Ο...
Γ. Ν. είναι απόμαχος νεοδημοκράτης, επιτελικός του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ως μαθητής μάλιστα, πρόλαβε να περάσει και από τη Νεολαία της ΕΡΕ, λίγο πριν διαλυθεί, το 1966 –1967. Ύστερα Παρίσι, κ.λπ., κ.λπ. Και έγινε πυρ και μανία όταν του είπα την ιδέα μου για το… πρόσωπο. Ακόμα περισσότερο όταν του ζήτησα την (κατέχουσα το τεκμήριο της ιδεολογικής εντοπιότητας) δική του για εκείνο το ΕΠΕΝίτικο φιστίκι («οι ιδέες της Αριστεράς είναι ελαττωματικές») που πέταξε τις προάλλες: «Aνόητα αντικομουνιστικά καμώματα, αγαπητέ μου», ήταν η πρώτη του αντίδραση. Και ύστερα, πυρ και μανία, άρχισε να λούζει τον Βορίδη με ένα πλήθος… κοσμητικών επιθέτων από εκείνα που, συχνά – πυκνά, εξαπολύουν τα στελέχη της λαϊκής Δεξιάς κατά των ακροδεξιών «μουσαφιραίων», όπως τους λένε: «O τύπος αυτός εισέβαλε στο κόμμα ως μετανοούσα χουντική Μαγδαληνή και, τώρα, το παίζει Γεωργαλάς στη θέση του Γεωργαλά»…
«Γεωργαλάς στη θέση του Γεωργαλά»!.. Αναμφισβήτητα αυτή είναι μια ιδέα… ελαττωματική, ωστόσο επιτρέπει την φαντασίωση ενός πλήθους ιστορικών αναγωγών που αιτιολογούν την στρατηγική του αντισύριζα μένους της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Που συναγωνίζεται την αντικομμουνιστική τοξικότητα των ιδεών Γεωργαλά που εμπότιζαν τη μήτρα της ΝΔ, την ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Σημειωτέον ότι η… ιδέα του Μάκη Βορίδη ως «Γεωργαλά στη θέση του Γεωργαλά», μας επιτρέπει να φανταζόμαστε τον «τσεκουροφόρο μουσαφιραίο» σαν καθοδηγητή του αντισύριζα παρακομματικού προπαγανδιστικού μηχανισμού της ΝΔ. Θέση αντίστοιχη μ’ αυτήν που κατείχε ο Γεωργαλάς στο τέλος της δεκαετίας του ’50, όταν (ως ειδικός σε θέματα ψυχολογικού πολέμου και ιδεολογικής προπαγάνδας) ανέλαβε τον συντονισμό του αντικομουνιστικού παρακρατικού μηχανισμού της ΕΡΕ…
Και βέβαια, μας επιτρέπει να φανταζόμαστε τον συγκεκριμένο «Γεωργαλά στη θέση του Γεωργαλά» να κάνει Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση (την αλήστου μνήμης ΕΗΔ) στους δέκα (και είκοσι, και τριάντα) μικρούς Γεωργαλάδες των ελεγχόμενων από τον αντισύριζα παρακομματικό προπαγανδιστικό μηχανισμό της ΝΔ Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Τους εξωνημένους με θέσεις στα ψηφοδέλτια της ΝΔ και άλλες δημοσιογραφοκτόνες χορηγίες και, «πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία. Γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές».
Όμως δεν είναι η φαντασία αυτή αλλά η πολιτική πραγματικότητα εντός της. Και αλλοίμονο, η δημοσιογραφική πραγματικότητα εντός της πολιτικής: η σχέση των δημοσιογράφων με τους πολιτικους είναι εξαιρετικά δύσκολη. Δεν βρίσκονται στην ίδια πλευρά του λόφου και, εάν βρεθούν, τότε οι δημοσιογράφοι έχουν προδώσει τους αναγνώστες, τους τηλεθεατές τους και τους ακροατές τους. Οι αποστάσεις ασφαλείας πρέπει να τηρούνται συστηματικά και συνειδητά. Όσες φορές ο κανόνας παραβιάζεται και οι δημοσιογράφοι γίνονται «κολλητοί με τους πολιτικούς, χάνουν οι πολίτες, καθώς γίνονται θεατές ενός στημένου παιχνιδιού*.
Λοιπόν, που λέτε, ο κ. Βορίδης δεν είπε «ουτοπικές», ούτε «ανεδαφικές», ούτε «αναχρονιστικές». Είπε «ελαττωματικές» («Οι ιδέες της Αριστεράς είναι ελαττωματικές») και αυτός είναι ένας ρατσιστικός χαρακτηρισμός που τον χρησιμοποιούν κατά κόρον οι νεοναζί, οι φανατικοί εθνικιστές, οι ακροδεξιοί εν γένει, εναντίον κάθε «διαφορετικού». Ένας μισαλλόδοξος χαρακτηρισμός που, εάν δεν του ξέφυγε από κεκτημένη ΕΠΕΝίτικη ταχύτητα, χρησιμοποιήθηκε σκόπιμα, προκειμένου να διεγείρει μισαλλόδοξα ένστικτα. Να συνδαυλίσει την στρατηγική της έντασης που εκφράζει. Να δηλώσει ίσως τον ιδεολογικό του ρόλο στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: υπεύθυνος ψυχολογικού πολέμου και ιδεολογικής προπαγάνδας. Ή άλλως, (δίκιο είχε ο απόμαχος Καραμανλικός Γ.Ν!) «Γεωργαλάς στη θέση του Γεωργαλά».
Μιλάμε για ΤΗΝ… ελαττωματική στρατηγική: ο Γεωργαλάς είχε απέναντί του το (καμουφλαρισμένο με τα αρχικά ΕΔΑ) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος και μπορούσε να επισείει τον μπαμπούλα του «κομμουνιστικού κινδύνου» (θα κατέβουν οι εαμοβούλγαροι και θα σας πάρουνε τα σπίτια, τα χωράφια, τις γυναίκες, τις… λίρες), ενώ ο Βορίδης έχει απέναντί την εκλεγμένη κυβέρνηση της Αριστεράς.
Μιας Αριστεράς που έχει αποδείξει στην πράξη την ευρωπαϊκή αξιοπιστία της και, ακόμα, μια αξιοθαύμαστη επιδραστική λειτουργικότητα στο περιβάλλον της ευρωζώνης και της Δύσης εν γένει. Μιας Αριστεράς τόσο… ελαττωματικής που, μετά τον προχθεσινό ανασχηματισμό, προσδιορίζεται ήδη ως Κεντροαριστερά: απ’ τη μια η πρόοδος κι απ’ την άλλη η συντήρηση. Με τους Γεωργαλάδες της.
*Από τα Απλά Μαθήματα Δημοσιογραφίας του Λέοντα Καραπαναγιώτη
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου