Παραχαράκτες XVII...

Ο ιδιοκτήτης του καφεκοπτείου, που του ’φραζε την είσοδο το καμιόνι και τρόμαξε να κάνει σεφτέ, την είχε στημένη με άγριες διαθέσεις στον σοφέρ κι όσο περνούσε η...
ώρα σκεφτόταν σοβαρά να του ρίξει ένα γερό μπερντάκι να βγάλει το άχτι του. 

Του άξιζε του κανάγια. Μόλις εμφανίστηκε, όμως, η παραληρητική ακολουθία και ζύγισε τα κυβικά του Φίλιππα, άλλαξε ανέλπιστα διαθέσεις. «Δικό σου είναι το εργαλείο, φιλαράκο;» τον ρώτησε με μειλίχιο ύφος. «Συγγνώμη αν ενουχλήσαμι, αδιλφέ. Ξικινάμ’ αμέσους» καλημέρισε με προσήνεια ο αυτόκλητος τελετάρχης, τείνοντας μια μπιρίτσα στον ευγενικό μαγαζάτορα. «Α, μπα! Τώρα μόλις άνοιξα. Με το πάσο σας» απάντησε ο λύκος που αίφνης είχε μετατραπεί σε αρνί.

Πάνω στην ώρα κατέφθασε γερανός της τροχαίας με τη σειρήνα να χαλάει τον κόσμο. «Να μας συμπαθάς που αργήσαμε. Πλάκωσε πολλή δουλειά πρωινιάτικα» έκανε ο οδηγός στον τύπο που κρατούσε απορημένος το αλουμινένιο κουτάκι και παρακαλούσε ν’ ανοίξει η γη και να τον καταπιεί. «Αυτό είναι το αμάξι που εμποδίζει; Παιδιά, βγείτε να τ’ ανεβάσουμε γρήγορα» πρόσταξε τους γλαρωμένους συναδέλφους του. «Οχι, όχι. Πάει εκείνο. Δεν το προλάβατε. Τούτο μού ξεφορτώνει κάτι πραματάκια και φεύγει σε δυο λεπτά» απάντησε ο καφεπώλης με τα μάτια καρφωμένα στο πεζοδρόμιο.

Ο Φίλιππας άφησε τρεις ακόμα μπίρες στο περβάζι. Θα βοηθούσαν τον διπρόσωπο συνομιλητή τους να συνέλθει κομμάτι. Ανοιξε τη συρόμενη πλαϊνή πόρτα του οχήματος κι έδειξε στους τρεκλίζοντες επιβάτες του στοίβες με αφίσες. «Τακτουποιήστι τες και βουλευτείτι. Στ’ν ανάγκ’ είνι καλύτιρις κι από πουλυθρόνις» είπε κορδωτός κορδωτός και κατευθύνθηκε στο βολάν, ανοίγοντας ιπποτικά προηγουμένως στον Νώντα την πόρτα του συνοδηγού. Τον είχε αναγνωρίσει από την πρώτη στιγμή κι είχε αυτοδιοριστεί σωματοφύλακάς του εσαεί. Οι πίσω κάθονταν φαρδιά-πλατιά πάνω σε φωτογραφίες του Ανδρέα Παπανδρέου και σε πόστερ που ’δειχναν ευπροσήγορο γέροντα να δίνει ξύλινο καραβάκι στον τρισευτυχισμένο εγγονό υπό το σύνθημα «Ψηφίζω ΠΑΣΟΚ για ακόμη καλύτερες συντάξεις».

Οι πιο τυχεροί άραξαν ανάλαφρα πάνω στο χαμογελαστό κοριτσάκι με το πουά κόκκινο φόρεμα, τα τριαντάφυλλα και τα γαρίφαλα, προσωποποίηση του εθνικού τετράπτυχου: «Να κρατήσουμε ζωντανή την Ελπίδα. Ναι στη χαρά της Αλλαγής. Και τώρα πάλι ΠΑΣΟΚ. Για ακόμη καλύτερες μέρες». Ο Φίλιππας διευκρίνισε πως τυγχάνει αναντάν μπαμπαντάν αριστερός κι άρχισε να εκμυστηρεύεται, γελώντας τρανταχτά, την ιστορία της ζωής του. Ηρθε απ’ την Ηπειρο πιτσιρικάς, δουλεύοντας σκληρά σε μαγαζιά συγχωριανών του, ώσπου πέταξε με τα δικά του φτερά. 

Διαχειριζόταν τη σήμερον τέσσερα περίπτερα στα Ιλίσια και του Ζωγράφου, ανοιχτά επί εικοσιτετραώρου βάσεως, και δυο συνοικιακά σουπερμάρκετ. Τελευταία μπήκε στον χώρο της αφισοκόλλησης και με τζουμερκιώτικα κονέ ανέλαβε εργολαβικώς να διεκπεραιώσει την καμπάνια της Χαριλάου Τρικούπη. Εβγαζε στη γύρα τριάντα συνεργεία τη μέρα. Οι εκλογές ήταν σ’ έναν μήνα και κάτι. Τρελή αρπαχτή. (Συνεχίζεται)...

Δημήτρης Νανούρης

efsyn.gr