Πρώτο σημαντικό βήμα...

Η ομιλία της Φώφης Γεννηματά στις Βρυξέλλες μπορεί να έγινε μπροστά σε λίγους ευρωβουλευτές του σοσιαλιστικού τόξου, έβγαλε όμως μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση. Η επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛΛ., μιλώντας για την...
κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή της σοσιαλδημοκρατίας, είπε ότι «οι ιδεολογικές μας διαφορές με την ευρωπαϊκή Δεξιά και τις συντηρητικές πολιτικές πρέπει να γίνουν και πάλι ισχυρές και διακριτές. Θόλωσαν επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια. Αυτό πληρώνουμε οι σοσιαλδημοκράτες σήμερα». Είναι η πιο αυτοκριτική τοποθέτηση της κ. Γεννηματά για τη μέχρι τώρα πορεία της σοσιαλδημοκρατίας.

Κάτι ανάλογο δεν έχουμε ακούσει να λένε άλλα στελέχη της παράταξης ούτε συγγενή κόμματα του ΚΙΝ.ΑΛΛ. στην Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι κι αυτά κατρακύλησαν εκλογικά, μερικά μάλιστα υπέστησαν πανωλεθρία και κινούνται σήμερα στα όρια της εξαφάνισης (γαλλικό, ολλανδικό), ωστόσο «δεν έχουν επεξεργαστεί ούτε ένα κουρέλι κριτικής και αυτοκριτικής σε σχέση με αυτή την ψευδαίσθηση που τους καθόρισε για τουλάχιστον δύο δεκαετίες την πολιτική γραμμή και την κοινωνική οπτική» (Μάρκο Ρεβέλι «Η Αυγή» 26-9-2018).

Η ομολογία πάντως της κ. Γεννηματά είναι ένα πρώτο βήμα. Αυτονόητο θα έλεγα. Διαπιστώνεις το πρόβλημα και αρχίζεις να συζητάς σοβαρά και σε βάθος προκειμένου να βρεις τις απαντήσεις. Οπως επισημαίνει ο μεγάλος Γάλλος διανοητής Εντγκάρ Μορέν «το λάθος μπορεί να γίνει γόνιμο υπό τον όρο ότι θα το αναγνωρίσουμε, θα αποσαφηνίσουμε την προέλευσή του και την αιτία του, με σκοπό να αποτρέψουμε την επιστροφή του» («Εφ.Συν.», Ιδέες 22-9-2018).

Με βάση την επισήμανση της κ. Γεννηματά δικαιούται κανείς να υποθέσει ότι η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως η προγραμματική αμηχανία της σοσιαλδημοκρατίας την περίοδο της κρίσης, η υπόκλισή της στις νεοφιλελεύθερες απόψεις, η υιοθέτηση πολιτικών λιτότητας και ξεχαρβαλώματος των δικαιωμάτων της εργασίας, όπου ήταν κυβέρνηση, και κυρίως η συνύπαρξή της με τη Δεξιά σε κυβερνήσεις συνεργασίας, ήταν οι αιτίες που οδήγησαν τη σοσιαλδημοκρατία και εδώ και στην Ευρώπη στην απαξίωση, απογοήτευσαν τους παραδοσιακούς υποστηρικτές της και τους υποχρέωσαν να εγκαταλείψουν τις τάξεις της.

Συνεπώς δικαιούμαι κι εγώ να περιμένω ότι η συγκεκριμένη ανάλυση θα συνοδευτεί από πολιτικές αποφάσεις που θα την υπηρετούν και θα κάνουν ξανά διακριτές και ισχυρές τις ιδεολογικές διαφορές με τη Δεξιά και τις συντηρητικές πολιτικές. Δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί υπάρχουν και κείνοι- και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη- που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η σοσιαλδημοκρατία δεν πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση και οφείλει να συνεχίσει να βαδίζει στον ίδιο δρόμο.

ΥΓ: Αγαπητέ Α.Ρ. της «Ισκρα» (υποψιάζομαι ότι τα πραγματικά αρχικά σου είναι άλλα) απορώ πώς τα κατάφερες μέσα σε λίγες γραμμές να γράψεις τόσες αρλούμπες (εδώ κολλάνε τα δύο γράμματα των αρχικών σου). Καλά για την αφεντιά μου, αλλά και για την εφημερίδα;

Εμείς πάντως θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε τα άρθρα που θα μας στέλνουν στελέχη του κόμματός σου, όπως το έχουμε κάνει μέχρι τώρα, επειδή ούτε ίδιοι είμαστε ούτε βεβαίως το παίζουμε ιδιοκτήτες της Αριστεράς. Αλήθεια, δεν έχετε κουραστεί να συκοφαντείτε το σύμπαν; Το πρησμένο εγώ δεν είναι καλός σύμβουλος...

Τάσος Παππάς
efsyn.gr