ξεχώριζαν μέσα από τους ήχους της δυνατής μουσικής.
Τι ήταν αυτό όμως που τρόμαξε το αθώο αυτό πλάσμα και ξαφνικά εκεί που έπαιζε ανέμελο άρχισε τα κλάματα; Οι ψίθυροι, ότι κάπου στο γειτονικό δάσος πήρε φωτιά από κεραυνό. Κάτι, που λίγες ημέρες πριν δεν θα του έδινε καν προσοχή.
Το περιστατικό αυτό, στο οποίο έτυχε να βρίσκομαι μπροστά, εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια μιας τοπικής εκδήλωσης σε ορεινό χωριό της δυτικής Φθιώτιδας, όταν, εν μέσω καταιγίδας, ένας κεραυνός προκάλεσε φωτιά σ' ένα δέντρο, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το χωριό.
Το μικρό κοριτσάκι, μόλις 5 ετών, δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί ότι στο σημείο που βρίσκονταν και με τα πάντα βρεγμένα γύρω του από τη συνεχή βροχή, από το μόνο που δεν κινδύνευε ήταν η φωτιά. Η εικόνα που είχε στιγματίσει το αθώο του μυαλό και είχε ταυτίσει μαζί της καθετί γύρω από τη φωτιά, ήταν η φρίκη και ο τρόμος που της μετέδωσε η τηλεόραση.
«Αν και αυτές τις ημέρες προσπαθήσαμε να μην βλέπει τηλεόραση, όλα αυτά την έχουν επηρεάσει», γύρισε και μου είπε η μητέρα της που προσπαθούσε να την καθησυχάσει.
Λίγο αργότερα η μικρή ηρέμησε. Το γέλιο επανήλθε στο πρόσωπο της, συμβάλλοντας στο να ξεχαστεί η προηγούμενη της ανησυχία και η αιτία που την προκάλεσε.
Το κείμενο της Διαλεκτής Αγγελή στην «Εφημερίδα των Συντακτών» με τίτλο «Οι πυρκαγιές έσβησαν, το παιδικό τραύμα παραμένει», μου επανέφερε στη μνήμη το παραπάνω περιστατικό, δίνοντας μου παράλληλα τη δυνατότητα να αντιληφθώ το εύρος και την πολυπλοκότητα του.
Εύγε μας λοιπόν. Μαζί με τόσες χαμένες ζωές καταφέραμε να δηλητηριάσουμε και τις ψυχές μικρών παιδιών. Και η αιτία δεν είναι οι φλόγες. Είναι ο τηλεοπτικός κανιβαλισμός, που προκειμένου να εξυπηρετήσει τις σκοπιμότητες του, στοχεύει στο συναίσθημα των πολιτών. Αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα ή τις «παράπλευρες απώλειες». Αρκεί να επιτευχθεί ο σκοπός.
Βέβαια υπάρχει και η άλλη παράμετρος. Η έκθεση μικρών παιδιών σε εικόνες φρίκης και καταστροφής, ίσως, εξυπηρετεί στην ταχύτερη και καλύτερη εξοικείωση τους με ακόμη χειρότερες εικόνες, που από ό,τι φαίνεται τους επιφυλάσσει το μέλλον...
Γιώργος Δελιχάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου