...ή, απονενοημένο διάβημα;...
Οι ζόρικες καταστάσεις κυοφορούν το καινούργιο. Κάπως έτσι εκτινάχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και πήρε την εξουσία, κάπως έτσι δημιουργήθηκε το «Ποτάμι» και...
εγκαταστάθηκε στην κεντρική σκηνή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μικρό ποσοστό, αλλά διέθετε ρίζες. Θητεία στην Αριστερά, έμπειρα στελέχη, αντιμνημονιακή γραμμή και προοπτική εξουσίας, λόγω πιθανής μετακίνησης των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ σε αυτόν. Όπως και έγινε.
Αντιθέτως, το «Ποτάμι» βασίστηκε στην έκπληξη. Δημοφιλής επικεφαλής, φρέσκος λόγος και διαζύγιο με την παλαιοκομματική λογική, σε μια εποχή ζόρικη που έδειχνε να βασιλεύει ο ήλιος των δύο μέχρι τότε μεγάλων-και ειδικά του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι, μπήκε στην Ευρωβουλή το 2014 και αργότερα στη Βουλή, αλλά με μειωμένο κάθε φορά ποσοστό. Πάλι καλά, βέβαια. Διότι ο απροκάλυπτος, δογματικού τύπου, ευρωπαϊσμός και η αφωνία του για το δυναστικό Μνημόνιο , θα μπορούσαν να το ρίξουν στις ξέρες.
Εν πάση περιπτώσει, το «Ποτάμι» ναι μεν αξιοποίησε την φθορά των πρώην μεγάλων, αλλά άρχισε νωρίς το σημειωτόν που εξελίχθηκε βαθμηδόν σε προβληματική ακινησία . Και-προπάντων- σε κάτι δεδομένο που έχει χάσει τη λάμψη και το ενδιαφέρον του.
Η κατωφερική πορεία και η δυσοίωνη προοπτική, ανάγκασε τον Σταύρο Θεοδωράκη και τους συν αυτώ να συμπράξουν στο εταιρικό, πλην εγγενώς πάσχον, σχήμα του ΚΙΝΑΛ.
Ετερόκλητη σύμπραξη, με πρώην αρχηγούς και αρχηγίσκους, το ΚΙΝΑΛ έδειξε νωρίς ότι δεν θα μακροημερεύσει ως αρραγές και δυναμικό σχήμα που φιλοδοξεί να αφήσει πίσω του την περιορισμένη εμβέλεια και τα καχεκτικά εκλογικά ποσοστά.
Στην Βαβέλ του ΚΙΝΑΛ, το «Ποτάμι» ασφυκτιούσε. Αντί να το βοηθήσει, η σύμπραξη το απειλούσε με εξαφάνιση. Κι έτσι αποφασίστηκε το διαζύγιο, σε μια προσπάθεια επανεκκίνησης.
Απόφαση σωστή. Η οποία, όμως, θα κριθεί πολύ σύντομα αν πρόκειται για απέλπιδα προσπάθεια επιβιωτικού χαρακτήρα χωρίς περαιτέρω φιλοδοξίες ή για βαθιά αναπνοή που θα δώσει οξυγόνο στο πολυσυλλεκτικό προφίλ του .
Εδώ είναι που απέτυχε το «Ποτάμι», παρά την σχετική ρητορική του. Αντί να αρκείται στους αφορισμούς για το «παλιό σύστημα», θα μπορούσε ταυτόχρονα να δηλώνει- και να είναι- προοδευτικό και συντηρητικό!
Όχι επειδή είναι πλέον δυσδιάκριτο το όριο μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς-αυτό πάντα θα υπάρχει-, αλλά διότι υπάρχουν ανεκτίμητες αξίες και στα δύο πεδία. Ε, για τις αξίες αυτές μιλάς καθαρά και τολμηρά, χωρίς να κολακεύεις κανέναν ούτε να επιτιμάς τους αλλοδόξους-με εξαίρεση τους φασίστες.
Συνεπώς, ένα κόμμα που δεν καταθέτει πολιτικό πρόσημο, υποχρεούται εκ των πραγμάτων να διασφαλίσει αλλιώς τον πολυσυλλεκτικό του χαρακτήρα. Ισως με τον τρόπο που προαναφέρθηκε, τον οποίο υποτιμούν εμπράκτως οι νυν μεγάλοι.
Όπως υποτιμούν άλλωστε την ανεκτίμητη στις σημερινές συνθήκες διαχείριση. Η οποία σημαίνει «εκσυγχρονισμό» και «επανίδρυση» του ψωριάρικου κράτους. Κάτι που επιχειρήθηκε ρητορικά κατά το παρελθόν. Και ως εγχείρημα απέτυχε πλήρως.
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου