Υπάρχει ένα αρχαίο ποδοσφαιρικό ρητό, που...
πάει κάπως έτσι: «Δεν έχει τόση σημασία ποιοι είναι οι 11 που ξεκινάνε σε ένα παιχνίδι. Περισσότερη σημασία έχει ποιοι είναι οι 11 που το τελειώνουν». Στο παιχνίδι της ΑΕΚ κόντρα στην Μπενφίκα το απόφθεγμα αυτό οφείλει να είναι οδηγός για τον Μαρίνο Ουζουνίδη: απέναντι στους Πορτογάλους, η ελληνική ομάδα θα έχει τύχη μόνο αν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού βρει τις απαραίτητες (ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα) ενισχύσεις από τον πάγκο της.
Υπό αυτή την έννοια, θα ήταν αφελές η 11άδα και το αρχικό σχήμα της Ένωσης να καθοριστούν με κύριο γνώμονα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του διαθέσιμου ρόστερ της. Η Μπενφίκα είναι καλύτερη ομάδα από την ΑΕΚ και αυτό σημαίνει πως για να φύγουν οι «κιτρινόμαυροι» με βαθμό ή βαθμούς απέναντί της θα πρέπει η προσέγγιση του ματς να ετεροκαθοριστεί από τις ειδικές συνθήκες που παράγονται όταν αντιμετωπίζεις έναν καλύτερο αντίπαλο μέσα στην έδρα σου και όχι σαν να είσαι αφεντικό του αγώνα.
Το κλισέ πως «θα χρειαστεί 100% συγκέντρωση για 90 λεπτά» είναι μεν αληθές αλλά ταυτόχρονα και η μισή αλήθεια. Διότι κόντρα σε μια καλύτερη ομάδα οι πιθανότητες να στραβώσει το παιχνίδι είναι πολλές ακόμα και αν η συγκέντρωση είναι στα ύψη. Και τμήμα αυτής της πολυπόθητης συγκέντρωσης είναι η αυτόματη (ανα)προσαρμογή στα διαφοροποιημένα δεδομένα που ενδέχεται να προκύψουν κατά το ενενηντάλεπτο: ο Ουζουνίδης πρέπει να «μαντέψει» κάθε πιθανή εξέλιξη του αγώνα και να έχει λύσεις από πριν για αυτήν.
Στο παιχνίδι με τον Άγιαξ η ΑΕΚ ήταν απόλυτα συγκεντρωμένη και έκανε τα πάντα έτσι όπως έπρεπε για ένα ημίχρονο. Από τη στιγμή που το δεύτερο ημίχρονο ωστόσο ξεκίνησε με γκολ από τα αποδυτήρια για τον Άγιαξ (ακριβώς διότι στην καλύτερη ομάδα αρκεί μια φάση όση συγκέντρωση και αν έχει ο αντίπαλός της...), το εναλλακτικό πλάνο δεν υπήρχε και έτσι ο αγώνας έμοιαζε τελειωμένος από πολύ νωρίς. Αυτό θα ίσχυε ακόμα και αν δεν ερχόντουσαν καν τα δυο επόμενα γκολ από τον Άγιαξ και η ΑΕΚ έχανε μόνο με το τιμητικό 1-0: σχέδιο που θα επέτρεπε στην Ένωση να κυνηγήσει την ισοφάριση δεν βρισκόταν εύκαιρο και αυτό δεν έχει καμία σχέση με το τελικό σκορ.
Έξω ο Πόνσε, μέσα ο Κλωναρίδης
Για να μπούμε στο ζουμί λοιπόν: κόντρα στην Μπενφίκα θα είναι λάθος να ξεκινήσει βασικός ο Πόνσε. Θα είναι λάθος να ξεκινήσει βασικός ο Τσόσιτς. Και θα είναι εξίσου λάθος να ξεκινήσει βασικός ο Οικονόμου. Διότι η ΑΕΚ οφείλει να έχει την πολυτέλεια κατά τη διάρκεια του αγώνα να μπορεί να χρησιμοποιήσει κάθε έναν από αυτούς τους τρεις ανάλογα με την εξέλιξη της αναμέτρησης. Αυτό που θα χρειαστεί κατά βάση η ΑΕΚ από τον επιθετικό της είναι η κάλυψη χώρων κατά τη διάρκεια του passing game της Μπενφίκα και η πίεση στην άμυνά της πριν την πρώτη πάσα, έτσι ώστε να δυσκολεύεται η ανάπτυξή της. Ο Κλωναρίδης έχει την δυνατότητα να το κάνει αυτό πολύ καλύτερα από τον Πόνσε και ας μην έχει την εκτελεστική δυνότητα του Αργεντίνου. Και κόντρα στην Μπενφίκα, το απαιτητικό έργο της δυσκόλευσης της κυκλοφορίας της μπάλας για την Μπενφίκα πρέπει να ξεκινάει από τον επιθετικό της ΑΕΚ: αυτή είναι η πρωταρχική αποστολή του, όχι να σκοράρει. Αν φυσικά η Μπενφίκα βρεθεί να προηγείται, ο Πόνσε θα πρέπει να είναι η πρώτη αλλαγή: τα πόδια ενός καθαρόαιμου σκόρερ, που δεν θα έχει ξεθεωθεί σε άχαρους ρόλους πριν χρειαστεί ξαφνικά να γίνει η απειλητική αιχμή στην προσπάθεια ισοφάρισης, θα είναι πολύ πιο χρήσιμα αν είναι φρέσκα σε μια τέτοια συνθήκη.
Αντίστοιχους ρόλους... game changers (που θα έλεγαν και οι Άγγλοι) θα πρέπει να έχουν στην αποστολή της ΑΕΚ και οι Τσόσιτς, Οικονόμου. Αν το παιχνίδι προχωράει, η ΑΕΚ κρατάει στα χέρια της βαθμό ή (ακόμα καλύτερα) βαθμούς και η Μπενφίκα ανεβάζει ρυθμούς προκειμένου να σκοράρει, το πολυεργαλείο Τσόσιτς θα είναι μια καθοριστική προσθήκη στον άξονα της μεσαίας γραμμής και το καθαρό μυαλό του Οικονόμου μια ιδανική «αιμοδοσία» στην αμυντική της λειτουργία. Πολύ περισσότερο από το βασικό σχήμα, ο Ουζουνίδης πρέπει να έχει φροντίσει για την επώμιση ειδικών αποστολών στους ποδοσφαιριστές του πάγκου του. Και μόνο αν οι τρεις προαναφερθέντες ποδοσφαιριστές κρατηθούν στον πάγκο του με έτοιμους και προαποφασισμένους ρόλους θα έχει φροντίσει κατάλληλα για το κάθε σενάριο.
Παιχνίδι κέντρου
Εννοείται φυσικά πως η πίεση ψηλά απέναντι σε μια πορτογαλική ομάδα αυτή τη στιγμή είναι ισοδύναμο της ποδοσφαιρικής αυτοκτονίας. Ο Ουζουνίδης είπε στη συνέντευξη Τύπου ενόψει της αναμέτρησης με τους «Αετούς της Λισσαβόνας» πως το παιχνίδι με τον Άγιαξ υπήρξε μάθημα αλλά στην πραγματικότητα, καλύτερα μαθήματα από το προ ενός μήνα ΠΑΟΚ-Μπενφίκα και το περσινό Ολυμπιακός-Σπόρτινγκ δεν υπάρχουν: το να κατέβει μια ελληνική ομάδα κόντρα σε μια πορτογαλική με απόσταση γραμμών και επιθετική φιλοσοφία είναι η τέλεια συνταγή της ήττας. Πρώτιστη αναγκαιότητα είναι η προσπάθεια επιβολής ενός παιχνιδιού κέντρου με συνωστισμό ποδοσφαιριστών στη μεσαία γραμμή.
Με βάση αυτό το σκεπτικό, ο προπονητής της ΑΕΚ θα έπρεπε μάλλον να ξεκινήσει με τους Μπακακή και Γκάλο να καλύπτουν τη δεξιά πτέρυγα με τον πρώτο να έχει εντολή να γίνεται κατά συνθήκη τρίτο στόπερ ενισχύοντας τους Τσιγκρίνσκι-Λαμπρόπουλο (έτσι κι αλλιώς, μετά τον τραυματισμό του Λόπες, ο Μπακάκης καλό είναι να συνηθίσει πως θα είναι και φέτος πολυθεσίτης) και τον δεύτερο να δίνει όσες περισσότερες αμυντικές βοήθειες μπορεί. Αντίστοιχα θα πρέπει να κινηθεί και ο Μπακασέτας -δίνοντας δηλαδή βοήθειες στον Χουλτ από τα αριστερά- ενώ ο Μάνταλος, ο μοναδικός παίκτης της ΑΕΚ αυτή τη στιγμή που έχει την ικανότητα να κρατάει πολύ την μπάλα και να διανύει μέτρα με αυτή χωρίς να την χάνει, θα πρέπει να παίζει όσο πιο κοντά γίνεται στους Σιμόες και Γαλανόπουλο έτσι ώστε να σχετικοποιεί την πίεση που θα δέχονται από τους Πορτογάλους όταν θα έχουν την μπάλα και να γίνεται κάτοχος της με όσο το δυνατόν μικρότερο ρίσκο (πριν την κουβαλήσει για όσα μέτρα μπορεί).
Είναι δεδομένο πως με μια τέτοια προσέγγιση του αγώνα, η κερκίδα, που ως γνωστόν λειτουργεί πολύ συχνά με βάση το θυμικό της, θα γκρινιάξει αν δει πως ο Πόνσε κάθεται στον πάγκο. Σε αυτό το ματς όμως, η ΑΕΚ δεν έχει την πολυτέλεια να λειτουργεί με βάση το θυμικό της κερκίδας: είναι από τα παιχνίδια που τις πολυτέλειες πρέπει να της δημιουργήσει η ίδια.
Ο Ουζουνίδης είπε πως αν η ΑΕΚ θέλει να ελπίζει σε κάτι θα πρέπει να νικήσει την Μπενφίκα. Έχει δίκιο φυσικά: μόνο με νίκη επί της Μπενφίκα θα είναι βάσιμη η ελπίδα να δώσει η ΑΕΚ ευρωπαϊκά παιχνίδια (και όχι απαραίτητα στο Champions League προφανώς...) και μετά τον Δεκέμβρη. Στην αγωνιστική φιλοσοφία της ωστόσο, το «πάμε μόνο για νίκη» και το «παίζουμε επιθετικά» οφείλουν να είναι δυο διακριτές αντιλήψεις. Διαφορετικά, θα καταλήξει η μια να ακυρώνει την άλλη...
sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου