Η ζέστη σε άνοδο και εκείνος ψάχνει σαν θερμόπληκτος σκύλος λίγο απάγκιο από την καυτή ανάσα του...Ιούλη.
Τη βρίσκει με έναν καφέ στην καφετέρια του πάρκου. Κάτω από ημιδιάφανη τέντα, σαν από υλικό σίτας φτιαγμένη, που στεγάζεται και αυτή υπό τη φυσική στέγη που φτιάχνει η φυλλωσιά δένδρου.
Διπλή, στέρεο, προστασία. Δροσιά! Ανάσα αυθεντική με μυρωδιά πεύκου. Ξαφνιάζει αν τη θυμάσαι μόνο από το χημικό αποσμητικό χώρου ή από την παλιά κολόνια του πατέρα, την Pino Silvestre.
Καφές ελληνικός. Κάποτε «Τούρκικος», αλλά η διαφήμιση του Λουμίδη (θυμάστε; «Εμείς τον λέμε Ελληνικό») λειτούργησε πατριωτικά και τους πήραμε την ανίερη ονομασία.
Χωρίς για αυτό να απαιτηθεί έστω και ένας διαδηλωτής στον δρόμο (Ο προδότης Τσίπρας μπορεί κάποια στιγμή να διαπραγματευτεί με τον Σουλτάνο για την erga omnes νέα μετονομασία του σε «Τούρκικο» –ποτέ δεν ξέρεις με δαύτον. Εδώ πούλησε τη Μακεδονία, δεν θα πουλούσε έναν καφέ αν του το ζητήσει το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και η λέσχη Μπίλντερμπεργκ;)
Κάθε γουλιά και μια ευχαριστία για τις μικρές, ανεκτίμητες, απολαύσεις της ζωής, αξίας μόλις 3,20 ευρώ (γιατί ο Ελληνικός που παράγγειλε είναι διπλός). Δεν τη συναγωνίζεται καμιά πανάκριβη σκιά ομπρέλας σε μυκονιάτικη παραλία, την οποία για να νοικιάσει θα έπρεπε να πουλήσει ένα δυάρι στο Περιστέρι...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου