Εμβρόντητοι οι δημοσιογράφοι, έπεσαν από τα σύννεφα οι πολιτικοί, διαμαρτυρήθηκαν έντονα οι δικαστικοί λειτουργοί μετά τα δημοσιεύματα για την πρώην εισαγγελέα διαφθοράς Ε. Ράικου. Δημοσιεύματα στα οποία απάντησαν μάλιστα οι «κύκλοι» της...
εισαγγελέως, που φαίνεται ότι έχουν πολύ μεγάλη επιρροή όχι μόνο στα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και στα στελέχη των μεγάλων εκδοτικών ομίλων.
Το αν έπρεπε ή όχι να αυτοεξαιρεθεί από τη δικογραφία για τη Novartis λόγω του συζύγου της ή το τι ακριβώς υπαινίχθηκε κάνοντας λόγο για μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που την οδήγησαν σε παραίτηση ή, τέλος, τι εννοεί μιλώντας σήμερα για παρεμβάσεις στο έργο της είναι θέματα για τα οποία ασφαλώς η ίδια κρίνει και κρίνεται.
Γεγονός πάντως είναι ότι -μπορεί και λόγω της γνωστής αντικειμενικής κακοδαιμονίας των καθυστερήσεων- πολλές μεγάλες υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος έφτασαν στα χέρια της χωρίς να ολοκληρωθούν μέχρι να υποβάλει παραίτηση.
Αποσιωπάται επίσης ότι πέρα από τις δημοσιογραφικές αναφορές υπάρχει η έκθεση αντιπροέδρου του ΣτΕ («Και οι κρίνοντες κρίνονται», «Εφ.Συν.» 20.5.2018) σύμφωνα με την οποία καταλογίζονται σοβαρές πειθαρχικές ευθύνες στην ίδια και σε άλλους εισαγγελείς με αφορμή το κλείσιμο της υπόθεσης Βγενόπουλου.
Η έκθεση είχε παραδοθεί στα χέρια του πρώην προέδρου του ΣτΕ, η υπόθεση εξακολουθεί να βρίσκεται στα χέρια των εισαγγελέων διαφθοράς, ενώ δεν είναι γνωστή η εξέλιξη της πειθαρχικής διαδικασίας.
Πέρα όμως από τις εκατέρωθεν καταγγελίες και τις πολιτικές σκοπιμότητες, καλό είναι να θυμηθούν όλοι οι όψιμοι δήθεν υπερασπιστές της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης τι ακριβώς γινόταν στο παρελθόν χωρίς ποτέ κανενός να ιδρώνει το αυτί.
Οι δημόσιες δηλώσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. (αναλόγως με το ποιος κυβερνούσε) για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη ήταν καθημερινό θέμα των ΜΜΕ («Η Θέμις έχει τη δική της ιστορία από... παρεμβάσεις», «Εφ.Συν.» 15.10.2016). Απλά «η ισχύς εν τη ενώσει» των δύο κομμάτων εναντίον της κυβέρνησης και οι δεκάδες υποθέσεις διαφθοράς που αποκαλύφθηκαν, τους οδηγούν στην πεπατημένη περί παρεμβάσεων, την ίδια στιγμή που κομβικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Πολιτικοδικαστικοί εμφύλιοι
Είμαστε στο 1990 όταν το υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη επιλέγει τον Β. Κόκκινο ως πρόεδρο του Αρείου Πάγου, παρακάμπτοντας πλήρως την επετηρίδα, προκειμένου να δικάσει τον Ανδρέα Παπανδρέου και τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος ψήφισε την καταδίκη του Ανδρέα αλλά μειοψήφησε.
Εμειναν στην Ιστορία όμως, εκτός από τη «στρατευμένη» επιλογή του, οι ομηρικές διαμάχες του με τον αείμνηστο Βαγγέλη Γιαννόπουλο πριν αλλά και αφού ο δεύτερος έγινε υπουργός Δικαιοσύνης.
Σφοδρές και οι διαμάχες του Β. Κόκκινου με τον διάδοχό του στο αξίωμα Σ. Ματθία (επί κυβέρνησης Σημίτη), τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε επίορκο επειδή στηλίτευσε τις εκκλησιαστικές πρακτικές στη Δικαιοσύνη. Ο Σ. Ματθίας με τη σειρά του συγκρούστηκε με τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Μιχάλη Σταθόπουλο όχι μόνο σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά και για τις παρεμβάσεις μέσω επικρίσεων σε αποφάσεις της Δικαιοσύνης, από υπουργούς και αξιωματούχους. Ο Μ. Σταθόπουλος απαντώντας υπεραμύνθηκε του δικαιώματος να κάνει κριτική ακόμα και σε εκκρεμείς αποφάσεις των δικαστηρίων.
Ολα αυτά πήραν χαρακτήρα πραγματικού ενδοδικαστικού και πολιτικού πολέμου όταν το 2005 διορίστηκε πρόεδρος του Αρείου Πάγου ο Ρωμύλος Κεδίκογλου. «Το ΠΑΣΟΚ τον χαρακτήριζε ‘‘το μακρύ χέρι της Ν.Δ. στη Δικαιοσύνη’’, επισημαίνοντας συγχρόνως τον περίεργο πλουτισμό του νεαρού γιου του, Φαίδωνα.
Ως πρόεδρος του Αρείου Πάγου είχε επιτεθεί στην ΕΔΕ για συγκεκριμένες αποφάσεις δικαστών με τις οποίες διαφωνούσε και τους κατακεραύνωσε. Σε κάθε ευκαιρία ο ίδιος εξαπέλυε επιθέσεις κατά δικηγόρων, δικαστικών λειτουργών, δημοσιογράφων και, ασφαλώς, συμβασιούχων» («Τα Νέα» 19.5.2007).
Πιο πρόσφατες οι σφοδρές κριτικές που διατυπώθηκαν όταν ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς δεν έστειλε αμελλητί στη Βουλή τη δικογραφία για το Βατοπέδι («Εφ.Συν.» 20.2.2018) αλλά και η άποψη που εξέφρασε περί «περιπλανηθέντων υπουργών» πριν η έρευνα των αρµόδιων εισαγγελέων ολοκληρωθεί.
Ο Μ. Καρχιµάκης (ΠΑΣΟΚ) σηµείωνε: «Αυτή η κυβέρνηση, µε τον εντολοδόχο της αρχιδικαστή (σ.σ. αναφέρεται στον Γ. Σανιδά), ξεπέρασαν κάθε όριο επεµβάσεων στη Δικαιοσύνη, προκειµένου να διασωθούν οι κορλεόνηδες του Μαξίµου. Ευτυχώς, όµως, υπάρχουν έντιµοι και ανεξάρτητοι δικαστές!».
Βαγγέλης Γιαννόπουλος
«Ειλικρινώς δε λυπούμαι, κύριε Διευθυντά, που υποχρεώνομαι να διαλέγομαι με τον κ. Κόκκινο, ο οποίος θέλει τη διατήρηση της δημοσιότητας, υπολαμβάνοντας ότι έτσι ανοίγει δρόμος για ψηφοδέλτιο επικρατείας της Ν.Δ. αλλά να μην το περιμένει, θα την πάθει σαν τον Αισχίνη, τον αρχηγό των Ολιγαρχικών της αρχαίας Αθήνας (!), που το κόμμα του μετά τη φυγή του από την Αθήνα τον ξέχασε. Ο κ. Κόκκινος, για τον οποίο λυπούμαι δύο φορές που είμαι υποχρεωμένος και πάλι να του τα ψάλω, αποδείχθηκε μικρός, ασεβής και αυθάδης, είναι ο Εφέτης για τον οποίο παρελείφθησαν κάπου τρεις δεκάδες εφέτες και πρόεδροι Εφετών για να γίνει αρεοπαγίτης και για να γίνει πρόεδρος του Αρείου Πάγου 8 αρχαιότεροι και ικανότεροί του, εκ των οποίων 6 αντιπρόεδροι [...] γιατί η Δεξιά που ενδιαφέρθηκε και για την τοποθέτησή του ως προϊσταμένου του Πρωτοδικείου Αθηνών τον προόριζε, ελέγετο από τότε, για Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, ως άνθρωπο του Κόμματος, τουτέστιν ως κομματόσκυλο!
Γι’ αυτό προτού αρχίσει η δίκη του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 86 του Συντάγματος ήταν τακτικός θαμών του πρωθυπουργικού γραφείου και με αποδείξεις! Εκ του Βιβλίου Εισερχομένων κ.λπ., πέρα από το γεγονός που προήδρευσε παρανόμως του Ειδικού Δικαστηρίου κόντρα προς το Σύνταγμα, και απάντηση στις δριμείες τότε επικρίσεις δεν έδιδε! Τι να το κάνεις, όμως, κύριε Διευθυντά, όταν θέλοντας να παραστήσεις τον δικαστή διανοούμενο γράφεις ότι διαβάζεις Ανατόλ Φρανς ή χρησιμοποιείς στίχους του Χάινε, προς επίδειξη εξόχου πνεύματος και λογοτεχνικής παιδείας και προς εντυπωσιασμό ομοφρόνων σου, ενώ οι γύρω φίλοι σου και συνάδελφοί σου δικαστικοί, επιστημονικώς και νομικώς καταδήλως ανώτεροι, σε λένε ‘‘μπουρτζόβλαχο’’» («Το Βήμα» 24/11/2008)...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου