Ο ανασχηματισμός, οι έξω και οι εντός...

Η μεγάλη εικόνα δείχνει μετατόπιση του πολιτικού φάσματος προς τα δεξιά και ένα ακροατήριο δυσαρεστημένων και αβέβαιων Ελλήνων. Η Ν.Δ. έχει...
προσχωρήσει σε ακροδεξιές λογικές, εγκαταλείποντας το Κέντρο. Το Κέντρο -αν εκφράζεται από το ΚΙΝ.ΑΛΛ.- έχει προσχωρήσει στις τακτικές Μητσοτάκη και του μιντιακού συστήματος ΣΚΑΪ και ΔΟΜ (Μαρινάκη).

Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται προς τον κεντρώο χώρο, ελπίζοντας σε μια ευρύτερη σύγκλιση με κοινωνικό πρόσημο. Δεν είναι βέβαιο ότι το ακροατήριο των εν γένει δυσαρεστημένων θα αντιδράσει σε όλα αυτά με ιδεολογικό ή πολιτικό κριτήριο και ότι αυτό θα μεταφραστεί σε τεράστιες μεταβολές των δημοσκοπικών ευρημάτων. Βλέπεις, στους φτωχοποιημένους δεν μοιράζεις «Εγχειρίδια Δημοκρατίας»∙ τα ψηφοδέλτια από μόνα τους δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στα καθημερινά χρέη, ούτε ποτέ θεραπεύτηκαν με μάγια τα πάθη της φτώχειας.

Προφανώς, ένας ανασχηματισμός πάντα αποτελεί ύλη θετικού ή αρνητικού πολιτικού σχολιασμού∙ τα πρόσωπα, η αξιοσύνη, οι ικανότητές τους. Εχει σημασία η σύνθεση της κυβέρνησης ως προς την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα∙ ακόμα οι ελιγμοί, οι τακτικισμοί ή και τα σήματα που στέλνει ο εκάστοτε πρωθυπουργός με τον ανασχηματισμό. Αλλά, στην περίπτωσή μας, δεν είναι αυτή η ικανή πολιτική ύλη ούτε το εθνικό σχέδιο. Δεν είναι αυτό ή, τουλάχιστον, δεν είναι μόνον ο ανασχηματισμός η απάντηση στα ζητήματα της ελληνικής κρίσης, στο μείζον της διαχείρισης της μεταμνημονιακής εποχής: την ανάταξη της κοινωνίας και της οικονομίας.

Κατά συνέπεια, ο ανασχηματισμός είναι η μία παράμετρος επιτυχίας ή αποτυχίας. Οχι της κυβέρνησης, αλλά της έκβασης του εθνικού ζητήματος. Αλλες δύο βασικές παράμετροι -για να περιορίσουμε την ανάλυση μόνον σε αυτές- είναι οι έξω, δηλαδή, το ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο πορεύεται η χώρα και οι εντός, δηλαδή, τα λοιπά κόμματα και οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Θανάση Βασιλείου, ΕΔΩ...