αν εγκρίνουν την ευρωατλαντική ένταξη της χώρας τους εγκρίνοντας τη συμφωνία ή αν απορρίπτοντας τη συμφωνία χάνουν και τη δυνατότητα να ενταχθούν σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ.
Το δίλημμα έχει χαρακτηριστεί από πολλούς εκβιαστικό. Ενδεχομένως να είναι. Ας το σκεφτούμε όμως ψυχραιμότερα από την πλευρά μας.
Το λεγόμενο πλαίσιο του Βουκουρεστίου του 2008, όπως το έθεσε η χώρα μας, με εντελώς ξεκάθαρο τρόπο, ήταν ότι η Ελλάδα δεν θα εμποδίσει την ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε. και στην ατλαντική συμμαχία, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει συμφωνία για το ονοματολογικό και στα ζητήματα που σχετίζονται με αυτό.
Η λύση μάλιστα για το όνομα θα είναι για όλες τις χρήσεις. Αυτό διακηρύξαμε ως χώρα, αυτό απαιτήσαμε από τους γείτονές μας, αυτό θέταμε ως βάση όλα αυτά τα χρόνια για μια επιτυχή κατάληξη της εκκρεμότητας μεταξύ των δύο χωρών. Πάνω σε αυτό στηριχθήκαμε για να φτάσουμε στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Αν όλα αυτά ισχύουν -και ισχύουν στον απόλυτο βαθμό- το ερώτημα στο δημοψήφισμα της Κυριακής στην ΠΓΔΜ ουσιαστικά εμείς το διαμορφώσαμε και το θέσαμε. Και όχι μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά πολύ πριν από αυτήν. Το παράδοξο στην Ελλάδα είναι ότι μετά τη συμφωνία, ενάντια σε αυτή βρίσκεται ένα σημαντικό μέρος του πολιτικού κόσμου και κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευση.
Δηλαδή το κόμμα που ως κυβέρνηση με επικεφαλής τον Κώστα Καραμανλή δημιούργησε όλο το οικοδόμημα, τα όρια και τις προϋποθέσεις για να φτάσουμε στις Πρέσπες. Ισχύει, με άλλα λόγια, αυτό που αποδίδεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ότι η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο φρενοκομείο. Φρενοκομείο μπορεί να μη γίναμε ακόμη, αλλά δεν είναι και τόσο λογικό αυτό που συμβαίνει και περιγράψαμε.
Πάντως αυτές τις μέρες οι κρίσιμες εξελίξεις σημειώνονται και θα σημειωθούν στην απέναντι πλευρά. Και η ευχή μας για το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ είναι να νικήσει η λογική...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου