Αυτά δεν...
γίνονται – ή μάλλον δεν γίνονται στην Ελλάδα. Διότι η ισπανική δικαιοσύνη για τις αντίστοιχες Siemens και Novartis, τα αντίστοιχα εξοπλιστικά και δανεικά και αγύριστα, επέβαλε ποινές εκατοντάδων χρόνων σε δεκάδες πολιτικούς.
Με την Ισπανία είχαμε βίους σχεδόν παράλληλους. Τεράστια διαφθορά, γιγαντιαία σκάνδαλα. Δύο διαφθαρμένα μέχρις ονύχων κόμματα. Το Λαϊκό Κόμμα (η αντίστοιχη ΝΔ) και το Σοσιαλιστικό (το αντίστοιχο ΠΑΣΟΚ, Κίνημα Αλλαγής ή όπως αλλιώς λέγεται σήμερα η συμμορία – έχω χάσει το μέτρημα αλλαγής ονομάτων και ΑΦΜ).
Κι αν αναρωτιέστε «γιατί τότε βγήκε ο σοσιαλιστής νέος πρωθυπουργός;», η απάντηση είναι απλή: Ο Σάντσεθ, αντί να γίνει Φώφη του Κούλη, ήρθε σε ρήξη με το μισό κόμμα, παραιτήθηκε, έκανε τεράστια περιοδεία ανά τη χώρα να δει τι πραγματικά θέλουν οι πολίτες και επανήλθε, κερδίζοντας το κόμμα από την αντίστοιχη Φώφη του Κούλη. Με το σπαθί του δηλαδή.
Οι ομοιότητες μεταξύ Ελλάδας – Ισπανίας ήταν πολλές: Δύο παλαιά διεφθαρμένα κόμματα γεματα από υψηλόβαθμα διεφθαρμένα στελέχη. Η διαφορά ήταν μία: Εκείνοι δεν είχαν… El Venizelo να τους κάνει έναν ωραιότατο νόμο περί ευθύνης υπουργών για να ξεπλυθούν και να βγουν νέοι και ωραίοι στον πολιτικό στίβο να διεκδικήσουν τη συνέχιση της πολιτικής τους απάτης.
Η διαφθορά ήταν κοινός παρονομαστής στον ευρωπαϊκό νότο. Αυτό που έλειπε από τους άλλους, ήταν μία τόσο ιδιοφυής, θρασεία, μακιαβελική, ασταμάτητη, σκοτεινή προσωπικότητα με το μυαλό του Ευάγγελου Βενιζέλου. Γεννήθηκε στην Ελλάδα, έδρασε στην ελληνική πολιτική σκηνή, έκανε στη δική μας χώρα το μαύρο άσπρο και το βρωμερό καθαρό...
Νίκος Μωραίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου