H Άντζελα Δημητρίου oμιλεί στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο...
Σαββατόβραδο στην παραλιακή, όλοι πίτα σανιδώνουν τ’ αυτοκίνητά τους .
Είναι ήδη 02:00. Πάω να συναντήσω μια γυναίκα αλλιώτικη. Κάνει...
πρόβες στο On the Rocks. Τη βλέπω σε όλες τις γιγαντοαφίσες της διαδρομής. Φοράει λευκά, μια στιλιστική μαχαιριά στο μπλουζάκι της αποκαλύπτει το σέξι στήθος της. Καμιά εικοσαριά αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα έξω από το κέντρο. Ατμόσφαιρα Ταραντίνο.
Στο άδειο αίθριο έχουν στηθεί σκόρπια έξι τραπέζια με οργανοπαίχτες, μπράβους, τραγουδιστές και άλλους συντελεστές. Τρώνε σ’ ένα διάλειμμα της πρόβας.
Στη σιγαλιά της νύχτας ακούγεται πού και πού ένα ράθυμο ντραμ, μια πενιά ξηλωμένη, το βραχνό γέλιο μιας εύθυμης δεσποινιδούλας με μπούστο Μιγκλέρ, μια κόρνα από την παραλία, μια κολασμένη επίκληση από το τραπέζι των μπράβων: «Γιωργάκη, φέρε άλλο ένα»!
Κάθομαι σ’ ένα τραπέζι μόνος, μου φέρνουν ένα ουίσκι καθαρό, ο ιδιοκτήτης ρωτάει εμφατικά έναν παρατρεχάμενο, δείχνοντάς με με το μάτι: «Ο κύριος εκεί τι είναι;» Ο άλλος ανοίγει τα χέρια καθησυχαστικά «Όλα εντάξει. Είναι από την Άντζελα!» Ο ιδιοκτήτης επιμένει: «Τι είναι; Μάνατζερ;»
Σε λίγο καταφτάνει η Άντζελα Δημητρίου. Φοράει λευκά, όλοι της φέρονται με σεβασμό (σχεδόν υποκλίνονται), τη συνοδεύει ο Τάσος, η ασφάλεια της -ένα γιγαντιαίο πλάσμα από το Διδυμότειχο. Έρχεται κατευθείαν πάνω μου, αφήνει το Prada τσαντάκι της στο ελεεινό σκυλοτράπεζο, και η ασέληνη νύχτα ακτινοβολεί από τα μπριγιάν του Cartier της.
«Άργησα, καρδούλα μου;» μου λέει και μου πιάνει το μπράτσο, τινάζοντας με το άλλο χέρι τα μαλλιά της.
Της λέω ότι είναι σέξι. Γελάει βαριά, λίγο βραχνά: «Αγαπούλα μου, αυτό είμαι εγώ. Είμαι σεξουαλική, το ξέρω. Το σίγμα μου, το στιλ μου όλο, είναι αισθησιακό. Κι οι άντρες ξέρουν ότι τραγουδάω με την ψυχή μου όλη, με το σώμα μου ολόκληρο. Ξέρουν ότι δεν είμαι δήθεν. Είμαι αυθεντική».
Τη ρωτάω γιατί κουβαλάει ασφάλεια. «Δεν ξέρεις τι συμβαίνει» λέει. «Και η Μαντόνα έχει εξήντα!».
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη, ΕΔΩ...
πηγη lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου