ανοιχτή υπονόμευση, σε «εθνική προβοκάτσια» που στρέφεται κατά της χώρας και του λαού της.
Φαίνεται όμως ότι ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει συναίσθηση ούτε των πολιτικών και εθνικών του ευθυνών ούτε του βάρους που φέρει ο θεσμικός του ρόλος. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη στις συναντήσεις του με διεθνείς παράγοντες υπερβαίνουν κάθε όριο αμετροέπειας και ανευθυνότητας. Με λίγα λόγια «προφήτευσε» ότι οι αγορές δεν θα δανείσουν την Ελλάδα και ότι η δημοσιονομική ασφυξία θα πρέπει να διατηρηθεί, γιατί η σημερινή ελληνική κυβέρνηση είναι… επιρρεπής σε κοινωνικές «σπατάλες».
Επί της ουσίας, βεβαίως, οι καταστροφικές «προβλέψεις» του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχουν καμία αξία. Το απόθεμα, το περίφημο «μαξιλάρι» για την αντιμετώπιση των όποιων δεδομένων προκύψουν, έχει διασφαλιστεί και υπερκαλύπτει τις όποιες δανειακές υποχρεώσεις της χώρας για τα επόμενα δύο χρόνια. Αν μπορούσε, μάλιστα, ο πρόεδρος της ΝΔ να κοιτάξει πέρα από τους παραμορφωτικούς νεοφιλελεύθερους – ακροδεξιούς του «φακούς», θα διέκρινε ότι η «ομαλή» έξοδος της Ελλάδας από τα μνημόνια αφορά στο συμφέρον των ίδιων των δανειστών μας και της ευρωπαϊκής ελίτ, γι’ αυτό και, παρά τις όποιες αντιθέσεις τους για το χρέος της χώρας, θα δοθεί τελικώς μια ορατή και βιώσιμη διέξοδος.
Με την υπονομευτική αυτή στάση και συμπεριφορά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως κύριος εκφραστής του νεοφιλελεύθερου – διαπλεκόμενου «τόξου», συνεχίζει επί της ουσίας τη γνωστή πολιτική της εποχής των μνημονίων. Σε πρώτο επίπεδο υπονομεύει την οικονομική πρόοδο, ζητά πιστοληπτικές βακτηρίες, δηλαδή τέταρτο μνημόνιο, και ικετεύει τις αγορές να μας κλείσουν τις πόρτες. Σε δεύτερο επίπεδο ενεργοποιεί μια ύστερη εφαρμογή της επιχείρησης «σοκ και δέος». Κι αυτή η επιχείρηση αποσκοπεί στην αποθάρρυνση του ελληνικού λαού, στην καλλιέργεια κλίματος απογοήτευσης, φόβου, καθήλωσης…
Κι όμως, εκείνα που χρειάζεται όσο τίποτε άλλο σήμερα η κοινωνία μας είναι η ελπίδα και η προοπτική, που θεμελιώνονται όχι σε ευχολόγια και γενικολογίες, αλλά σε συγκεκριμένα θετικά βήματα, που ήδη συντελούνται. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ωστόσο, δεν εξαντλεί την πολιτική του ανεπάρκεια και μικρόνοια στην «εσωτερική αγορά», αλλά τη θεωρεί και «εξαγώγιμο προϊόν». Σκέφτηκε άραγε με ποια απαξία και, κάποιες φορές, με ποια περιφρόνηση αντιμετωπίζουν οι διεθνείς ομοϊδεάτες και συνομιλητές του τις δηλώσεις του; Μάλλον ζητάμε πολλά…
Μενέλαος Γκίβαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου