Η απέλαση των Ρώσων διπλωματών φέρνει στο προσκήνιο τη σταθερή και μόνιμη επιδίωξη για άσκηση επιρροής στην Ελλάδα μέσω της θρησκείας...
Οι ιστορίες για έναν… υβριδικό πόλεμο ρωσικής προπαγάνδας που μυρίζει λιβάνι και ας διεξάγεται με σύγχρονα μέσα δεν φαίνεται να εκπλήσσουν διεθνολόγους και αναλυτές της διπλωματίας.
Το θρησκευτικό στοιχείο αποτελούσε από χρόνια για τη Μόσχα όπλο ήπιας ισχύος για άσκηση δημόσιας πολιτικής στον ορθόδοξο κόσμο, όπως κατ’ αντιστοιχία συμβαίνει με την αγγλική γλώσσα για τη Βρετανία ή τις υποτροφίες για τις ΗΠΑ... Ομως οι εξελίξεις με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών, καθώς τελευταία και για πολλά χρόνια κάθε άλλο παρά συνηθισμένο περιστατικό είναι για τα ειωθότα του ελληνικού κράτους, λαμβάνουν μεγάλες πολιτικές διαστάσεις. Δεν είναι άνευ σημασίας οι επίσημες αιτιάσεις για «όρια που ξεπεράστηκαν».
Κι αυτό την ώρα που τα Βαλκάνια αποτελούν πεδίο ανταγωνισμών στο γεωπολιτικό παιχνίδι ΗΠΑ – Ρωσίας. Κάπου εκεί, μέλος του ΝΑΤΟ, η χώρα μας αποτελεί πεδίο διπλωματικής βολής όπου ασκούνται συμφέροντα και του «ξανθού κράτους» το οποίο καλλιεργεί ευσχήμως τις παραδόσεις για το «ξανθό γένος» και το «ομόδοξο». Στο συναπάντημα διασταυρώνεται η Ελλάδα της Ορθοδοξίας, των παλιννοστούντων από τη πρώην ΕΣΔΔ αλλά και οικονομικών κύκλων με πολιτικές αναμνήσεις που συνεπαίρνουν αυθεντικούς πατριώτες, ανακατωμένους με εθνικιστικούς κύκλους, για τον Μόσκοβο που όλο έρχεται στα δύσκολα (αλλά δεν φτάνει ποτέ). Σαν… λιτανεία όλα αυτά κάνουν στάση στο Φανάρι που δεν διαπραγματεύεται τον οικουμενικό του ρόλο, σε μια διαμάχη με τη Μόσχα από παλιά για την πρωτοκαθεδρία στον ορθόδοξο κόσμο. Η υπόθεση έχει γεωπολιτικά παιχνίδια, θρησκευτικό τουρισμό, μπίζνες με καλυμμαύχι και πολιτιστικά δρώμενα με σκηνικό επιρροής…
Εξωτερική πολιτική με όλα τα μέσα
Η Ρωσία από τον 19ο αιώνα έχτισε την εξωτερική της πολιτική επιχειρώντας να πρωτοστατήσει ως θρησκευτικός ταγός. Περί το 1880-85 κάνουν την εμφάνισή τους στα Βαλκάνια και στη χριστιανική Ανατολή η Ρωσική Ατμοπλοϊκή και Εμπορική Εταιρεία, το Ρωσικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο στην Κωνσταντινούπολη και η Ορθόδοξη Αυτοκρατορική Παλαιστίνεια Εταιρεία. «Πρόκειται για τρεις οργανισμούς που ιδρύθηκαν για να εξυπηρετήσουν τα ρωσικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο με κάλυψη εμπορική, επιστημονική και θρησκευτική» ( «O Πορφύριος Ουσπένσκι και η Ανατολή» του Θόδωρου Ιωαννίδη, «Καθημερινή» 20.09.2005).
Είναι εντυπωσιακό για την… ανθεκτικότητά της ότι η Αυτοκρατορική Ορθόδοξη Παλαιστινιακή Ενωση εμφανίζεται και σήμερα, με αφορμή την απέλαση των Ρώσων διπλωματών, ως οργάνωση που προωθεί ρωσικά συμφέροντα στην Ελλάδα.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε –κοντά εκατόν τριάντα χρόνια– που η Μόσχα, αυτοπροβαλλόμενη ως τρίτη Ρώμη, ανέπτυξε δράση στην περιοχή της Αντιόχειας και των Αγίων Τόπων με τη στήριξη του τσάρου Αλέξανδρου Γ΄ και με σκοπό την ιεραποστολική παρουσία στα Ιεροσόλυμα και στην Παλαιστίνη. Κομβικός ήταν ο ρόλος της Ορθόδοξης Αυτοκρατορικής Παλαιστίνειας Εταιρείας, η οποία πορεύτηκε «ερεθίζοντας» τον αραβικό εθνικισμό με σκοπό τον έλεγχο του Πατριαρχείου στην Αντιόχεια ( στα τέλη του 19ου αιώνα οι Αραβόφωνοι είχαν επικρατήσει). Μετά την επανάσταση του 1917 και την επικράτηση των κομμουνιστών στη Ρωσία χάνει τη ζωτικότητά της.
Ομως, μετά τις ανατροπές στην ΕΣΔΔ και ιδιαίτερα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ανακάμπτει. Αναλαμβάνει επικεφαλής της επονομαζόμενης, πλέον, Αυτοκρατορικής Ορθόδοξης Παλαιστινιακής Ενωσης ο πρώην πρωθυπουργός της ΕΣΔΔ (την περίοδο 1999) Σεργκέι Β. Στεπάσιν που έως σήμερα έχει συνεχή παρουσία και στα Ιεροσόλυμα και στη χώρα μας. Μόλις πριν από έναν χρόνο, τον Ιούλιο του 2017, ύστερα από διαβουλεύσεις με το Ισραήλ στις οποίες μετείχε το 2008 και ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, πέρασε ξανά στα χέρια της κτίριο ρωσικής ιδιοκτησίας το οποίο χρησιμοποιούσε το Ισραήλ (διώροφο κτίριο της Αποστολής του Αγίου Σέργιου το οποίο είχε ανεγερθεί στα Ιεροσόλυμα το 1890 από την Αυτοκρατορική Ορθόδοξη Παλαιστινιακή Ενωση). Οι σχέσεις Ρώσων και Πατριαρχείου Ιεροσολύμων είναι αγαστές.
Το πέτρινο κτίριο κοντά στον Ναό της Αναστάσεως ξαναγίνεται «ξενώνας για τους ορθόδοξους προσκυνητές, κυριακάτικο σχολείο, μουσείο και βιβλιοθήκη» δήλωσε ο πρώην Ρώσος πρωθυπουργός και δίπλα του ήταν ο πρόεδρος του ελληνικού παραρτήματος της Αυτοκρατορικής Ορθόδοξης Παλαιστινιακής Ενωσης Σίμος Παναγιωτίδης...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ...
documentonews.gr
Οι ιστορίες για έναν… υβριδικό πόλεμο ρωσικής προπαγάνδας που μυρίζει λιβάνι και ας διεξάγεται με σύγχρονα μέσα δεν φαίνεται να εκπλήσσουν διεθνολόγους και αναλυτές της διπλωματίας.
Το θρησκευτικό στοιχείο αποτελούσε από χρόνια για τη Μόσχα όπλο ήπιας ισχύος για άσκηση δημόσιας πολιτικής στον ορθόδοξο κόσμο, όπως κατ’ αντιστοιχία συμβαίνει με την αγγλική γλώσσα για τη Βρετανία ή τις υποτροφίες για τις ΗΠΑ... Ομως οι εξελίξεις με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών, καθώς τελευταία και για πολλά χρόνια κάθε άλλο παρά συνηθισμένο περιστατικό είναι για τα ειωθότα του ελληνικού κράτους, λαμβάνουν μεγάλες πολιτικές διαστάσεις. Δεν είναι άνευ σημασίας οι επίσημες αιτιάσεις για «όρια που ξεπεράστηκαν».
Κι αυτό την ώρα που τα Βαλκάνια αποτελούν πεδίο ανταγωνισμών στο γεωπολιτικό παιχνίδι ΗΠΑ – Ρωσίας. Κάπου εκεί, μέλος του ΝΑΤΟ, η χώρα μας αποτελεί πεδίο διπλωματικής βολής όπου ασκούνται συμφέροντα και του «ξανθού κράτους» το οποίο καλλιεργεί ευσχήμως τις παραδόσεις για το «ξανθό γένος» και το «ομόδοξο». Στο συναπάντημα διασταυρώνεται η Ελλάδα της Ορθοδοξίας, των παλιννοστούντων από τη πρώην ΕΣΔΔ αλλά και οικονομικών κύκλων με πολιτικές αναμνήσεις που συνεπαίρνουν αυθεντικούς πατριώτες, ανακατωμένους με εθνικιστικούς κύκλους, για τον Μόσκοβο που όλο έρχεται στα δύσκολα (αλλά δεν φτάνει ποτέ). Σαν… λιτανεία όλα αυτά κάνουν στάση στο Φανάρι που δεν διαπραγματεύεται τον οικουμενικό του ρόλο, σε μια διαμάχη με τη Μόσχα από παλιά για την πρωτοκαθεδρία στον ορθόδοξο κόσμο. Η υπόθεση έχει γεωπολιτικά παιχνίδια, θρησκευτικό τουρισμό, μπίζνες με καλυμμαύχι και πολιτιστικά δρώμενα με σκηνικό επιρροής…
Εξωτερική πολιτική με όλα τα μέσα
Η Ρωσία από τον 19ο αιώνα έχτισε την εξωτερική της πολιτική επιχειρώντας να πρωτοστατήσει ως θρησκευτικός ταγός. Περί το 1880-85 κάνουν την εμφάνισή τους στα Βαλκάνια και στη χριστιανική Ανατολή η Ρωσική Ατμοπλοϊκή και Εμπορική Εταιρεία, το Ρωσικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο στην Κωνσταντινούπολη και η Ορθόδοξη Αυτοκρατορική Παλαιστίνεια Εταιρεία. «Πρόκειται για τρεις οργανισμούς που ιδρύθηκαν για να εξυπηρετήσουν τα ρωσικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο με κάλυψη εμπορική, επιστημονική και θρησκευτική» ( «O Πορφύριος Ουσπένσκι και η Ανατολή» του Θόδωρου Ιωαννίδη, «Καθημερινή» 20.09.2005).
Είναι εντυπωσιακό για την… ανθεκτικότητά της ότι η Αυτοκρατορική Ορθόδοξη Παλαιστινιακή Ενωση εμφανίζεται και σήμερα, με αφορμή την απέλαση των Ρώσων διπλωματών, ως οργάνωση που προωθεί ρωσικά συμφέροντα στην Ελλάδα.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε –κοντά εκατόν τριάντα χρόνια– που η Μόσχα, αυτοπροβαλλόμενη ως τρίτη Ρώμη, ανέπτυξε δράση στην περιοχή της Αντιόχειας και των Αγίων Τόπων με τη στήριξη του τσάρου Αλέξανδρου Γ΄ και με σκοπό την ιεραποστολική παρουσία στα Ιεροσόλυμα και στην Παλαιστίνη. Κομβικός ήταν ο ρόλος της Ορθόδοξης Αυτοκρατορικής Παλαιστίνειας Εταιρείας, η οποία πορεύτηκε «ερεθίζοντας» τον αραβικό εθνικισμό με σκοπό τον έλεγχο του Πατριαρχείου στην Αντιόχεια ( στα τέλη του 19ου αιώνα οι Αραβόφωνοι είχαν επικρατήσει). Μετά την επανάσταση του 1917 και την επικράτηση των κομμουνιστών στη Ρωσία χάνει τη ζωτικότητά της.
Ομως, μετά τις ανατροπές στην ΕΣΔΔ και ιδιαίτερα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ανακάμπτει. Αναλαμβάνει επικεφαλής της επονομαζόμενης, πλέον, Αυτοκρατορικής Ορθόδοξης Παλαιστινιακής Ενωσης ο πρώην πρωθυπουργός της ΕΣΔΔ (την περίοδο 1999) Σεργκέι Β. Στεπάσιν που έως σήμερα έχει συνεχή παρουσία και στα Ιεροσόλυμα και στη χώρα μας. Μόλις πριν από έναν χρόνο, τον Ιούλιο του 2017, ύστερα από διαβουλεύσεις με το Ισραήλ στις οποίες μετείχε το 2008 και ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, πέρασε ξανά στα χέρια της κτίριο ρωσικής ιδιοκτησίας το οποίο χρησιμοποιούσε το Ισραήλ (διώροφο κτίριο της Αποστολής του Αγίου Σέργιου το οποίο είχε ανεγερθεί στα Ιεροσόλυμα το 1890 από την Αυτοκρατορική Ορθόδοξη Παλαιστινιακή Ενωση). Οι σχέσεις Ρώσων και Πατριαρχείου Ιεροσολύμων είναι αγαστές.
Το πέτρινο κτίριο κοντά στον Ναό της Αναστάσεως ξαναγίνεται «ξενώνας για τους ορθόδοξους προσκυνητές, κυριακάτικο σχολείο, μουσείο και βιβλιοθήκη» δήλωσε ο πρώην Ρώσος πρωθυπουργός και δίπλα του ήταν ο πρόεδρος του ελληνικού παραρτήματος της Αυτοκρατορικής Ορθόδοξης Παλαιστινιακής Ενωσης Σίμος Παναγιωτίδης...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ...
documentonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου