υπουργού Οικονομικών σε ενδεχόμενη κυβέρνησή του, αλλά αυτός δεν τη δέχθηκε -προς το παρόν τουλάχιστον. Οι υποψιασμένοι έπιασαν το υπονοούμενο: ο Στουρνάρας προτείνει τον εαυτό του για υπουργό.
Ήτοι η πληροφορία διέρρευσε από το δικό του καλοδουλεμένο κύκλωμα στη δημοσιογραφία. Λέγεται ότι με το ίδιο κύκλωμα διέρρευσε ότι σε ένα τραπέζι πρώην «εκσυγχρονιστών» σε σπίτι πρώην υπουργού ο Πάγκαλος του πρότεινε να πάει για αρχηγός κόμματος και Πρωθυπουργός και «να μην μείνει υπάλληλος».
Η προσδοκία της μέλλουσας υπουργοποίηση μπορεί να ερμηνεύει τη σιγή ασυρμάτου το τελευταίο διάστημα από την πλευρά του. Τώρα γιατί ο Μητσοτάκης να θέλει τον υπουργό Οικονομικών του Σαμαρά και έναν ακόμη εμπλεκόμενο στο σκάνδαλο Novartis -και όχι μόνο- με θητεία αποτυχημένου κεντρικού τραπεζίτη , δεν διευκρινίζεται. Άλλωστε αυτή τη ρημάδα τη θέση υπουργού Οικονομικών, φέρεται να την έχει τάξει σε πολλούς , ενώ στην πραγματικότητα την έχει κουμπώσει για το γιο πρώην συνεργάτη του Σημίτη.
Πάντως, αν είναι ακριβές ότι η πληροφορία προέρχεται από την πλευρά Στουρνάρα αποδεικνύεται φαινόμενο: τόσα του καταμαρτυρούν κι αυτός δεν το βάζει κάτω. Μονίμως χαμογελαστός, έξυπνος έως ραδιούργος, κινητικότατος και παρασκηνιακός, ικανός και βουλιμικός, ένας εραστής της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που έκανε καριέρα στο κράτος, μάνατζερ κατ’ απονομή, επιμένει: πάμε για άλλα..
Αν ο ιστορικός του μέλλοντος χρειαστεί να ασχοληθεί με τον Γιάννη Στουρνάρα θα σαστίσει. Θα του είναι αδύνατο να εξηγήσει πως κάποιος με τη δική του διαδρομή, με το δικό του ρόλο σε συγκεκριμένες καταστάσεις και με τις δικές του σχέσεις, αλλά και εμπλοκές κατάφερε να διοικεί το τραπεζικό σύστημα και να ονειρεύεται ακόμη και την πρωθυπουργία -καθώς του αποδίδουν. Ίσως γιατί η αναλυτική του ικανότητα δεν φτάνει να αντιληφθεί ότι το πείραμα να ανατίθεται η εκτελεστική εξουσία σε κάποιον εξωκοινοβουλευτικό και η κατασκευή πρωθυπουργών χωρίς λαϊκή εντολή δεν μπορεί να επαναληφθεί.
Το σλάλομ της πορείας του Στουρνάρα περνάει από πολλά: τον στενό κύκλο Σημίτη σε μια περίοδο εξάπλωσης της διαφθοράς, την αυτοκόλλητη σχέση με τον Γιάννο Παπαντωνίου, τη διοίκηση μιας τράπεζας που σκόρπισε στον άνεμο τα λεφτά που πήρε από την πώληση μιας θυγατρικής της, την αγρανάπαυση σε μια θέση επικεφαλής του «θινκ τανκ» των βιομηχάνων, το πολυτελές γραφείο του επικεφαλής μιας χρηματιστηριακής εταιρίας με κεντρικό ρόλο την εποχή που αναπτύχθηκε το κόλπο του χρηματιστήριου. Και τελικά στην πολιτική.
Από σπόντα βέβαια- αλλά είναι από τους ανθρώπους τύπου Βουτσά στον «Ατσίδα»:»Το θέμα είναι να τρουπώσω»… Ο Στουρνάρας τρούπωσε υπηρεσιακός υπουργός Ανάπτυξης του 2012 και όλα έδειχναν ότι ως εκεί ήταν. Η απόσυρση του αξιοπρεπούς Βασίλη Ράπανου, που ορίσθηκε υπουργός της συγκυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου -Κουβέλη, τον έστειλε στη θετού με έναν παράδοξο τρόπο: χωρίς να τον θέλει ο αρχηγός του κόμματος από ότι οποίο προερχόταν υποτίθεται.
Ο Βενιζέλος τον πολέμησε όπου μπόρεσε. Το ίδιο επαναλήφθηκε άλλωστε και με την περίπτωση Χαρδούβελη που τον διαδέχθηκε και για πολλούς δεν είναι σύμπτωση αλλά δάκτυλος Σημίτη.
Ο εξωκοινοβουλευτικός. Στουρνάρας δεν ήταν καλός υπουργός. Δεν είχε ανάλογη πολιτικού κουλτούρα και υπερμνημνημονιακός. Ίσως το πιο εντυπωσιακό φαινόμενο των ήμερων του είναι ότι δρομολόγησε τον εαυτό του για την Τράπεζα της Ελλάδας που επόπτευε -στερώντας τη συνέχεια της θητείας του επιτυχημένου Γιώργου Προβόπουλου, απέναντι στον οποίο συμπεριφέρεται συμπλεγματικά κατά τους γνωρίζοντες.
Κι ύστερα ήλθαν οι μέλισσες. Για την ακρίβεια ήλθαν οι προστατευόμενοι μάρτυρες της Novartis που τον ενέπλεξαν σε δωροληψία. Και οι επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου του, που ερευνάται από τις αρμόδιες αρχές. Της συμπαραστάθηκε σπεύδοντας στο Μέγαρο Μάξιμου με την ιδιότητα του κεντρικού τραπεζίτη και εξερχόμενος την ανακήρυξε » το πιο έντιμο άτομο στον πλανήτη». Αργότερα από το βήμα της Βουλής σε ρόλο λογιστή της εταιρίας της -εξηγούσε στους εμβρόντητους βουλευτές ότι σχεδόν… έμπαινε μέσα από τις δουλειές που έπαιρνε.
Ο Στουρνάρας έμεινε στη θέση του με την πολιτική μεταβολή του 2015 γιατί οι Συριζαίοι ήταν άσχετοι: αν έπαιρνε ο Τσίπρας της δηλώσεις που έκανε εναντίον του ως τραπεζίτης και εξηγούσε στον Ντράγκι ότι λειτουργεί ως πολιτικό του αντίπαλος θα έπαιρνε πόδι. Έμεινε όμως και συνέχισε ποικιλοτρόπως την αντιπαλότητα με την κυβέρνηση και τις προκλητικές σχέσεις με την αντιπολίτευση. Το τελευταίο φιάσκο του ήταν η επιμονή στην «προληπτική πιστοληπτική γραμμή»- δώρο στον Μητσοτάκη- την οποία αποδοκίμασαν οι Ευρωπαίοι και στο τέλος και ίδιος ο Μητσοτάκης, πλην του Γεωργιάδη που επιμένει.
Συμπέρασμα: Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα ο Στουρνάρας μένει. Περιμένει την ολοκλήρωση της ανάκρισης για τον ίδιο και τη σύζυγό του, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να σχεδιάζει το μέλλον του: υπουργός Οικονομικών, ξανά, και βλέπουμε. Πάντα εκτός Κοινοβουλίου -γιατί η είσοδος εκεί γίνεται με ψήφους…
anoixtoparathtyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου