BHMagazino πριν λίγες μέρες. Είναι μεγάλη, αλλά όχι κουραστική και είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε τον άνθρωπο καλύτερα – τον ποδοσφαιριστή τον ξέρουμε: μένει να δούμε τι θα κάνει στην επιστροφή του. Μαζί μου ήταν και κ. Μαργαρίτα Σφέτσα.
- ΑΚ: Πως γίνεται κάποιος να έχει περάσει από την Μονακό και την Μπαρτσελόνα, να έχει ζήσει στο Μόντε Κάρλο και στη Βαρκελώνη και να θέλει τόσο να επιστρέψει στην Ελλάδα, σε μια ομάδα που έχει παίξει μόνο μια σεζόν;
- Τ: (Γελάει). Κάθε απόφαση μου την υπαγορεύει το πάθος μου για το ποδόσφαιρο. Παρότι έχω αγωνιστεί σε πολλά μεγάλα πρωταθλήματα εδώ ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου. Ξέρεις πάντα θέλω να κερδίζω τίτλους. Θα μπορούσα να διαλέξω να τελειώσω την καριέρα μου στην Ιαπωνία ή στην Κίνα. Αλλά αυτό δεν μου αρκεί. Θέλω να ικανοποιώ το πάθος μου.
- ΑΚ: Το 2011, όταν είχες έρθει για το φιλικό ανάμεσα στους φίλους του Ζιντάν και του Ρονάλντο μας είχες πει ότι θέλεις να τελειώσεις εδώ την καριέρα σου. Λίγοι σε πίστεψαν…
- Τ: Πολλές φορές λέω πράγματα και οι άλλοι νομίζουν ότι δεν μιλάω σοβαρά! (γέλια). Κι όμως εγώ από τότε το είχα σκοπό να επιστρέψω. Νοιώθω σπίτι μου εδώ, Λυπάμαι που την πρώτη φορά έμεινα μόνο ένα χρόνο. Νοιώθω ότι εδώ ξεκίνησε η πραγματική μου καριέρα. Στον Ολυμπιακό άλλαξα νοοτροπία, κατάλαβα πόσο σπουδαίο είναι το κίνητρο να πηγαίνεις πιο ψηλά, πόσο σημαντικό είναι να κερδίζεις. Εδώ πήρα τον πρώτο μου τίτλο. Η φιλοσοφία της ομάδας με σημάδεψε. Έμαθα να είμαι πρωταθλητής. Λυπάμαι πολύ που πέρυσι ο Ολυμπιακός τερμάτισε τρίτος – ποδόσφαιρο είναι όλα μπορούν να συμβούν, αλλά γύρισα για να τον βοηθήσω να ξαναπάει στην κορυφή. Είναι ωραία ευκαιρία. Εκείνο το βράδυ πάντως, στο φιλικό με τους φίλους του Ρονάλντο και του Ζιντάν, ενώ όλοι χαίρονταν γιατί έβλεπαν μεγάλους παίκτες, εγώ χάρηκα γιατί ξαναβρέθηκα στο Καραϊσκάκη κι άκουσα ξανά τον κόσμο να φωνάζει το όνομα μου. Μιλούσα πολύ σοβαρά τότε – σε διαβεβαιώνω.
- Μ.Σ: Πως βρήκες την ομάδα στην επιστροφή;
- Τ: Εξαιρετική. Εχει σπουδαίους παίκτες, ένα προπονητή που δουλεύει πολύ, υπέροχες εγκαταστάσεις. Χαίρομαι που όλα τα βρήκα καλύτερα.
- Α.Κ. Τον ποδοσφαιριστή Τουρέ τον ξέρουμε καλά, τον άνθρωπο λιγότερο. Πάντα πίστευα π.χ ότι υπάρχει μια τεράστια οικογένεια Τουρέ, όπου όλοι παίζουν ποδόσφαιρο και είναι σπουδαίοι αθλητές…
- Τ: (γελάει). Όχι όχι. Έχω ένα αδερφό που έπαιξε σε τοπ επίπεδο και είναι σήμερα βοηθός προπονητή στη Σέλτικ, και ένα άλλο που έχασα. Ήμασταν μια ήσυχη οικογένεια, δεν έχω να σας διηγηθώ παράξενες ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια. Ο πατέρας, που μας έλεγε ότι πρέπει να είμαστε παντού πρώτοι, σίγουρα με επηρέασε πολύ. Μπορείς και να χάνεις, μου έλεγε, αλλά ποτέ ντροπιαστικά. Πάντα με αξιοπρέπεια, πάντα παλεύοντας.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου