O παλαιοκομματισμός δεν ταιριάζει στο Ποτάμι, είπε ο ιδρυτής του - και αποχώρησε, απενεπλάκη μάλλον, από το Κίνημα Αλλαγής. Η...
ηγεσία αυτού του κινήματος επιμένει σε πολιτικές του παρελθόντος - έτσι λένε οι αποχωρήσαντες.
Ως γνωστόν, οι πολιτικές του Ποταμιού και των άλλων πολιτικών κομμάτων στηρίζονται στο παρόν και στο μέλλον παρακαλώ, έτσι διορατικοί και ανεξάρτητοι που είναι οι Ελληνες πολιτικοί. Μακριά από μεταρρυθμιστικές άπνοιες και εγκλωβισμούς σε παλαιομοδίτικες συμπεριφορές· αρχηγισμούς και τα συμπαρομαρτούντα, είπαν οι επιτέλους απεμπλακέντες. Εσκασαν οι άνθρωποι το λίγο αυτό διάστημα που συνυπήρξαν - ούτε δεξιά μπορούσαν να κοιτάξουν ούτε όμως και αριστερά. Τώρα είναι σε θέση να αποφασίζουν: ελεύθεροι, αρτιμελείς, ανεξάρτητοι. Ανακούφιση.
Αλλού θα ψάξουν για φιλελεύθερες και μεταρρυθμιστικές δυνάμεις - το πού είναι ένα ζήτημα βεβαίως, αλλά προς το παρόν επείγει η απομάκρυνση από την παράδοση και τον παλαιοκομματισμό. Λες και στο Ποτάμι όλα κυλούσαν δημοκρατικά, μες στην ενημέρωση των οργάνων και μες στη διαύγεια, κοντά τους εργαζόμενους, στην ελληνική περιφέρεια, λες και είχε ταυτιστεί αυτό το προσωποπαγές, «μιντιακό» κόμμα με την κοινωνία, ένα πράγμα... Τι να πεις.
Ο,τι γουστάρει ο καθένας λέει, πολλοί μάλιστα δίνουν και προσοχή στα λεγόμενα του καθένα. Εντάξει, ο Θεοδωράκης δεν είναι ο καθένας, κοτζάμ αρχηγός Ποταμιού [στεγνού, ρέοντος, εκχειλισμένου κελαρυστών υδάτων δεν έχει σημασία], μπορεί να εκφέρει και καμιά ανέξοδη ανοησιούλα παραπάνω - άκρως δικαιολογείται ο άνθρωπος.
Δεν πάνε πίσω οι «απατημένοι». Πολλά βαρύγδουπα στην ανακοίνωση-απάντηση. Προχωρούν μπροστά με ανοιχτό πνεύμα, προσθέτουν, πολλαπλασιάζουν, ενώ άλλοι διαιρούν. Επίσης: όποιος υποτιμά την ανάγκη για ενότητα στον χώρο της Κεντροαριστεράς είναι σίγουρο ότι θα κριθεί από τον κόσμο της παράταξης. Υπάρχει, ξεχνούν, και ο κόσμος της Κεντροδεξιάς, που και αυτός έχει τη δική του παράταξη.
Πούθε θα κάνει το Ποτάμι; Αυτό θα το αποφασίσουν οι ομάδες εργασίας που θα συγκροτηθούν μέσα στον Ιούλιο [δεν παίζουν στο Ποτάμι] και οι επαφές του αρχηγού με το ευρωπαϊκό ρεύμα Μακρόν [είπαμε, δεν παίζουν] καθώς και οι σύνεδροι του Οκτωβρίου ή όσοι έχουν παράλληλες με τους συνέδρους σκέψεις.
Δεν πλήττει κανείς με όλες αυτές τις αστειότητες και το ελαφρύ θέατρο δεξιών τε και αριστερών [γαλάζιων, πράσινων, πορτοκαλί, ροζ, ξέρω γω...]. Καταντάνε όμως κουραστικοί με τα ριζοσπαστικά στερεότυπα και την επαναστατική φρασεολογία, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά αέρας κοπανιστός.
Ο αντιδεξιός Ραγκούσης, λ.χ., όπου βρεθεί κι όπου σταθεί ευλογάει τα γένια του - ευτυχώς που δεν ήταν στο Κίνημα Αλλαγής κι έτσι δεν ήλθε σε αμηχανία [πολιτική, εννοείται]. Τι ακούει κανείς από ανθρώπους νάρκισσους και αυτοθαυμαζόμενους [δεν είναι ταυτολογία].
Δεν μπορεί να υπάρξει ούτε σοβαρή Κεντροαροστερά ούτε, ωσαύτως, σοβαρή Κεντροδεξιά σε μια χώρα άγουρη [αγουροξυπνημένη], χωρίς σημαντική επαφή [και γνώση] των πολιτών με θεσμούς, που διέπουν μια κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Οι περισσότεροι βουλευτές θεωρούν ότι είναι κτήμα τους το έδαφος του Κοινοβουλίου - αδυνατούν (;) να κατανοήσουν ότι είναι εθνικό έδαφος και ότι πρέπει να το υπερασπίζονται με βάση τους διεθνείς νόμους και το διεθνές δίκαιο· τι, αλήθεια, δεν καταλαβαίνουν; Εάν είχαν την παραμικρή υποψία πού πατάνε κάθε μέρα, θα ήσαν τουλάχιστον πιο σοβαροί - δεν γίνεται λόγος για εγγραμματοσύνη και πολιτισμό...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου