Πώς αλλάζουν οι καιροί...

Από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στην τελική ευθεία προς το Μαξίμου χρησιμοποιώ έναν απλό τρόπο να μαντεύω, σχεδόν πάντα σωστά, το...
ιδεολογικό στίγμα κειμένων και ανθρώπων: η αναφορά στη διαπλοκή σήμαινε ΣΥΡΙΖΑ και η αναφορά στον εθνολαϊκισμό σήμαινε αντι-ΣΥΡΙΖΑ.

Τελευταία όμως τα πράγματα άλλαξαν. Ο περί διαπλοκής ντόρος έχει μάλλον κοπάσει, ίσως επειδή η κυβέρνηση απέκτησε τα δικά της ερείσματα.

Εκεί όμως που τα πράγματα ήρθαν τα πάνω κάτω ήταν με τον εθνολαϊκισμό. Η συμφωνία για το «ονοματολογικό» –απεχθάνομαι τον όρο γιατί ακούγεται σαν κλινική νοσοκομείου– απέδειξε ότι η κωλοτούμπα δεν αποτελεί ιδιάζον χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το εθνικό μας σπορ.

Θέλω να πω ότι κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι επί χρόνια καλλιεργούσαν το προφίλ του ψύχραιμου και ανοιχτόμυαλου εκσυγχρονιστή που θέλει να μας απαλλάξει από τις λαϊκιστικές εμμονές μας, σε πλήρη αντίθεση με τη δημαγωγία των αδίστακτων και εξουσιολάγνων Συριζαίων φυσικά, αποφάνθηκαν ότι η συμφωνία με τη Βόρεια πλέον Μακεδονία ήταν στην καλύτερη περίπτωση λάθος και στη χειρότερη προδοσία.

Και επικαλέστηκαν μια σειρά δικαιολογίες από προσχηματικές μέχρι γελοίες, όπως π.χ. ότι τα μακεδονίτικα δεν είναι γλώσσα αλλά διάλεκτος, για να αποκρύψουν το προφανές: ότι δεν ήθελαν να πιστωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ τη λύση ενός προβλήματος που επί δεκαετίες δηλητηρίασε τη δημόσια ζωή –πώς γίνεται οι εμβληματικά εθνολαϊκιστές να εκριζώνουν τη μήτρα του σύγχρονου εθνολαϊκισμού– και επίσης δεν μπορούσαν να παραδεχθούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κάτι καλό διότι κάτι τέτοιο ανατρέπει τον στρατηγικό τους στόχο, που είναι όχι η σκληρή κριτική, αλλά η δαιμονοποίησή του.

Αν θεωρήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ύψιστο κακό, τότε όλα τα όπλα που χρησιμοποιούμε εναντίον του γίνονται θεμιτά. Ακόμα και η συμπαράταξη με τους μακεδονομάχους, εφόσον ό,τι κάνει κακό στην κυβέρνηση κάνει καλό στη χώρα.

Δέσμιοι του μανιχαϊσμού τον οποίο οι ίδιοι καλλιέργησαν, οι αυτοαποκαλούμενοι ορθολογιστές και ανοιχτόμυαλοι εκσυγχρονιστές δεν μπόρεσαν να δουν τον εμφανέστατο λάκκο που έσκαψαν για τον εαυτό τους.

Διότι υπήρχε ο εξής απλός τρόπος να εμμείνουν στην κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να παραβιάσουν τις αρχές που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν: να παραδεχθούν ότι στην περίπτωση της Μακεδονίας η κυβέρνηση έπραξε το σωστό, όμως αυτό δεν παραγράφει τα τεράστια λάθη της σε άλλους πιο σημαντικούς τομείς, όπως οι λεονταρισμοί και η «αντίσταση» στα μνημόνια που επιβάρυνε με δεκάδες δισεκατομμύρια τον λογαριασμό, τον οποίο κλήθηκαν ξανά οι Ελληνες να πληρώσουν για να διατηρήσουν ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ το αυτάρεσκο αγωνιστικό προφίλ τους.

Ή για να το πω αλλιώς, ευπρόσδεκτη η λύση του μακεδονικού – όχι όμως συγχωροχάρτι για τα υπόλοιπα.

Αν λοιπόν δεχθούμε αυτή τη διάκριση, θα ήταν πολιτικά κοντόφθαλμο και μικρόψυχο να μη συγχαρούμε την κυβέρνηση επειδή κατάφερε, έμπρακτα και άσχετα με οποιαδήποτε παράπλευρα οφέλη, να συγκρουστεί κατά μέτωπο με την αρχική εθνολαϊκιστική παθογένεια, κάτι που οι προκάτοχοί της δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να κάνουν.

Συγχαρητήρια επίσης στο Ποτάμι, στον Μπουτάρη και τον Καμίνη, γιατί δεν πρόδωσαν τις αρχές τους, και συγχαρητήρια σε πολλούς κεντροαριστερούς/σοσιαλδημοκράτες, ή όπως θέλετε πείτε τους, που έσπευσαν να υποστηρίξουν τη συμφωνία.

Οσο για τη Νέα Δημοκρατία, η συμφωνία για το όνομα έφερε ξανά στην επιφάνεια το μείζον πρόβλημά της: ότι δεν είναι εκείνη που η ηγεσία της θέλει να φαίνεται.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στους ψηφοφόρους, αλλά και στο ίδιο το κόμμα. Διότι η κοινοβουλευτική της ομάδα περιλαμβάνει διάφορα μπουμπούκια, όπως ο Αντώνης Σαμαράς, ο άνθρωπος που τορπίλισε μια λύση του μακεδονικού που θα ήταν απείρως καλύτερη από τη σημερινή.

Υπάρχει όμως και μια επιπρόσθετη πτυχή του προβλήματος. Μέχρι τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι εκπόρθησε το Μαξίμου λέγοντας τα πράγματα που οι άνθρωποι ήθελαν να ακούσουν. Τι διαφορετικό κάνει ο αρχηγός της Ν.Δ. σήμερα;

Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, οι περισσότεροι ψηφοφόροι, ιδίως στη βόρεια Ελλάδα, αντιδρούν στη συμφωνία όπως ο διάβολος στο λιβάνι. Γιατί να πάνε χαμένες τόσες ψήφοι;

Ολα αυτά συνθέτουν μια αποκαλυπτική ειρωνική ταύτιση: το θεμελιακό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ εκπηγάζει από την πεποίθηση ότι η νίκη της Αριστεράς στις εκλογές είναι τόσο κοσμογονικά σημαντική, ώστε το πώς επιτεύχθηκε και πώς θα διατηρηθεί στην εξουσία περνάει σε δεύτερη μοίρα και τελικά δεν αποτελεί θέμα συζήτησης.

Ομως το ίδιο κάνει και η Νέα Δημοκρατία: η υπέρτατη ανάγκη να απαλλαγούμε από τον εθνολαϊκιστή εκπρόσωπο του σατανά επί της γης νομιμοποιεί όλα τα μέσα.

Ακόμα και την εθνολαϊκιστική πλειοδοσία στο μακεδονικό...

Γιώργος Γιαννουλόπουλος