Ανω-Κάτω Βόλτα...

Οργισμένοι τάχα μου τάχα μου ορισμένοι υπερπατριώτες βάλλουν συντονισμένα από τα έδρανα της αντιπολίτευσης εναντίον της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς και της...
μοιραίας δόσης Ακροδεξιάς που συμπληρώνει το κυβερνητικό κοκτέιλ, επειδή παρέδωσαν τα ιερά και όσια της φυλής, τουτέστιν το όνομα, τη γλώσσα και την εθνικότητα της πατρίδας του Φιλίππου και του Αλέξανδρου στο ανθυποκρατίδιο των βορείων γειτόνων μας. Προσέφεραν δηλαδή στον εχθρό γην και ύδωρ ούτε καν «για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη», παρά μόνο για μια γραβάτα και μάλιστα φορεμένη και τσαλακωμένη.

Ντελίριο τους καταλαμβάνει κι εξαπολύουν μύδρους εκ των υστέρων, παραβλέποντας ότι, εάν επιθυμείς να συμβάλεις σε διαπραγμάτευση περί ονοματολογικού, οφείλεις να καταθέσεις στο τραπέζι ευρηματικά, ευφάνταστα και κοινώς αποδεκτά τοπωνύμια. Στον οίστρο του να καταγγείλει το Μαξίμου για εθνική μειοδοσία ο καραμπουζουκλής Καλαματιανός Αντωνάκης ανέφερε δύο επωνυμίες άκρως κολακευτικές για τους γείτονες, οι οποίες θα έλυναν τον γόρδιο δεσμό χωρίς αμφoτέρωθεν αντιπαραθέσεις. Τις εκστόμισε, ωστόσο, κατόπιν εορτής. Και τι γιορτή; Πατιρντί κανονικό με χάλκινα βαλκανικά κλαπατσίμπανα, τραγούδια της ειρήνης, γαμήλια ατμόσφαιρα, επίσημους αλλοδαπούς προσκεκλημένους και σημαδιακά πεσκέσια από τον συμπέθερο· ο μεταχειρισμένος λαιμοδέτης που λέγαμε.

Ορίστε εύγλωττο απόσπασμα από την ομιλία ΘΑμαρά στο Κοινοβούλιο: «Ποτέ στο παρελθόν, ο ΟΗΕ δεν υποχρέωσε μια νέα χώρα να διαπραγματευθεί με τον γείτονά της το όνομά της. Κάτι κατάλαβε λοιπόν η διεθνής κοινότητα, ήδη από 1993. Εσείς δεν το καταλάβατε ποτέ. Κι αυτό επιβεβαίωναν και οι ίδιοι οι Σκοπιανοί, που, παρά το γεγονός ότι είχαν επιτύχει διεθνή αναγνώριση με το συνταγματικό τους όνομα, δηλαδή ως ''Μακεδονία'' -σκέτο από 140 χώρες, ενδιαφέρονταν κυρίως για το πώς θα τους αναγνωρίσουμε εμείς, η Ελλάδα! Οχι η Ακτή του Ελεφαντοστού, ούτε η Μπουρκίνα Φάσο. Γιατί εμείς θα νομιμοποιούσαμε ή δεν θα νομιμοποιούσαμε τον αλυτρωτισμό τους. [...] Εσείς αυτό ακριβώς κάνετε τώρα».

Μπορεί η FYROM να μη βρέχεται από θάλασσα, διαθέτει παρά ταύτα ουκ ολίγες παραλίμνιες ακρογιαλιές, οπότε το Ακτή του Βουκεφαλοστού τής κολλάει γάντι και θα το αποδέχονταν δίχως πολλές τσιριμόνιες άπασες οι συνιστώσες του πολιτικού της προσωπικού. Δεν θα αντιδρούσαν, θαρρώ, μήτε οι κήνσορες της εγχώριας εθνικοφροσύνης. Μετά χαράς θα παραχωρούσαν μικρό μόνο μέρος των λειψάνων του ιστορικού ίππου για να κερδίσουν ολόκληρο το επίδικο μπραντ νέιμ.

Αν, παρ’ ελπίδα, η ως άνω ονομασία συναντούσε εμπόδια, το Βόρεια Μπουρκίνα Φάσο θα προκρινόταν αμελλητί. Η ομώνυμη χώρα της δυτικής Αφρικής αποκαλούνταν, ως γνωστόν, Ανω Βόλτα, προτού μετονομαστεί το 1984 με πρωτοβουλία του προέδρου της Τόμας Σανκαρά. Το νέο της όνομα σημαίνει «χώρα των τιμίων ανθρώπων». Ποιος λαός θα εξέφραζε αντιρρήσεις σε κάτι τέτοιο; Σε περίπτωση δε κατά την οποία η ΠΓΔΜ υιοθετούσε το Ανω Βόλτα, η περιοχή πέραν των νοτίων συνόρων της θα επονομαζόταν συνειρμικά Κάτω Βόλτα, που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει προ πολλού με τα καϊνάρια που μας κυβερνούν...

Δημήτρης Νανούρης

efsyn.gr