«Οφείλουμε μια συγνώμη στους ανθρώπους των νεκρών και στην κοινωνία. Μια συγνώμη εκ μέρους του κράτους. Όχι γιατί φταίμε για το κράτος που παραλάβαμε. Αλλά γιατί...
είμαστε εμείς που το διαχειριζόμαστε τώρα. Και δεν έχουμε πείσει ακόμη ότι το παραλάβαμε για να το αλλάξουμε. Και δεν έχει καμιά σημασία που οι πραγματικοί υπεύθυνοι κουνούν τώρα και το δάχτυλο με περισσό θράσος, φανερώνοντας με τη στάση τους αδιαφορία για τους νεκρούς και την ανάγκη να εξαχθούν συμπεράσματα ουσίας. Συγγνώμη».
Τα παραπάνω υπογραμμίζει σε άρθρο του στο «Έθνος της Κυριακής» ο διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, Γιώργος Τσίπρας.
Σε άλλο σημείο του άρθρου του, ο Γ. Τσίπρας αναφέρει, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Οι δεκάδες νεκροί στο Μάτι οφείλονται κατά κύριο λόγο στο ακραίο φαινόμενο και σε δομικές αδυναμίες που το μετέτρεψαν σε ανθρώπινη καταστροφή παρά σε κρίσιμα διαχειριστικά λάθη» και ειδικότερα, «διαφαίνονται ήδη τρεις μεγάλες αστοχίες. Όχι διαχείρισης, αλλά αστοχίες και αδυναμίες δομικές. Αυτή της οικιστικής αναρχίας και του "έλα μωρέ" που έμελλε να αναδυθεί με μακάβριο τρόπο, αυτήν της ανεπαρκούς πολιτικής προστασίας και, τέλος, η λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
είμαστε εμείς που το διαχειριζόμαστε τώρα. Και δεν έχουμε πείσει ακόμη ότι το παραλάβαμε για να το αλλάξουμε. Και δεν έχει καμιά σημασία που οι πραγματικοί υπεύθυνοι κουνούν τώρα και το δάχτυλο με περισσό θράσος, φανερώνοντας με τη στάση τους αδιαφορία για τους νεκρούς και την ανάγκη να εξαχθούν συμπεράσματα ουσίας. Συγγνώμη».
Τα παραπάνω υπογραμμίζει σε άρθρο του στο «Έθνος της Κυριακής» ο διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, Γιώργος Τσίπρας.
Σε άλλο σημείο του άρθρου του, ο Γ. Τσίπρας αναφέρει, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Οι δεκάδες νεκροί στο Μάτι οφείλονται κατά κύριο λόγο στο ακραίο φαινόμενο και σε δομικές αδυναμίες που το μετέτρεψαν σε ανθρώπινη καταστροφή παρά σε κρίσιμα διαχειριστικά λάθη» και ειδικότερα, «διαφαίνονται ήδη τρεις μεγάλες αστοχίες. Όχι διαχείρισης, αλλά αστοχίες και αδυναμίες δομικές. Αυτή της οικιστικής αναρχίας και του "έλα μωρέ" που έμελλε να αναδυθεί με μακάβριο τρόπο, αυτήν της ανεπαρκούς πολιτικής προστασίας και, τέλος, η λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου