...από το 2007 μέχρι σήμερα...
Εφιαλτική καταγράφεται τα τελευταία χρόνια η απώλεια δασικών εκτάσεων στον πιο πυκνοκατοικημένο νομό της χώρας, στην Αττική.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Γενικής Διεύθυνσης Δασών και του...
ευρωπαϊκού οργανισμού EFFIS, που παρουσιάζει η εφημερίδα Καθημερινή, από το 2007 (όταν εκδηλώθηκε η καταστροφική πυρκαγιά στον δρυμό της Πάρνηθας) έως το 2017 στην Αττική κάηκαν 561.908 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων! Δηλαδή μέσα σε έντεκα μόλις χρόνια κάηκε το 34% (!) του δασικού πλούτου της Αττικής, που έχει υπολογιστεί σε 1.645.860 στρέμματα.
Ακόμα κι αν εκτιμήσουμε πως κάποιες από τις εκτάσεις κάηκαν δύο φορές μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, τα δάση της Αττικής που έγιναν κάρβουνο σε αυτά τα έντεκα χρόνια είναι πάνω από το 30% του συνόλου.
Όπως επισημαίνεται, η Αττική των πολυποίκιλων συμφερόντων και των οικιστικών πιέσεων είναι η περισσότερο πυρόπληκτη περιφέρεια της χώρας.
Σύμφωνα με έρευνα του WWF, τα έτη 1983-2005 στην Αττική κάθε χρόνο εκδηλώνονταν κατά μέσον όρο 56 πυρκαγιές και καίγονταν 32.853 στρ., το 86,6% δασικές και το 13,4% αγροτικές.
Τα τελευταία 11 χρόνια όμως, που υποτίθεται πως αναβαθμίστηκε η ευαισθησία και η προσοχή πολιτείας και πολιτών, ο ετήσιος μέσος όρος ανέβηκε κατά πολύ, φτάνοντας στις 51.082 στρέμματα (και μάλιστα αμιγώς δάση και δασικές εκτάσεις). Ας σημειωθεί πως το σύνολο των καμένων εκτάσεων στην Αττική το διάστημα 2007-2017 φτάνει τις 647.384 στρέμματα, εκ των οποίων 561.908 δασικά.
«Έχουν εξαφανιστεί τα υψηλά δάση από την Αττική, εκτός από κάποιες περιοχές στο όρος Πατέρας (που είχαν καεί το 1975) και πλαγιές της Πάρνηθας. Πάντως εκτεταμένες συνεχόμενες περιοχές δάσους με υψηλά δέντρα σχεδόν δεν υπάρχουν πλέον στην Αττική.
Στη θέση τους, αν δεν φυτρώσουν... βίλες, εμφανίζεται χαμηλή βλάστηση, θάμνοι κ.λπ.», λέει στην «Κ» ο δασολόγος δρ Γαβριήλ Ξανθόπουλος, αναπληρωτής ερευνητής στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων.
«Ακόμα, η διαδικασία φυσικής αναγέννησης δεν ολοκληρώνεται, καθώς συχνά τα καμένα είναι κοντά σε ζώνες μείξης δασών-οικισμών. Επίσης, οι αλλεπάλληλες πυρκαγιές στις ίδιες περιοχές οδηγούν σε ολική δασική καταστροφή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Πεντέλη, που έχει καεί το 1995, το 1998, το 2007, το 2009 και το 2012, για να θυμηθούμε μόνο τις τελευταίες δεκαετίες», συμπληρώνει ο κ. Ξανθόπουλος.
Το βαρύτατο πλήγμα της πυρκαγιάς στην Πάρνηθα, που έκαψε μεγάλο μέρος του εθνικού δρυμού και περίπου 50.000 στρέμματα, τον Ιούνιο του 2007, δεν οδήγησε σε αλλαγή πορείας, παρά τις συνήθεις κορώνες που ακολούθησαν.
Το 2009 οι φλόγες κατέκαψαν μια τεράστια έκταση από το Γραμματικό μέχρι τον Διόνυσο (συνολικά πάνω από 150.000 στρέμματα), το 2012 μόνο η Λαυρεωτική έχασε 35.000 στρέμματα, ενώ πέρυσι στην περιοχή του Καλάμου έγιναν στάχτη περίπου 27.000 στρέμματα.
«Τα δάση είναι πολύτιμα για τον άνθρωπο κι όχι μόνο για την αισθητική του τοπίου. Ολοι γνωρίζουν πως αποτελούν πνεύμονα οξυγόνου, αλλά έχουν και πολύτιμη συμβολή στο υδρονομικό πρόβλημα. Η ύπαρξή τους ανεβάζει την ποιότητα του νερού και οδηγεί το βρόχινο νερό στο έδαφος, εμπλουτίζοντας τον υδροφόρο ορίζοντα, ενώ στα καμένα αναπτύσσονται πλημμύρες. Επίσης, είναι φυσικά κλιματιστικά δροσίζοντας την ατμόσφαιρα, ενώ αποτελούν και χωροταξικά όρια, εμποδίζοντας την ανεξέλεγκτη οικιστική επέκταση, που οδηγεί σε έναν ατέλειωτο ιστό πόλης. Οι λεγόμενες οικιστικές πυκνώσεις μόνο αρνητικό ρόλο θα παίξουν», λέει ο κ. Ξανθόπουλος. Πολύ σημαντική είναι η συμβολή των δασών στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Έλλειμμα πρόληψης
«Υπάρχει μεγάλο έλλειμμα στον τομέα της πρόληψης. Τα περισσότερα δάση δεν τα διαχειρίζεται κανείς, δεν καθαρίζονται. Η Δασική Υπηρεσία έχει χτυπηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Τα κονδύλια για την κατασκευή αντιπυρικών ζωνών έχουν μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια», λέει στην «Κ» ο κ. Παναγιώτης Μιχόπουλος, εδαφολόγος και ερευνητής του ΕΛΓΟ Δήμητρα.
«Η διαδικασία αναγέννησης εξαρτάται και από την ποιότητα του εδάφους εάν βεβαίως συγκρατηθεί. Στην Ηλεία έχουμε θετικά αποτελέσματα, καθώς και σε σημαντικό βαθμό στην Πάρνηθα», συμπληρώνει.
Αναζητώντας τις αιτίες που οδήγησαν στα υψηλότατα επίπεδα καταστροφής των δασών στην Αττική, ο κ. Ξανθόπουλος τονίζει -μεταξύ άλλων- πως υπάρχει μεγάλη υποτίμηση στον τομέα της πρόληψης, «που είναι και ο πιο αποτελεσματικός», ενώ «όλη η προσοχή έχει στραφεί από την πολιτεία στα πανάκριβα εναέρια μέσα, υποτιμώντας την εκπαίδευση προσωπικού και πολιτών, την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών κ.λπ.»...
Καθημερινή
Εφιαλτική καταγράφεται τα τελευταία χρόνια η απώλεια δασικών εκτάσεων στον πιο πυκνοκατοικημένο νομό της χώρας, στην Αττική.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Γενικής Διεύθυνσης Δασών και του...
ευρωπαϊκού οργανισμού EFFIS, που παρουσιάζει η εφημερίδα Καθημερινή, από το 2007 (όταν εκδηλώθηκε η καταστροφική πυρκαγιά στον δρυμό της Πάρνηθας) έως το 2017 στην Αττική κάηκαν 561.908 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων! Δηλαδή μέσα σε έντεκα μόλις χρόνια κάηκε το 34% (!) του δασικού πλούτου της Αττικής, που έχει υπολογιστεί σε 1.645.860 στρέμματα.
Ακόμα κι αν εκτιμήσουμε πως κάποιες από τις εκτάσεις κάηκαν δύο φορές μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, τα δάση της Αττικής που έγιναν κάρβουνο σε αυτά τα έντεκα χρόνια είναι πάνω από το 30% του συνόλου.
Όπως επισημαίνεται, η Αττική των πολυποίκιλων συμφερόντων και των οικιστικών πιέσεων είναι η περισσότερο πυρόπληκτη περιφέρεια της χώρας.
Σύμφωνα με έρευνα του WWF, τα έτη 1983-2005 στην Αττική κάθε χρόνο εκδηλώνονταν κατά μέσον όρο 56 πυρκαγιές και καίγονταν 32.853 στρ., το 86,6% δασικές και το 13,4% αγροτικές.
Τα τελευταία 11 χρόνια όμως, που υποτίθεται πως αναβαθμίστηκε η ευαισθησία και η προσοχή πολιτείας και πολιτών, ο ετήσιος μέσος όρος ανέβηκε κατά πολύ, φτάνοντας στις 51.082 στρέμματα (και μάλιστα αμιγώς δάση και δασικές εκτάσεις). Ας σημειωθεί πως το σύνολο των καμένων εκτάσεων στην Αττική το διάστημα 2007-2017 φτάνει τις 647.384 στρέμματα, εκ των οποίων 561.908 δασικά.
«Έχουν εξαφανιστεί τα υψηλά δάση από την Αττική, εκτός από κάποιες περιοχές στο όρος Πατέρας (που είχαν καεί το 1975) και πλαγιές της Πάρνηθας. Πάντως εκτεταμένες συνεχόμενες περιοχές δάσους με υψηλά δέντρα σχεδόν δεν υπάρχουν πλέον στην Αττική.
Στη θέση τους, αν δεν φυτρώσουν... βίλες, εμφανίζεται χαμηλή βλάστηση, θάμνοι κ.λπ.», λέει στην «Κ» ο δασολόγος δρ Γαβριήλ Ξανθόπουλος, αναπληρωτής ερευνητής στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων.
«Ακόμα, η διαδικασία φυσικής αναγέννησης δεν ολοκληρώνεται, καθώς συχνά τα καμένα είναι κοντά σε ζώνες μείξης δασών-οικισμών. Επίσης, οι αλλεπάλληλες πυρκαγιές στις ίδιες περιοχές οδηγούν σε ολική δασική καταστροφή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Πεντέλη, που έχει καεί το 1995, το 1998, το 2007, το 2009 και το 2012, για να θυμηθούμε μόνο τις τελευταίες δεκαετίες», συμπληρώνει ο κ. Ξανθόπουλος.
Το βαρύτατο πλήγμα της πυρκαγιάς στην Πάρνηθα, που έκαψε μεγάλο μέρος του εθνικού δρυμού και περίπου 50.000 στρέμματα, τον Ιούνιο του 2007, δεν οδήγησε σε αλλαγή πορείας, παρά τις συνήθεις κορώνες που ακολούθησαν.
Το 2009 οι φλόγες κατέκαψαν μια τεράστια έκταση από το Γραμματικό μέχρι τον Διόνυσο (συνολικά πάνω από 150.000 στρέμματα), το 2012 μόνο η Λαυρεωτική έχασε 35.000 στρέμματα, ενώ πέρυσι στην περιοχή του Καλάμου έγιναν στάχτη περίπου 27.000 στρέμματα.
«Τα δάση είναι πολύτιμα για τον άνθρωπο κι όχι μόνο για την αισθητική του τοπίου. Ολοι γνωρίζουν πως αποτελούν πνεύμονα οξυγόνου, αλλά έχουν και πολύτιμη συμβολή στο υδρονομικό πρόβλημα. Η ύπαρξή τους ανεβάζει την ποιότητα του νερού και οδηγεί το βρόχινο νερό στο έδαφος, εμπλουτίζοντας τον υδροφόρο ορίζοντα, ενώ στα καμένα αναπτύσσονται πλημμύρες. Επίσης, είναι φυσικά κλιματιστικά δροσίζοντας την ατμόσφαιρα, ενώ αποτελούν και χωροταξικά όρια, εμποδίζοντας την ανεξέλεγκτη οικιστική επέκταση, που οδηγεί σε έναν ατέλειωτο ιστό πόλης. Οι λεγόμενες οικιστικές πυκνώσεις μόνο αρνητικό ρόλο θα παίξουν», λέει ο κ. Ξανθόπουλος. Πολύ σημαντική είναι η συμβολή των δασών στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Έλλειμμα πρόληψης
«Υπάρχει μεγάλο έλλειμμα στον τομέα της πρόληψης. Τα περισσότερα δάση δεν τα διαχειρίζεται κανείς, δεν καθαρίζονται. Η Δασική Υπηρεσία έχει χτυπηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Τα κονδύλια για την κατασκευή αντιπυρικών ζωνών έχουν μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια», λέει στην «Κ» ο κ. Παναγιώτης Μιχόπουλος, εδαφολόγος και ερευνητής του ΕΛΓΟ Δήμητρα.
«Η διαδικασία αναγέννησης εξαρτάται και από την ποιότητα του εδάφους εάν βεβαίως συγκρατηθεί. Στην Ηλεία έχουμε θετικά αποτελέσματα, καθώς και σε σημαντικό βαθμό στην Πάρνηθα», συμπληρώνει.
Αναζητώντας τις αιτίες που οδήγησαν στα υψηλότατα επίπεδα καταστροφής των δασών στην Αττική, ο κ. Ξανθόπουλος τονίζει -μεταξύ άλλων- πως υπάρχει μεγάλη υποτίμηση στον τομέα της πρόληψης, «που είναι και ο πιο αποτελεσματικός», ενώ «όλη η προσοχή έχει στραφεί από την πολιτεία στα πανάκριβα εναέρια μέσα, υποτιμώντας την εκπαίδευση προσωπικού και πολιτών, την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών κ.λπ.»...
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου