Αυτό που αποκαλούμε «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» είναι χώρος εκπλήξεων. Οι αιφνιδιασμοί για την απέραντη ανοησία έρχονται καθημερινά, αλλά δεν παύουμε να μένουμε έκπληκτοι –ενώ το υποψιαζόμαστε– από το...
πόσοι εγωιστές, πόσοι μικρόνοες, πόσοι νάρκισσοι, πόσοι εξυπνάκηδες, πόσοι μαλάκες και, το χειρότερο, πόσοι φασίζοντες βρίσκονται στην ακτίνα των γνωριμιών μας, μακρινών αλλά και κοντινών. Η ενασχόληση με τα σόσιαλ, ακόμα και με περιορισμένη συχνότητα του είδους «ρίχνω μια ματιά και βγαίνω», είναι τραυματικά αποκαλυπτική.
Αλλά έχει ένα καλό: σε βοηθάει να ανα-ιεραρχήσεις τις εκτιμήσεις σου για συγκεκριμένους ανθρώπους. Να τους κατεβάσεις αλλά και να τους ανεβάσεις. Γιατί υπάρχουν και οι αξιόλογοι, αυτοί που πιθανόν τους τοποθετούσες πιο κάτω από την πραγματική αξία τού χαρακτήρα τους τον οποίο μόλις τώρα ανακαλύπτεις από πλευράς σκέψης, πνεύματος, χιούμορ, ευθύνης κ.λπ.
Αλλά υπάρχουν και ακραίες (λίγες σχετικά) περιπτώσεις που κατατάσσεις κάποιους διαδικτυακούς φίλους από την κατηγορία «άτομο» στην υποκατηγορία «υποκείμενο» γιατί αποκαλύφθηκε το μαύρο που έχουν μέσα τους –ψυχικά, πνευματικά και πολιτικά. Προσωπικά μου έχουν τύχει μερικές περιπτώσεις στις οποίες η διαγραφή των περί ων από τη λίστα των «φίλων» δεν με απάλλαξε από τραύμα του σοκ.
harddog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου