Αντε να καταλάβει κανείς, μετά τα τόσο υμνητικά του πρωθυπουργού προς τον αποπεμφθέντα υπουργό, τι ακριβώς συμβαίνει στους κόλπους της κυβέρνησης. Ηταν ένα ωραίο θέαμα, διαχυτικότατον, η...
τελετή παράδοσης και παραλαβής του υπουργείου Εξωτερικών: γλυκόλογα, εύσημες επισημάνσεις, χαμόγελα, τακτ, ευγένεια. Αλληλοσπαραγμός, αλλά τι να κάνουμε, προέχει η ενότης, έστω και με διαλυτικά φαινόμενα, όπως είναι μια απόλυση.
Τέτοια τραγελαφικά συμβαίνουν όταν δεν υπάρχει αιδώς και σύνεση στα υψηλά κλιμάκια. Το παράδοξο το θεωρούν προφανές και τρέχα γύρευε κατόπιν εάν όλα αυτά δεν καθίστανται «αξίες» ή «αρχές» για πολλούς αφελείς ή ακόμη και καλοπροαίρετους. Αφού έτσι πράττουν στην κορυφή έτσι και θα είναι, θεωρούμε [οι αφελείς και οι καλοπροαίρετοι]. Συμφωνούμε, λένε οι κορυφαίοι, στην εκδίπλωση της εξωτερικής, εθνικής, πολιτικής αλλά καλύτερα να συμπορευθούμε με εκείνους που διαφωνούν· έχει τη χάρη του κάτι τέτοιο, πώς να το κάνουμε...
Σιγά σιγά παγιώνεται μια εξωφρενική αντίληψη για το πώς ασκείται η πολιτική από ανθρώπους που πρώτη φορά διοικούν αλλά μάλλον νομίζουν ότι είναι γεννημένοι για να διοικούν - και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Αλλα σκέφτονται, άλλα λένε και άλλα εννοούν και αλλιώς πράττουν [κατά πώς νομίζουν οι ίδιοι ή οι συμβουλάτορές των]. Πώς να αντέξει ένα μυαλό που καθημερινά πιέζεται για τον επιούσιο και την πληρωμή των υποχρεώσεών του; Παρακολουθεί τα ανάποδα που συμβαίνουν και αρχίζει να νομίζει πως, ναι, έτσι θα είναι τα πράγματα, κάτι περισσότερο θα γνωρίζουν οι κυβερνήτες μας. Αποδέχεται κάποιος, εκών-άκων, ό,τι διαστρέφει και διαστρεβλώνει την πραγματικότητα - και η κοινωνία άδει.
Πιθανώς δεν αξίζει να αναρωτιέται και να προβληματίζεται κανείς με όλα αυτά, έλα όμως που με όλα αυτά, τα παρδαλά και παράδοξα, διαμορφώνονται συνειδήσεις και εγκαθίστανται νέοι όροι για την πραγματικότητα και την πολιτική ζωή, κάτι που βέβαια είναι επικίνδυνο για την εξέλιξη της παιδείας και του πολιτισμού, εάν πάλι οι έννοιες αυτές δεν έχουν χάσει το νόημά τους και δεν έχει ξεχαστεί η συμβολή τους στην πορεία προς τον εξανθρωπισμό.
Συμβαίνει και το εξής, το οποίο από πολλούς επισημαίνεται αλλά δεν γίνεται καμιά προσπάθεια να αλλάξουν κάπως τα πράγματα: είναι πολύ χαμηλό το πεδίο στο οποίο ασκείται η πολιτική, τόσο ώστε να μην μπορεί να ανασάνει κάποιος που παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του αλλά και τους γύρω του, που σέβεται τους κανόνες της συνύπαρξης (ισηγορία, υποχρεώσεις και λοιπά). Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να δέχεται με τόση άνεση και τόση ευκολία την παραίτηση ενός υπουργού, που, αν μη τι άλλο, όπως ο ίδιος λέει και όπως ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει στην τελετή, επέκτεινε την Ελλάδα. Ο Καμμένος τι επέκταση της έκανε της Ελλάδας; Αστειότητες, τέλος πάντων ιλαρές τουλάχιστον καταστάσεις για την πολιτική και τον λόγο - και το πνεύμα...
Γιώργος Σταματόπουλος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου