Εγώ που είμαι Παναθηναϊκός σπλήνα, το θέλω και το φωνάζω:
Όχι στα ίδια θρανία με τα γαυράκια τα παιδιά μας!
Όχι στις ίδιες αίθουσες!
Όχι στα ίδια σχολεία!
Έτσι είναι κυρίες αναγνώστριες και κύριοι αναγνώστες. Δεν θ’ αφήσουμε τώρα τα...
παιδιά των αγνών «πράσινων» φιλάθλων να μολυνθούν από το ερυθρόλευκο μικρόβιο. Να μπει μέσα τους το πνεύμα του Τάκη Τσουκαλά και λένε «άντε γειά» στη μάνα τους. Να ξεδιπλώνουν πανό στο μπαλκόνι με τον έφηβο φάτσα κάρτα και να παθαίνει ο πατέρας τους καρδιακή προσβολή. Να μιλάνε όλη την ώρα για το «λιμάνι» και τον «Θρυλέοντα» και την «Θύρα 7». Και για τα «Πέτρινα Χρόνια» ρε φίλε, λες και είναι τίποτις κουμμούνια και σχολιάζουν την ταινία του Βούλγαρη! Όχι γαμώ την τρέλα μου, καλύτερα να μπει στο σπίτι σου ο γιατρός παρά ο γαύρος!
Το γεγονός ότι δεν έχω παιδιά δεν παίζει κανένα ρόλο. Ιδεολογικό είναι το θέμα και τέλος πάντων άμα αρχίσουμε με αυτού του είδους τα ρεμίξ, στο τέλος θα βρεθούνε και οι γάτοι μου σε καμιά σχολή εκπαίδευσης σκύλων. Γι’ αυτό θέλω να βγει ο Βασίλης ο Κωνσταντίνου που είναι μανούλα στις ανακοινώσεις και να το πει:
«Απαιτούμε από το Υπουργείο Παιδείας, την Περιφερειακή, την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση να σεβαστούν τα αιτήματα μας»
«Ζητάμε από την Δημοτική Επιτροπή Παιδείας την αμέριστη, ουσιαστική συμμετοχή και συμπαράσταση σε όλες τις αυτοδίκαιες απαιτήσεις μας ως γονείς και πολίτες».
«Είναι ένα ζήτημα που αφορά άμεσα τα παιδιά μας και έχουμε κάθε έννομο δικαίωμα να γνωρίζουμε, αλλά και να έχουμε άποψη επί του θέματος».
«Σε αντίθετη περίπτωση επιφυλασσόμαστε και επικαλούμαστε κάθε έννομο συμφέρον που έχουμε ως γονείς και πολίτες, σύμφωνα με το Σύνταγμα και του Νόμους του Ελληνικού Κράτους».
Κι όμως δεν είναι ανέκδοτο με πρωταγωνιστή τον άλλοτε τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού. Όλα αυτά τα βαρύγδουπα που διαβάζετε πιο πάνω εντός εισαγωγικών, προέρχονται από εξώδικο που στείλανε γονείς και κηδεμόνες της Χίου στο Υπουργείο Παιδείας για να μην κάνουν μαθήματα μέσα στα σχολεία τα παιδιά των μεταναστών αλλά να τα κρατήσουμε μαντρωμένα μέσα στα κέντρα υποδοχής. Διότι όπως λένε οι ίδιοι η εξέλιξη και η παγίωση που έχει λάβει το όλο πρόβλημα του προσφυγικού και μεταναστευτικού, τους «κατέστησε ορθολογικούς και επιφυλακτικούς».
Μάλιστα, έτσι τον λένε τώρα τον Ρατσισμό. Έτσι την λένε τώρα την Καφρίλα. Ορθολογισμό και Επιφυλακτικότητα. Επιφυλακτικότητα με τα παιδιά παρακαλώ, να μην πάνε στα ίδια σχολεία με τα δικά μας, γιατί μπορεί να τα κολλήσουν Μεσανατολίτιδα. Χειρότερα ακόμη, μπορεί να μπει στο αίμα τους η Προσφυγίτιδα και να μην αντιμετωπίζεται ούτε με τα πιο προηγμένα αντιβιωτικά. Και μην το πείτε πουθενά αλλά έχω ακούσει ότι είναι αερόβιος ο ιός της Μουσουλμανίτιδα και δεν χρειάζεται επαφή για να μεταδοθεί…
Τόσο απλά, τόσο χαλαρά, τόσο άνετα. Οι γονείς και κηδεμόνες από τη Χίο τα βάζουν με τα πιτσιρίκια, που τώρα βγήκανε απ’ τ’ αυγό. Κι απαιτούν να μείνουν μαντρωμένα πίσω από τα σύρματα και να μην πλησιάσουν τα δικά μας τα παιδιά ούτε στα πεντακόσια μέτρα. Τα κυνηγημένα πιτσιρίκια, τα τρομαγμένα πιτσιρίκια, τα ματωμένα πιτσιρίκια. Τα πιτσιρίκια που δεν έχουνε στον ήλιο μοίρα. Τα πιτσιρίκια που σε κοιτούν θλιμμένα και απορημένα πίσω απ’ το σύρμα. Αν υπάρχει Θεός, αν υπάρχει λέω, ελπίζω να μην τα βλέπει κάτι τέτοια εξώδικα. Γιατί έτσι και τα βάλει στο μάτι…
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Όχι στα ίδια θρανία με τα γαυράκια τα παιδιά μας!
Όχι στις ίδιες αίθουσες!
Όχι στα ίδια σχολεία!
Έτσι είναι κυρίες αναγνώστριες και κύριοι αναγνώστες. Δεν θ’ αφήσουμε τώρα τα...
παιδιά των αγνών «πράσινων» φιλάθλων να μολυνθούν από το ερυθρόλευκο μικρόβιο. Να μπει μέσα τους το πνεύμα του Τάκη Τσουκαλά και λένε «άντε γειά» στη μάνα τους. Να ξεδιπλώνουν πανό στο μπαλκόνι με τον έφηβο φάτσα κάρτα και να παθαίνει ο πατέρας τους καρδιακή προσβολή. Να μιλάνε όλη την ώρα για το «λιμάνι» και τον «Θρυλέοντα» και την «Θύρα 7». Και για τα «Πέτρινα Χρόνια» ρε φίλε, λες και είναι τίποτις κουμμούνια και σχολιάζουν την ταινία του Βούλγαρη! Όχι γαμώ την τρέλα μου, καλύτερα να μπει στο σπίτι σου ο γιατρός παρά ο γαύρος!
Το γεγονός ότι δεν έχω παιδιά δεν παίζει κανένα ρόλο. Ιδεολογικό είναι το θέμα και τέλος πάντων άμα αρχίσουμε με αυτού του είδους τα ρεμίξ, στο τέλος θα βρεθούνε και οι γάτοι μου σε καμιά σχολή εκπαίδευσης σκύλων. Γι’ αυτό θέλω να βγει ο Βασίλης ο Κωνσταντίνου που είναι μανούλα στις ανακοινώσεις και να το πει:
«Απαιτούμε από το Υπουργείο Παιδείας, την Περιφερειακή, την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση να σεβαστούν τα αιτήματα μας»
«Ζητάμε από την Δημοτική Επιτροπή Παιδείας την αμέριστη, ουσιαστική συμμετοχή και συμπαράσταση σε όλες τις αυτοδίκαιες απαιτήσεις μας ως γονείς και πολίτες».
«Είναι ένα ζήτημα που αφορά άμεσα τα παιδιά μας και έχουμε κάθε έννομο δικαίωμα να γνωρίζουμε, αλλά και να έχουμε άποψη επί του θέματος».
«Σε αντίθετη περίπτωση επιφυλασσόμαστε και επικαλούμαστε κάθε έννομο συμφέρον που έχουμε ως γονείς και πολίτες, σύμφωνα με το Σύνταγμα και του Νόμους του Ελληνικού Κράτους».
Κι όμως δεν είναι ανέκδοτο με πρωταγωνιστή τον άλλοτε τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού. Όλα αυτά τα βαρύγδουπα που διαβάζετε πιο πάνω εντός εισαγωγικών, προέρχονται από εξώδικο που στείλανε γονείς και κηδεμόνες της Χίου στο Υπουργείο Παιδείας για να μην κάνουν μαθήματα μέσα στα σχολεία τα παιδιά των μεταναστών αλλά να τα κρατήσουμε μαντρωμένα μέσα στα κέντρα υποδοχής. Διότι όπως λένε οι ίδιοι η εξέλιξη και η παγίωση που έχει λάβει το όλο πρόβλημα του προσφυγικού και μεταναστευτικού, τους «κατέστησε ορθολογικούς και επιφυλακτικούς».
Μάλιστα, έτσι τον λένε τώρα τον Ρατσισμό. Έτσι την λένε τώρα την Καφρίλα. Ορθολογισμό και Επιφυλακτικότητα. Επιφυλακτικότητα με τα παιδιά παρακαλώ, να μην πάνε στα ίδια σχολεία με τα δικά μας, γιατί μπορεί να τα κολλήσουν Μεσανατολίτιδα. Χειρότερα ακόμη, μπορεί να μπει στο αίμα τους η Προσφυγίτιδα και να μην αντιμετωπίζεται ούτε με τα πιο προηγμένα αντιβιωτικά. Και μην το πείτε πουθενά αλλά έχω ακούσει ότι είναι αερόβιος ο ιός της Μουσουλμανίτιδα και δεν χρειάζεται επαφή για να μεταδοθεί…
Τόσο απλά, τόσο χαλαρά, τόσο άνετα. Οι γονείς και κηδεμόνες από τη Χίο τα βάζουν με τα πιτσιρίκια, που τώρα βγήκανε απ’ τ’ αυγό. Κι απαιτούν να μείνουν μαντρωμένα πίσω από τα σύρματα και να μην πλησιάσουν τα δικά μας τα παιδιά ούτε στα πεντακόσια μέτρα. Τα κυνηγημένα πιτσιρίκια, τα τρομαγμένα πιτσιρίκια, τα ματωμένα πιτσιρίκια. Τα πιτσιρίκια που δεν έχουνε στον ήλιο μοίρα. Τα πιτσιρίκια που σε κοιτούν θλιμμένα και απορημένα πίσω απ’ το σύρμα. Αν υπάρχει Θεός, αν υπάρχει λέω, ελπίζω να μην τα βλέπει κάτι τέτοια εξώδικα. Γιατί έτσι και τα βάλει στο μάτι…
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου