δεύτερο. Είναι μια επιλογή που εκπορεύεται από κατανοητές μεν πολιτικές αγωνίες – τον στόχο του «τρίτου πόλου» και τον φόβο άλωσης της κεντροαριστεράς από τον ΣΥΡΙΖΑ – αλλά εμπεριέχει μη κατανοητές αντιφάσεις και υψηλή δόση πολιτικού ρίσκου.
Με την χθεσινή παρουσία και ομιλία της στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, η Φώφη Γεννηματά ανέλαβε πλέον και προσωπικά αυτό το ρίσκο: Αμφισβήτησε την αριστερή πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, υιοθέτησε εμμέσως την θεωρία των δύο άκρων – «ακραίου εθνικισμού και λαϊκισμού», όπως είπε,- και, κυρίως, απέρριψε την προοπτική συνεργασίας των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατικών με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, την οποία ουσιαστικά πρότεινε ο επικεφαλής του PES Ούντο Μπούλμαν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα.
«Όχι σε ευκαιριακές συμμαχίες με τη σκέψη μόνο στους αριθμούς. Ναι στις ειλικρινείς σοσιαλδημοκρατικές, προοδευτικές συνεργασίες της προόδου και της δημοκρατίας», είπε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής για να προσθέσει λίγο αργότερα ότι η απάντηση στην κρίση της σοσιαλδημοκρατίας «δεν μπορεί να είναι η επιστροφή στον ακραίο εθνικισμό, ούτε ο λαϊκισμός, η αμφισβήτηση των Δημοκρατικών θεσμών και των ανοιχτών κοινωνιών».
Με την θέση αυτή η Φώφη Γεννηματά υιοθέτησε, ουσιαστικά, και τον πυρήνα της επιχειρηματολογίας των «σημαιοφόρων» του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου – είτε προέρχονται από το κόμμα της, είτε από τις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας. Και ανέλαβε το ρίσκο να κόψει τις γέφυρες του Κινήματος Αλλαγής με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και τον συνολικό ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό που αυτή επιχειρεί μετά την κατάρρευση στην οποία την οδήγησε η ταύτιση με τον νεοφιλελευθερισμό.
Πρόκειται για ένα ρίσκο που το βάθος και οι συνέπειές του θα σταθμιστούν σύντομα. Το ερώτημα, για παράδειγμα, που τίθεται πλέον και από στελέχη του παλαιού ΠΑΣΟΚ είναι τι θα πράξει, και ποιον θα στηρίξει το Κίνημα Αλλαγής εάν προχωρήσει, όπως όλα δείχνουν, το μέτωπο αριστεράς – κεντροαριστεράς στην Ευρώπη και υπάρξει ακόμη και κοινή υποψηφιότητα για την διαδοχή Γιούνκερ στην ηγεσία της Κομισιόν;
Πέραν τούτου, η επιχειρηματολογία Γεννηματά άφησε κενά και αντιφάσεις ως προς τον πολιτικό της προσανατολισμό: «Η μετατόπιση», είπε στην χθεσινή της ομιλία, «της άσκησης οικονομικής πολιτικής προς την ελεύθερη αγορά που υιοθετήθηκε εύκολα από ηγεσίες και κόμματα , συρρίκνωσε το ιδεολογικό υπόβαθρο της σοσιαλδημοκρατίας, ενώ το κράτος πρόνοιας δεν μπόρεσε να προστατεύσει τους εργαζόμενους που ‘εκτέθηκαν’ στις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης».
Εν ολίγοις η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ εντόπισε τα αίτια του pasokification - ήτοι, της εκλογικής κατάρρευσης των σοσιαλιστικών κομμάτων - και τα προσδιόρισε στον εναγκαλισμό των σοσιαλιστών με τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις (και κυβερνήσεις). Η απάντησή της όμως δείχνει στην πράξη να είναι η επανάληψη του ίδιου έργου: Η νέα σύγκλιση, εάν όχι σύμπραξη, με τον εγχώριο νεοφιλελευθερισμό, στο όνομα έστω της «εκδίωξης» του κοινού εχθρού – του ΣΥΡΙΖΑ.
Και το ρίσκο και η αντίφαση θα κριθούν εν τέλει στις κάλπες. Μέχρι στιγμής όμως δεν δικαιώνονται - ούτε στις δημοσκοπήσεις όπου το ΚΙΝΑΛ δεν πιάνει το διψήφιο ποσοστό που έχει θέσει ως στόχο, ούτε εντός του «όλου ΠΑΣΟΚ» όπου οι προβληματισμοί γίνονται όλο και πιο διακριτοί.
Μόλις χθες ο εκ των νυν βουλευτών του ΚΙΝΑΛ Δημήτρης Κρεμαστινός συνέστησε δημοσίως επιστροφής στον «αντιδεξιό δρόμο» του Ανδρέα Παπανδρέου και ζήτησε εσωκομματικό δημοψήφισμα εάν τεθεί ζήτημα μετεκλογικής συνεργασίας με την ΝΔ. Το πρόσφατο άρθρο του Νίκου Μπίστη επίσης, που αποδίδει την δημοσκοπική καθήλωση στον μονομερή «ανένδοτο» κατά του ΣΥΡΙΖΑ απηχεί τους προβληματισμούς αρκετών ακόμη στελεχών του Κινήματος. Και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι και ο Γιώργος Παπανδρέου έχει φροντίσει να υπενθυμίσει, δια πολλαπλών οδών, στην ηγεσία τον βασικό όρο που είχε θέσει για την ένταξή του στην Δημοκρατική Συμπαράταξη – ότι δεν πρόκειται να υπάρξει συνεργασία του κόμματος με την Νέα Δημοκρατία…
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου