Οπότε πάμε για τριπλές εκλογές τον προσεχή Μάιο. Εκλογές νορμάλ για την ανάδειξη κυβέρνησης που θα κυβερνήσει τον τόπο, εκλογές πάρτι για να στείλουμε κόσμο στο...ευρωκοινοβούλιο να περνάει υπέροχα με μυλ ε φριτ, εκλογές ντιριντάχτα για να αναδείξουμε τους δημοτικούς άρχοντες που θα φορτώσουν κάθε πόλη με επιπλέον εκατομμύρια χρέους.
Τρεις κάλπες τουγκέδερ για να βγάλουν το άχτι τους ο Έλληνας και η Ελληνίδα και να μην επιβαρυνθεί ο τακτικός προϋπολογισμός και να μην τρέχουν τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία πάνω στις εθνικές οδούς.
Και να μην φορτωθούν τα αεροπλάνα επίσης! Τώρα βέβαια είναι ιδιωτικές οι αεροπορικές εταιρείες όλες, δεν είναι όπως παλιά με την Ολυμπιακή που είχαμε δικά μας παιδιά στα κουμάντα και ανεβάζαμε κόσμο με το κλαρκ στα αεροσκάφη να ταξιδέψει και να ψηφίσει.
Τότε που δεν γράφανε ονοματεπώνυμο τα εισιτήρια, αλλά γράφανε Ψιπί, όπερ μεθερμηνευόμενον μας κάνει Ψηφοφόρος ΠΑΣΟΚ. Πόσα και πόσα γκομενάκια δεν είδανε χαρά μεγάλη στις αγκαλιές τους με αυτό τον τρόπο και πόσα και πόσα πλάσματα δεν ξεχαστήκανε στο κρεβάτι και λησμόνησαν τις κάλπες…
Έχει και τη χρησιμότητά του αυτό το σύστημα, δεν λέω. Πρώτον, αποφορτίζει σε ικανό βαθμό την αντικυβερνητική ψήφο διαμαρτυρίας. Θέλει ο άλλος να πάει να τα χώσει και να βγάλει το άχτι του; Τσακ, του δίνεις μια ευκαιρία να το πράξει στις ευρωεκλογές, να εκτονωθεί και ύστερα να το σκεφτεί καλύτερα, με το χέρι στην τσέπη, και να ξαναπάρει αποφάσεις την ώρα που θα πλησιάζει τη δεύτερη κάλπη.
Απλό το σχέδιο, σχεδόν απλοϊκό και θα μπορούσε να πει κανείς ότι υποτιμά τη νοημοσύνη του ψηφοφόρου, αν δεν την υποτιμούσε πρώτα ο ίδιος. Βλέπε τις ευρωεκλογές και τις εκλογές του 2009, όπου στις πρώτες συγκρατήθηκε η διαφορά ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ, ενώ στις δεύτερες άνοιξε. Τα έχουν αυτά ο χαβαλές και το χειμαδιό και το παραμυθάκι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Κατ’ αυτό τον τρόπο επίσης, εξουδετερώνεται ως ένα σημείο η ψήφος του λαμόγιου. Καθότι σε κάθε εκλογές υπάρχει ένα ποσοστό ψηφοφόρων, του τύπου ένα τοις εκατό, δύο τοις εκατό, βαριά τρία τοις εκατό, που παρακολουθεί τι παίζει, οσμίζεται τον αέρα, κοζάρει τις εξελίξεις (όχι, όχι, όχι δεν είναι τόσο χαζοί που να εμπιστεύονται τις δημοσκοπήσεις) και παίρνει τα μέτρα του.
Αυτό το ποσοστό γέρνει πάντοτε αποφασιστικά υπέρ του πρώτου, μιας και κατ’ ουσίαν την πουλάει την ψήφο του. Αν λοιπόν το λαμόγιο έχει ένδειξη προς τα πού φυσάει ο άνεμος μέσω ευρωεκλογών, τότε το έργο του καθίσταται ευκολότερο. Αν του βάλεις τρεις εκλογές μαζί, μπουρδουκλώνεται και χάνει το μπούσουλα. Πράγμα καλό και για τη δημοκρατία την ίδια, που δεν πρέπει να κρέμεται από τέτοια σιχαμένα πλάσματα…
Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν έχουμε και την ανακοίνωση νέου κόμματος από Μπαλτάκο και Καμμένο (ή από Καμμένο και Μπαλτάκο, αν προτιμάτε) που φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο της σοβαρής Χρυσής Αυγής –ιδίως στην περίπτωση που η Χρυσή Αυγή χαρακτηρισθεί «εγκληματική οργάνωση» από το δικαστήριο. Πλήγμα στη Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να πει κανείς, αν στις πρώτες του δηλώσεις ο Δημήτρης Καμμένος δεν έθετε ως κύρια αποστολή του νέου σχηματισμού το γκρέμισμα της «αριστερής» κυβέρνησης.
Πώς κυβερνούσε επί τριάμιση χρόνια μ’ αυτά τα κουμμούνια δεν μπορώ να το φανταστώ, ούτε μπορώ να διανοηθώ το ζόρι που τράβηξε. Στην δική του την περίπτωση, το «τραβάτε με κι ας κλαίω» αποκτά ένα ολωσδιόλου φρέσκο νόημα. Εκτός κι αν επρόκειτο περί κρίσης μαζοχισμού, οπότε πάω πάσο!...
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου