηκε ήδη από τον υπουργό Οικονομικών, Τζοβάνι Τρία, με τους συνομιλητές του στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Στις 18 του μηνός θα έρθει στην ιταλική πρωτεύουσα για συνομιλίες με την κυβέρνηση Κόντε ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, και το όλο κλίμα της συνάντησής του με τον Τρία θα δείξει αν υπάρχει, όντως, ουσιαστική δυνατότητα να μειωθούν οι αποστάσεις.
Η Ρώμη ελπίζει ότι με την πάροδο των ημερών η ένταση θα μπορέσει να περιοριστεί και ότι αυτό θα συμβάλει, ενδεχομένως, σε μια όσο γίνεται λιγότερο αρνητική πρόβλεψη και κατάταξη από μέρους των οίκων αξιολόγησης.
Οι οποίοι πρόκειται να αποφανθούν για το μέλλον της ιταλικής οικονομίας στις 26 Οκτωβρίου (Standard & Poor’s) και στις 30 του μηνός (Moody’s).
Το κακό σενάριο
Κάπου μέχρι εδώ φτάνουν τα σχετικά θετικά σενάρια, τα οποία όμως μπορεί και να μη βρουν επιβεβαίωση. Αν η κατάσταση εκτραχυνθεί ακόμη περισσότερο, η κυβέρνηση Λέγκας και Πέντε Αστέρων θα έχει μπροστά της δύο επιλογές: ή να δεχθεί τα αιτήματα της Κομισιόν, μειώνοντας δραστικά το δημόσιο έλλειμμα και εγκαταλείποντας τα κοινωνικά μέτρα, ή να επιλέξει την οδό της παραίτησης.
Ολοι γνωρίζουν ότι είναι πολύ δύσκολο, βάσει των ισορροπιών στη σημερινή βουλή και γερουσία της Ρώμης, να μπορέσει να συγκροτηθεί μια εναλλακτική κυβέρνηση, με καθοριστική παρουσία τεχνοκρατών. Κάτι που σημαίνει ότι η πιο πιθανή λύση θα ήταν η προκήρυξη νέων βουλευτικών εκλογών, πριν ή και μαζί με τις ευρωεκλογές.
Και το θέμα είναι ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, τα δύο κόμματα της κυβερνητικής συμμαχίας θα κατάφερναν πολύ άνετα να εξασφαλίσουν απόλυτη πλειοψηφία.
Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι μια διαρκής άνοδος του σπρεντ μπορεί να τρομάξει αρκετό κόσμο και να αλλάξει, σε έναν βαθμό, την πρόθεση ψήφου.
Αλλά είναι άλλο τόσο αλήθεια ότι η αντιπολίτευση της Κεντροαριστεράς και του Μπερλουσκόνι είναι απόλυτα απούσα, χωρίς δυνατότητα να αρθρώσει έναν ελάχιστο πολιτικό λόγο.
Επικίνδυνος μονόδρομος
Η σημερινή ιταλική κρίση, τέλος, δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο ότι η σημερινή Ευρώπη θα πρέπει να προβληματισθεί σοβαρά σε σχέση με το μέλλον της. Διότι, όταν το 60% και πλέον των πολιτών της τρίτης μεγαλύτερης χώρας της Ενωσης ζητά αλλαγή πορείας (με μεγαλύτερη προσοχή στα προβλήματα της ανεργίας, των χαμηλοσυνταξιούχων και με μεγαλύτερη ελαστικότητα στα δημοσιονομικά), είναι επικίνδυνο να συνεχίσεις να επιμένεις μόνο στα όρια και στους κανόνες που έχουν τεθεί στο παρελθόν από κάποιους τεχνοκράτες.
Ολο και περισσότεροι αναλυτές στη Ρώμη συμφωνούν δηλαδή ότι, πέρα από τις όποιες καθημερινές νέες εξελίξεις, πρέπει να ξεκινήσει μια ειλικρινής και συνολική διαδικασία για να προσπαθήσει να ξαναβρεί η Ευρώπη αυτή την ψυχή και το μέλλον της.
Θεόδωρος Ανδρεάδης - Συγγελλάκης
EΦ.ΣΥΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου