Κι όμως. Κάτι λάμπει μέσα στη σκοτεινιά. Κάτι που ορθώνεται μάχιμο μέσα στις στάχτες και αναπτερώνει το ηθικό της γονατισμένης χώρας. Αυτό το...
«κάτι» που πλημμύρισε με την παρουσία του τον σβησμένο τόπο στο Μάτι και στη Ραφήνα.
Κι αυτό το πολύτιμο «κάτι» των ημερών δεν είναι παρά τα νέα παιδιά. Οι εκατοντάδες εθελοντές που έτρεξαν από την πρώτη στιγμή να στρατευτούν αυτοβούλως, χωρίς καμμία κομματική ή άλλη προτροπή. Για να βοηθήσουν, να εισφέρουν.
Δεν φλυαρούν. Δεν παίρνουν πόζα «κοινωνικού αγωνιστή». Δεν καταγγέλλουν τους πρώην και τους νυν, κλείνοντας το ματάκι στο μονόλεπτο της τηλεοπτικής δημοσιότητος.
Εργάζονται αθόρυβα και συντεταγμένα, βοηθώντας νυχθημερόν στο έργο της αποκατάστασης. Και το βλέπεις. Εχουν στο βλέμμα τους την πίστη ότι θα τα καταφέρουν να ξαναγεννηθεί ο τόπος χωρίς τις αβαρίες του παρελθόντος.
Ετούτα τα νέα παιδιά κατάφεραν χωρίς αλαζονικές κραυγές να καταδείξουν πόσο επιπόλαιες είναι οι γενικεύσεις εναντίον της σημερινής νεολαίας. Ότι δεν νοιάζεται, ότι δεν έχει ανεπτυγμένο το αίσθημα της αλληλεγγύης, ότι ζεί στον κόσμο της.
Τα παιδιά αυτά. Οπως κι εκείνα που επέστρεψαν στα χωριά τους και καλλιεργούν τα χωράφια τους, επενδύοντας σε ευφάνταστους τρόπους προώθησης των προϊόντων τους στη διεθνή αγορά. Όπως και τα παιδιά που ψάχνονται, επινοούν, δημιουργούν, σχεδιάζουν και κατασκευάζουν-από ρούχα μέχρι συσκευές τελευταίας τεχνολογίας.
Κι όποιοι νομίζουν ότι τα παιδιά αυτά είναι μονόφθαλμα και στεγνά, επειδή δεν φωνασκούν στα αμφιθέατρα και δεν γεμίζουν τους τοίχους με «εγερτήρια συνθήματα», πλανώνται.
Τα παιδιά αυτά, και χιλιάδες άλλα ,σκυμμένα στις σελίδες της γνώσης , της τέχνης, της λογοτεχνίας και της επιστήμης. Τα παιδιά αυτά είναι η εγγύηση για το μέλλον της πατρίδος.
Αυτά. Κι όχι οι φλύαροι των συνθημάτων και οι ποικιλώνυμοι Καρανίκες των κομματικών χώρων και του σκονισμένου πολιτικού ιδρυματισμού…
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου