O Σταύρος Θεοδωράκης διακηρύσσει ότι το Ποτάμι «δεν θα γίνει το ρεαλιστικό άλλοθι του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το εκσυγχρονιστικό άλλοθι της ΝΔ». Κι ο Πάνος Καμμένος διαμηνύει ότι ο κόσμος...
«ψήφισε τους ΑΝΕΛ για το αναγκαίο καλό. Αυτή τη λαϊκή εντολή όταν έλθει η ώρα και άμα έλθει η ώρα θα την εκτελέσουμε: Με την απόσυρσή μας από την κυβέρνηση».
Αμφότεροι, σ’ αυτή την συγκυρία, δεν θα μπορούσαν να πουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Διότι, όσο διαμετρικά αντίθετοι κι εάν είναι οι δρόμοι και οι πολιτικοί κόσμοι τους, αιφνιδίως συναντώνται. Και διασταυρώνονται στο σημείο εκείνο όπου πλέον, και οι δύο δεν έχουν άλλη επιλογή από το να διεκδικήσουν την – εξαιρετικά δύσκολη - αυτόνομη πολιτική τους υπόσταση μέσα σ’ ένα σκηνικό σκληρής, έως συντριπτικής, πόλωσης.
Η κρίση στους ΑΝΕΛ
Για τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου το μακεδονικό αναδεικνύεται – εύλογα – σε στοίχημα εκλογικής επιβίωσης. Ο μικρότερος κυβερνητικός εταίρος έχει χάσει ήδη δύο βουλευτές και δεκάδες μεσαία στελέχη ανά την επικράτεια, έχει γίνει ο κύριος στόχος διεμβολισμού από την ΝΔ που στηρίζει τις προσδοκίες της για αυτοδυναμία στον αποκλεισμό όσο το δυνατόν περισσότερων κομμάτων από την επόμενη Βουλή, και πάσχει από κεντρικό αφήγημα. Με το δίπολο «μνημονίου-αντιμνηνονίου» να έχει εκπνεύσει προ πολλού και με την στρατηγική συγκολλητική ουσία με τον ΣΥΡΙΖΑ να εξαντλείται, τώρα απειλείται και με ακύρωση της πατριωτικής του ατζέντας.
Ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος το γνωρίζει καλά αυτό και χθες, στο Εθνικό Συμβούλιο των ΑΝΕΛ, επιχείρησε εκ νέου να κρατήσει τις δύσκολες ισορροπίες ανάμεσα στο μακεδονικό «όχι» και την στήριξη της κυβέρνησης, δηλώνοντας ότι το κόμμα του θα «αποσυρθεί από την κυβέρνηση όταν έρθει η ώρα». Ο Αδωνις Γεωργιάδης έσπευσε να «μεταφράσει» ότι υπάρχει… συμφωνία Τσίπρα-Καμμένου να πέσει η κυβέρνηση όταν έρθει η συμφωνία των Πρεσπών προς κύρωση στην Βουλή προκειμένου «να υποκριθεί ο Καμμένος τον Μακεδονομάχο». Οι κατά τι πιο ψύχραιμοι, απλώς επισημαίνουν ότι ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποσύρει τους υπουργούς του κόμματός του και όχι να ρίξει την κυβέρνηση.
Εν ολίγοις, ο Πάνος Καμμένος στηρίζει πλέον την επιβίωση του κόμματός του στην κεφαλαιοποίηση των κερδών της εξόδου από το Μνημόνιο και στην αναγνώριση της πολιτικής συνέπειας στην, μέχρι τέλους, συνεργασία του με τον Αλέξη Τσίπρα. Επί του παρόντος, οι δημοσκοπήσεις δεν είναι σύμμαχοί του. Στις τρεις τελευταίες μετρήσεις (Pulse, Alco και Μetron Analysis) τα ποσοστά των ΑΝΕΛ ήταν 1,5%, 1,2% και 1,5%. Εάν τα καταφέρει δεν θα είναι η πρώτη φορά που διαψεύδει τους δημοσκόπους, θα είναι όμως η πιο δύσκολη.
Το ρίσκο του Θεοδωράκη
Ανάλογης, έως και υψηλότερης δυσκολίας, δείχνει πλέον και ο πολιτικός δρόμος του Σταύρου Θεοδωράκη. Η χθεσινή – αναμενόμενη – ανακοίνωση του «διαζυγίου» του Ποταμιού με το Κίνημα Αλλαγής ήταν η προδιαγεγραμμένη ματαίωση ενός κούφιου πολιτικά εγχειρήματος. Σύνθεση και ανασύνθεση της κεντροαριστεράς δεν μπορεί – και δεν μπορούσε εξ αρχής – να υπάρξει, όταν ο ένας εκ των εταίρων ελπίζει ότι θα χωρέσει την πολιτική ταυτότητα (;) του κέντρου στους μηχανισμούς του «βαθέως ΠΑΣΟΚ» κι ο έτερος απλώς ομνύει νυχθημερόν στην «στρατηγική ήττα» της αριστεράς.
Το ζήτημα ωστόσο για τον Σταύρο Θεοδωράκη και την επόμενη ημέρα είναι πως οι πολιτικοί οδοί προς τον επαναπροσδιορισμό του «κέντρου» αλλά και προς την Βουλή, μοιάζουν ασφυκτικά περιορισμένοι. Ο ίδιος ο επικεφαλής του Ποταμιού προσβλέπει στο συνέδριο του φθινοπώρου για να αναδείξει την αυτόνομη πολιτική πρόταση του φιλελεύθερου μεσαίου χώρου, οραματίζεται τον εν Ελλάδι «μακρονισμό», και σκέφτεται την μεταπήδηση από την ευρωομάδα των σοσιαλδημοκρατών σε εκείνη των Φιλελεύθερων του Γκι Φέρχοφσταντ.
Τηρουμένων των διακομματικών αναλογιών ποντάρει, μάλλον δικαίως, στην συνέπεια των θέσεων του, ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους, και στην εντιμότητα της επιλογής του: Προτίμησε εκείνο που αρκετοί περιγράφουν ως άλμα στο κενό από μια εγγυημένη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του «ΠΑΣΟΚ plus». Αυτό ίσως να ήταν αρκετό σε μια άλλη πολιτική συγκυρία, χωρίς τον σκληρό, έως τοξικό, διπολισμό, και με μια συμπαγή Κοινοβουλευτική Ομάδα. Δύο βουλευτές από τους συνολικά έξι του Ποταμιού κοιτούν ήδη προς την ΝΔ, ένας τρίτος δεν κρύβει την πολιτική του θέση υπέρ της σύγκλισης με τον ΣΥΡΙΖΑ, και όσο πλησιάζουν οι εκλογές η πίεση του διπόλου «προόδου – συντήρησης» θα σαρώνει και τον ίδιο τον Σταύρο Θεοδωράκη. Εκεί θα κριθούν οι αντοχές του Ποταμιού και, μαζί, και η ύπαρξη ή μη ουσιαστικού και ζωτικού μεσαίου χώρου στον πολιτικό χάρτη της μεταμνημονιακής Ελλάδας…
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου