Ανδρέας Δεληγιάννης
Η περίπτωση του Άκη Τσοχατζόπουλου είναι μια υγιής περίπτωση λειτουργίας του κοινοβουλευτικού συστήματος: πολιτικός κατηγορείται για κάτι, παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη, δεν...
πείθει το Δικαστήριο για την αθωότητά του, καταδικάζεται, πάει στη φυλακή, εκτίει την ποινή και αποφυλακίζεται. Τέλος.
Ο ίδιος επιμένει ότι είναι θύμα πολιτικής δίωξης. Αλλά αυτό δεν αίρει την εξέλιξη της περίπτωσής του. Έτσι πρέπει να γίνεται με τους πολιτικούς -όπως και με τους πολίτες. Τα υπόλοιπα είναι πολιτικολογίες και υποκρισία των πολιτικών που ψάχνουν να βρουν κάποιον μεταξύ τους να του φορτώσουν τα πάντα για να εκτονώσουν την οργή της κοινωνίας.
Όποιος πήγε στη φυλακή δεν είναι ο μόνος ένοχος για κακοδιαχείριση. Προκύπτει για γυμνού οφθαλμού ποιοι επωφελήθηκαν από την πολιτική και ποιοι βγήκαν πλουσιότεροι από τη άσκηση εξουσίας. Είναι εξοργιστικό να κάνουν τους «υπεράνω», αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Σε ό,τι αφορά τον Άκη Τσοχατζόπουλο υπάρχουν δυο στοιχεία που δεν πρέπει να υποτιμηθούν. Δυο πλευρές της διαδικασίας που τον έστειλε στη φυλακή χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Γιατί μπορεί σημαίνουν ότι με τη λήξη της δίκης του περιπέτειας ίσως αρχίζουν οι περιπέτειες άλλων.
Το πρώτο είναι η προσωπική στάση του στο Δικαστήριο και σε όλη την εξέλιξη της υπόθεσής του. Ήταν δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου εξ αρχής, γραμματέας του κόμματος, υπουργός και υποψήφιος πρόεδρος και Πρωθυπουργός. Ξέρει τους πάντες στο ΠΑΣΟΚ από τη καλή και την ανάποδη. Και ξέρει τα πάντα για τον καθένα. Και όμως δεν άνοιξε το στόμα του εναντίον κανενός.
Στο δικαστήριο θα μπορούσε να καταθέσει οτιδήποτε που θα επιβάρυνε άλλους. Με αποδείξεις ή χωρίς-κατηγορούμενος ήταν. Ήταν τέτοια η θέση του επί δεκαετίες στο ΠΑΣΟΚ και τις κυβερνήσεις δυο Πρωθυπουργών ώστε με έναν απλό ισχυρισμό του θα μπορούσε να κάψει, πολιτικά, τον οποιονδήποτε.
Από τον Σημίτη με το οποίο συγκυβερνούσαν, μέχρι τον Γ. Παπανδρέου με τον οποίο βρέθηκαν σε διαφορετικά …οικογενειακά στρατόπεδα. Ποιος θα τον αμφισβητούσε αν έλεγε οτιδήποτε για οποιονδήποτε; Ειδικά για κάποιους «δικούς» του, αλλά και «εκσυγχρονιστές»- υπήρξαν και πρώην οπαδοί του ορισμένοι- που έκαναν καριέρα και αποκαταστάθηκαν πολλαπλώς στη ζωή τους, ενώ πολλοί συνέχισαν να διεκδικούν αξιώματα και ας βοούσε ο κόσμος.
Ποιος θα έλεγε ότι δεν ξέρει τι λέει αν ανέφερε τα πεπραγμένα όσων έλεγαν υποκριτικά και προκλητικά ότι «πληρώσαμε τον Τσοχατζόπουλο» ή «κάναμε κάθαρση με τον Άκη» για να αυτό-τοποθετούνται στην πλευρά των άσπιλων; Νομίζουν ότι ξελάσπωσαν οι ίδιοι μόλις βρέθηκε στο εδώλιο ο Τσοχατζόπουλος;
Τα υποβρύχια -μιας περιόδου-ήταν η μόνη ποινική υπόθεση επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ; Δεν ξέρει ο πρώην ισχυρός Άνδρας του ΠΑΣΟΚ ποιος είναι ποιος, τι έκαναν και με τι βαρύνονταΙ κάποιοι που κάνουν τις αθώες περιστερές; Εδώ τα ξέρουν και στην πιο μικρή εφημερίδα.
Κι όμως δεν έκαψε κανέναν. Δεν είπε λέξη επιβαρυντική. Ούτε για πρώην φίλο του, ούτε πρώην αντίπαλό του. Αυτό είναι στοιχείο του χαρακτήρα του προφανώς. Αλλά είναι στοιχείο που δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Υπάρχει και κάτι χειρότερο στην περίπτωση Τσοχατζόπουλου. Και το επισήμανε ο ίδιος αποφυλακιζόμενος: «Η εγκατάλειψη από όλους, γνωστούς και μη».
Εντάξει βαρύνεται με μια κατηγορία και πλήρωσε γι’ αυτή αυτό. Η Δικαιοσύνη τον καταδίκασε. Και λοιπόν; Όσοι υπήρξαν χρόνια φίλοι του και ευεργετηθέντες έπρεπε να το εγκαταλείψουν; Όσοι σταδιοδρόμησαν με τη συνδρομή του, ως βουλευτές, υπουργοί, κρατικοί αξιωματούχοι, αυτοδιοικητικοί κλπ- για να μην πούμε για όσους έκαναν περιουσίες δίπλα του, εν γνώσει του ή όχι- ήταν σωστό να του γυρίζουν την πλάτη ως άνθρωπο;
Πού είναι όλοι εκείνοι που βρέθηκαν μαζί στον αντιδικτατορικό αγώνα, στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ και τα πρώτα δύσκολα χρόνια, στην άσκηση της εξουσίας; Εκείνοι που έδιναν τα πάντα για να μπουν στη παρέα του ή στην ομάδα του και να έχουν την εύνοιά του; Όσοι τον περιστοίχισαν και τον στήριζαν για την ηγεσία. Όσοι είχαν μαζί του προσωπικές επαφές και κοινωνικές σχέσεις;
Τι είδους ηθική είναι αυτή ώστε όταν κάποιος πολιτικός καταδικάζεται για κάτι να τον αποφεύγουν όσοι προβάλλονταν ως φίλοι του; Νομικά και πολιτικά ο Τσοχατζόπουλος πλήρωσε. Και είναι φανερό πήρε στις πλάτες του και τις αμαρτίες άλλων. Προφανώς δεν είναι ο μόνος που οφείλει να απολογηθεί για θέματα διαχείρισης.
Πολιτικά τον αποδοκίμασαν αφού καταδικάστηκε. Αλλά ανθρώπινα γιατί τον απέφευγαν όσοι τον περιέβαλαν πριν; Κρατούμενος ήταν. Γιατί δεν πήγαν σε ένα επισκεπτήριο; Γιατί δεν ρώτησαν για την οικογένεια του; Γιατί δε του έδειξαν προσωπική συμπαράσταση για το σταυρό που σήκωσε. Με δική του ευθύνη ασφαλώς, αλλά δεν έπαψε να είναι σταυρός.
Ο Άκης τέλειωσε από την πολιτική, πήγε στη φυλακή για βαριά αδικήματα, έγινε αποδιοπομπαίος τράγος και μαύρο πρόβατο. Άλλα αυτό τέλειωσε και τις συνέπειες τις ξέρει καλύτερα ο ίδιος. Τώρα που είναι ελεύθερος τι θα γίνει αν αρχίσει να χτυπάει πόρτες σε κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργούς και πρωθυπουργούς πολιτικούς, πολιτικούς, εκδότες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και ετέρους Καππαδόκες και τους ρωτάει αν ξέρουν τίποτε για τον… φόνο;
Τι θα γίνει αν αποφασίσει να ανοίξει το αρχείο του ή να γράψει απομνημονεύματα; Αν φροντίσει να δημοσιευθούν μετά το θάνατο του, όσα ξέρει και έζησε για πρόσωπα και πράγματα; Γιατί κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ξέρει…
Πόσοι άρχισαν να μην κοιμούνται καλά από την ώρα που άνοιξαν οι πόρτες της φυλακής για έναν πολιτικό που πλήρωσε για τα λάθη του -είτε τα παραδέχεται, είτε όχι; Δεν είχε βλάψει κανένα στις περιόδους της παντοδυναμίας του. Αλλά τον εγκατέλειψαν όλοι σαν να να ήταν αυτός το πρόβλημα – ή το μόνο πρόβλημα- για τη διαχείριση που έκαναν οι Πασόκοι οσάκις κυβερνούσαν. Δεν είναι αυτός ένα λόγος να μιλήσει όπως δεν μίλησε ως τώρα; Τι έχει να χάσει πλέον;..
anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου