«Ο κ. Τόσκας, κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον Πρωθυπουργό και με δεδομένο ότι έχει παρέλθει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, επανήλθε στην...
παραίτηση που είχε καταθέσει την προηγούμενη εβδομάδα. Ο πρωθυπουργός την έκανε δεκτή».
Με αυτό τον τρόπο το Μέγαρο Μαξίμου ανακοίνωσε, το απόγευμα της Παρασκευής, την αποχώρηση του Νίκου Τόσκα από την θέση του αναπληρωτή Υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Υπό το βάρος των 88+ νεκρών στην Ανατολική Αττική, ο κ. Τόσκας αποχώρησε, υλοποιώντας το δεύτερο σκέλος της επιχείρησης «ανάληψη πολιτικής ευθύνης» που κήρυξε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, μία εβδομάδα πριν.
Παρέλκει να αναζητήσουμε λογική στο κυβερνητικό επιχείρημα περί «παρέλευσης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης», διότι πρακτικώς όσα ήταν να προσφέρει ο κ. Τόσκας, τα προσέφερε (;) μέχρι και το βράδυ της 23ης Ιουλίου όταν το Μάτι μετατράπηκε σε κόλαση. Άντε και την επομένη.
Από εκεί και πέρα, η παρουσία του στο Υπουργείο περισσότερα αφαιρούσε παρά προσέθετε στην κυβέρνηση. Η παραίτησή του θα είχε, ενδεχομένως, μεγαλύτερη αξία και θα λειτουργούσε ως πολιτική κάθαρση εάν την επομένη της τραγωδίας είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να αποχωρήσει και επέμενε σε αυτή. Δεν το έπραξε.
Αντιθέτως, τόσο ο ίδιος όσο και σειρά κυβερνητικών στελεχών αποφάσισαν να βγουν στην... επίθεση, με επικοινωνιακό όχημα την συνευθύνη των ίδιων των νεκρών για το θάνατό τους!. Στην ανεπανάληπτου κυνισμού κοινή συνέντευξη τύπου, το βράδυ της Πέμπτης, ο κ. Τόσκας εμφανίστηκε να δηλώνει ότι αναζητά να βρει τα επιχειρησιακά και στρατηγικά λάθη που οδήγησαν στην εκατόμβη των νεκρών και «ειλικρινά δεν τα βρίσκει». Την επομένη, επέμεινε ότι η Πυροσβεστική και η Πολιτική Προστασία ήταν καλύτερα προετοιμασμένες από κάθε άλλη φορά και ότι το Πυροσβεστικό Σώμα δεν μπορεί να έχει σχέδια δράσης σε περιοχές με αυθαίρετα. Μάλιστα!
Ο κ. Τόσκας, βεβαίως, δεν ήταν μόνος. Ενδεχομένως να μην ήταν και ο πλέον προκλητικός. Ακολούθησε την επικοινωνιακή γραμμή που χαράχθηκε κεντρικά και η οποία αποδείχθηκε καταστροφική. Εάν η τραγωδία στο Μάτι υπήρξε δεινή πολιτική δοκιμασία για την κυβέρνηση, η μετέπειτα επικοινωνιακή της διαχείριση υπήρξε καταστροφική. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που επαίρονται για την «γείωσή» τους (sic) με τα λαϊκά στρώματα και με ένα σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης, γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη στο πένθος μίας ολόκληρης χώρας και κυνικά επεδίωξαν να ασκήσουν κριτική επί πτωμάτων, προσβάλλοντας ουσιαστικά το ανθρώπινο δράμα που βρισκόταν και βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
Οι εισηγήσεις για αποπομπές
Καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν ότι την επομένη της τραγωδίας, όταν πλέον είχε καταγραφεί το μέγεθος της καταστροφής και τα όσα είχαν λεχθεί στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής την περασμένη Δευτέρα έμοιαζαν με αμήχανη, κακογραμμένη πρόζα, ο κ. Τσίπρας δέχθηκε εισηγήσεις να προχωρήσει σε καρατομήσεις. Τουλάχιστον, των δύο επικεφαλής Πυροσβεστικού Σώματος και ΕΛΑΣ και του Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας Γ. Καπάκη. Δεν το έπραξε, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εκτονώσει μέρος της πίεσης και να σηματοδοτήσει την έμπρακτη διάθεση βελτίωσης της επιχειρησιακής ετοιμότητας των σωμάτων ασφαλείας. Πείστηκε από τον κ. Τόσκα, ο οποίος ήταν ο πολιτικός προϊστάμενος των δύο αρχηγών και συνοδοιπόρος στο Πράττω του Καπάκη; Ακούγεται δύσκολο.
Πείστηκε από συνεργάτες του που επιχειρηματολόγησαν ότι αν αρχίσει το «ξήλωμα» τότε η αντιπολίτευση και η κοινή γνώμη θα ζητήσει και άλλες παραιτήσεις; Υπουργών πέρα του Τόσκα; Γενικών Γραμματέων; Αυτοδιοικητικών; Τελικά, υιοθέτησε όχι την οδό των παραιτήσεων αλλά την πρόταση για αντεπίθεση της κυβέρνησης. Τότε επιχειρήθηκε να περάσει η «γραμμή» της ατομικής ευθύνης των νεκρών, γραμμή που ακολουθήθηκε από λίγους «πρόθυμους» των social media και των ΜΜΕ και, τελικά, κατέρρευσε σαν αυθαίρετο κάτω από την κατακραυγή της κοινής γνώμης.
«Η φυσική καταστροφή και οι απώλειες τόσων συνανθρώπων μας στο Μάτι ξεπερνάει τη βούλησή μου να συνεχίσω» σημείωσε ο ίδιος ο πρώην Υπουργός στη χθεσινή δήλωση παραίτησης.
Όμως, η πολιτική δεν είναι μόνον σκληρή – απαιτεί δηλαδή θυσίες - αλλά εμπεριέχει στον στενό πυρήνα της το timing, τον κατάλληλο δηλαδή χρόνο για τη λήψη των αποφάσεων. Και η παραίτηση Τόσκα άργησε 11 ημέρες.
Δεν είναι, πλέον, μία κίνηση λύτρωσης και αποδοχής των αντικειμενικών ευθυνών που φέρει ως πολιτικός προϊστάμενος των σωμάτων που έχουν επιφορτιστεί με την προστασία της ζωής των Ελλήνων. Είναι μία εξ ανάγκης κίνηση προκειμένου η κυβέρνηση να προσπαθήσει να ελέγξει τη ζημιά που προκάλεσε η ίδια η τραγωδία και η τραγική διαχείρισή της στη συνέχεια.
Η (αυτο)θυσία Τόσκα θέτει, όμως, και ένα ακόμη ερώτημα: Οι υπόλοιποι συναρμόδιοι για την τραγωδία νιώθουν άνετα στις θέσεις τους;
Γιώργος Τερζής
παραίτηση που είχε καταθέσει την προηγούμενη εβδομάδα. Ο πρωθυπουργός την έκανε δεκτή».
Με αυτό τον τρόπο το Μέγαρο Μαξίμου ανακοίνωσε, το απόγευμα της Παρασκευής, την αποχώρηση του Νίκου Τόσκα από την θέση του αναπληρωτή Υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Υπό το βάρος των 88+ νεκρών στην Ανατολική Αττική, ο κ. Τόσκας αποχώρησε, υλοποιώντας το δεύτερο σκέλος της επιχείρησης «ανάληψη πολιτικής ευθύνης» που κήρυξε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, μία εβδομάδα πριν.
Παρέλκει να αναζητήσουμε λογική στο κυβερνητικό επιχείρημα περί «παρέλευσης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης», διότι πρακτικώς όσα ήταν να προσφέρει ο κ. Τόσκας, τα προσέφερε (;) μέχρι και το βράδυ της 23ης Ιουλίου όταν το Μάτι μετατράπηκε σε κόλαση. Άντε και την επομένη.
Από εκεί και πέρα, η παρουσία του στο Υπουργείο περισσότερα αφαιρούσε παρά προσέθετε στην κυβέρνηση. Η παραίτησή του θα είχε, ενδεχομένως, μεγαλύτερη αξία και θα λειτουργούσε ως πολιτική κάθαρση εάν την επομένη της τραγωδίας είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να αποχωρήσει και επέμενε σε αυτή. Δεν το έπραξε.
Αντιθέτως, τόσο ο ίδιος όσο και σειρά κυβερνητικών στελεχών αποφάσισαν να βγουν στην... επίθεση, με επικοινωνιακό όχημα την συνευθύνη των ίδιων των νεκρών για το θάνατό τους!. Στην ανεπανάληπτου κυνισμού κοινή συνέντευξη τύπου, το βράδυ της Πέμπτης, ο κ. Τόσκας εμφανίστηκε να δηλώνει ότι αναζητά να βρει τα επιχειρησιακά και στρατηγικά λάθη που οδήγησαν στην εκατόμβη των νεκρών και «ειλικρινά δεν τα βρίσκει». Την επομένη, επέμεινε ότι η Πυροσβεστική και η Πολιτική Προστασία ήταν καλύτερα προετοιμασμένες από κάθε άλλη φορά και ότι το Πυροσβεστικό Σώμα δεν μπορεί να έχει σχέδια δράσης σε περιοχές με αυθαίρετα. Μάλιστα!
Ο κ. Τόσκας, βεβαίως, δεν ήταν μόνος. Ενδεχομένως να μην ήταν και ο πλέον προκλητικός. Ακολούθησε την επικοινωνιακή γραμμή που χαράχθηκε κεντρικά και η οποία αποδείχθηκε καταστροφική. Εάν η τραγωδία στο Μάτι υπήρξε δεινή πολιτική δοκιμασία για την κυβέρνηση, η μετέπειτα επικοινωνιακή της διαχείριση υπήρξε καταστροφική. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που επαίρονται για την «γείωσή» τους (sic) με τα λαϊκά στρώματα και με ένα σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης, γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη στο πένθος μίας ολόκληρης χώρας και κυνικά επεδίωξαν να ασκήσουν κριτική επί πτωμάτων, προσβάλλοντας ουσιαστικά το ανθρώπινο δράμα που βρισκόταν και βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
Οι εισηγήσεις για αποπομπές
Καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν ότι την επομένη της τραγωδίας, όταν πλέον είχε καταγραφεί το μέγεθος της καταστροφής και τα όσα είχαν λεχθεί στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής την περασμένη Δευτέρα έμοιαζαν με αμήχανη, κακογραμμένη πρόζα, ο κ. Τσίπρας δέχθηκε εισηγήσεις να προχωρήσει σε καρατομήσεις. Τουλάχιστον, των δύο επικεφαλής Πυροσβεστικού Σώματος και ΕΛΑΣ και του Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας Γ. Καπάκη. Δεν το έπραξε, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εκτονώσει μέρος της πίεσης και να σηματοδοτήσει την έμπρακτη διάθεση βελτίωσης της επιχειρησιακής ετοιμότητας των σωμάτων ασφαλείας. Πείστηκε από τον κ. Τόσκα, ο οποίος ήταν ο πολιτικός προϊστάμενος των δύο αρχηγών και συνοδοιπόρος στο Πράττω του Καπάκη; Ακούγεται δύσκολο.
Πείστηκε από συνεργάτες του που επιχειρηματολόγησαν ότι αν αρχίσει το «ξήλωμα» τότε η αντιπολίτευση και η κοινή γνώμη θα ζητήσει και άλλες παραιτήσεις; Υπουργών πέρα του Τόσκα; Γενικών Γραμματέων; Αυτοδιοικητικών; Τελικά, υιοθέτησε όχι την οδό των παραιτήσεων αλλά την πρόταση για αντεπίθεση της κυβέρνησης. Τότε επιχειρήθηκε να περάσει η «γραμμή» της ατομικής ευθύνης των νεκρών, γραμμή που ακολουθήθηκε από λίγους «πρόθυμους» των social media και των ΜΜΕ και, τελικά, κατέρρευσε σαν αυθαίρετο κάτω από την κατακραυγή της κοινής γνώμης.
«Η φυσική καταστροφή και οι απώλειες τόσων συνανθρώπων μας στο Μάτι ξεπερνάει τη βούλησή μου να συνεχίσω» σημείωσε ο ίδιος ο πρώην Υπουργός στη χθεσινή δήλωση παραίτησης.
Όμως, η πολιτική δεν είναι μόνον σκληρή – απαιτεί δηλαδή θυσίες - αλλά εμπεριέχει στον στενό πυρήνα της το timing, τον κατάλληλο δηλαδή χρόνο για τη λήψη των αποφάσεων. Και η παραίτηση Τόσκα άργησε 11 ημέρες.
Δεν είναι, πλέον, μία κίνηση λύτρωσης και αποδοχής των αντικειμενικών ευθυνών που φέρει ως πολιτικός προϊστάμενος των σωμάτων που έχουν επιφορτιστεί με την προστασία της ζωής των Ελλήνων. Είναι μία εξ ανάγκης κίνηση προκειμένου η κυβέρνηση να προσπαθήσει να ελέγξει τη ζημιά που προκάλεσε η ίδια η τραγωδία και η τραγική διαχείρισή της στη συνέχεια.
Η (αυτο)θυσία Τόσκα θέτει, όμως, και ένα ακόμη ερώτημα: Οι υπόλοιποι συναρμόδιοι για την τραγωδία νιώθουν άνετα στις θέσεις τους;
Γιώργος Τερζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου