Τώρα είναι η ώρα να προχωρήσουμε ακόμα πιο ριζοσπαστικά, ακόμα πιο ρηξικέλευθα, λέει ο Ελληνας πρωθυπουργός, με...
αφορμή την προωθούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος.
Τι το ριζοσπαστικό και ρηξικέλευθο έχει ώς τούδε συντελεστεί δεν μας είπε. Ας είναι. Οποιος κατάλαβε κατάλαβε, δεν χρειάζονται περαιτέρω επεξηγήσεις.
Μπορεί η χώρα να έρθει στα ίσα της; Είναι δυνατό αυτό; Εάν ναι, ας αφήσουν τις λεκτικές περικοκλάδες και κάθε λογής υψιφωνίες, αυτά είναι για τους ρήτορες.
Ας μην πάει χαμένη λοιπόν ακόμη μια πενταετία και ας αλλάξει ο απαίσιος νόμος περί ευθύνης υπουργών και ας καθιερωθεί η απλή αναλογική - και βλέπουμε.
Γιατί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνει νάζια είναι ένα ζήτημα. Είπε ο πρωθυπουργός ότι ο κ. Μητσοτάκης φοβάται να μην αλλάξει ο νόμος αυτός.
Οταν ανέλαβε ο ίδιος, όταν ορκίστηκε είχε διατυπώσει -και είχε ξεσηκώσει σε πολλούς ρίγη συγκίνησης- ότι «είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος», άρα και του περίφημου άρθρου; Αυτά δεν έχουν σημασία τώρα.
Αυτό πάλι, να αλληλοϋβρίζονται για ψύλλου πήδημα ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πού το πάμε; Νομίζουν ότι κερδίζουν τις εντυπώσεις;
Μπορεί να νομίζουν ότι τις κερδίζουν, ταυτόχρονα, όμως, χάνουν σε κύρος και σοβαρότητα. Καλά είπε ο πρωθυπουργός για παιδιάστικη αντίδραση Μητσοτάκη.
Μήπως ο ίδιος πήγε πίσω; Δύο από τους κορυφαίους θεσμούς σμπαραλιάζονται για μερικές φράσεις αυτών που τους εκπροσωπούν, που τάχα είναι ψηφοσυλλεκτικές· ο θεός κι η ψυχή τους.
Προσπαθούν να αναγάγουν σε θέμα μέγα την περικοπή των συντάξεων και εφόσον το επιτύχουν να το παρουσιάσουν σαν τόλμημα, ότι τάχα διαθέτει [πάντα λέει διέθετε αλλά δεν της το επέτρεπαν τα ρημάδια τα μνημόνια] κοινωνικό πρόσωπο η κυβέρνηση.
Τα «παιδιαρίσματα» τέλος πάντων μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι απόρροια της διαμορφωμένης [και από τους ίδιους] πεποίθησης ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές -πλην αυτών- λύσεις και μιας νοοτροπίας του πόπολου ότι κάθε ομάδα έχει ανάγκη αρχηγού. Και οι δύο, νέοι σχετικά πολιτικοί, φαίνεται να έχουν μανία με την εξουσία.
Λένε, όσοι ενασχολούνται με τέτοια θέματα, ότι η αναζήτηση της εξουσίας σε ευεπίφορους προς αυτήν ανθρώπους υποκινείται από μια έλλειψη ταυτότητας, η δε προσκόλλησή τους στους «θρόνους» της είναι πολύ υψηλή και οι πιθανότητες να την αρνηθεί αυτός που την κατέχει ελάχιστες.
Οι σημερινοί ηγέτες, διαβάζω στα «Τοπία ψυχής» του Ουμπέρτο Γκαλιμπέρτι [εκδόσεις Ιταμος] «παραπαίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους και υποκαθιστούν την ειρωνεία με τους αστεϊσμούς, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζονται εκείνες οι ηλίθιες, αστείες φράσεις όπου, αντί του νοήματος της ζωής, αυτό που εκφράζεται είναι απλώς ένα απόσταγμα κοινοτοπιών, όπου το προφανές και το χυδαίο βρίσκουν τη θορυβώδη τους επιβεβαίωση».
Πώς -και πότε- θα τελειώσει αυτός ο θόρυβος, που μόνο ταραχή γεννά και απομακρύνει από την ουσία των πραγμάτων;
Ούτε στα σοβαρά δεν μπορούν να τα βρουν οι δύο πολιτικοί άντρες - να φαινόταν έστω [κι ας ήταν υποκριτικό] ότι κάτι μας συνέχει ως χώρα, ότι η διαλεκτική σε τούτα τα χώματα ευδοκίμησε· ούτε αυτό το σέβονται;
Αναθεώρηση του Συντάγματος είναι· δεν είναι ένα ακόμη παιγνίδι. Ολοι έχουν ευθύνες...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου